Archive | unschool RSS feed for this section

那怎麼辦 (Hoe dan?)

18 mrt

Schermafbeelding 2020-03-18 om 14.18.47

Iedereen kent Darwin maar weet je wie Alexander von Humboldt is?

Von Humboldt (1769-1859) was een Duitser en de beroemdste man in Europa. Ja, beroemder dan Napoleon. Er is geen mens op deze planeet waar meer straten, pleinen, steden of hele gebieden naar vernoemd zijn als Von Humboldt. Hij was een ontdekkingsreiziger, geograaf, wetenschapper en filosoof en deed onderzoek in Noord en Zuid-Amerika en Rusland en was in staat zijn unieke bevindingen voor een breed publiek toegankelijk te maken door het gebruik van begrijpelijke teksten en prachtige illustraties en infographics. Als je zijn werk leest is het alsof je op de schouder van Von Humboldt mee reist en kijkt. Na het lezen van Nora Wulf’s boek over hem (De Uitvinder van de Natuur) zeg ik NOOIT meer “ik heb het druk”. Wat een held die Von Humboldt.

In zijn 5-delige Kosmos verbond hij cultuur met verschillende wetenschappelijke domeinen waarin hij een holistische kijk op het universum propagandeerde. Een universum als een interacterende eenheid. In 1800 was hij de eerste persoon die de menselijke impact op het klimaat beschreef, gebaseerd op zijn observaties en bevindingen tijdens zijn reizen.

Iedereen kent Albert Einstein maar weet je wie Richard Buckminster Fuller is?

Buckminster Fuller (1895-1983) was een Amerikaan en de Leonardo Da Vinci van de vorige eeuw. Een uitvinder, architect, ontwerper en dichter. In 1927 ontwierp hij het Dymaxion House (dynamic & maximum efficiency) geïnspireerd op de grote zelf temperatuur regulerende graansilo’s. Het huis was flexibel in te richten door beweegbare wanden en uitermate energiezuinig. In 1932 ontwierp hij de Dymaxion auto, een gestroomlijnde driewieler met drie motoren bij de wielen. Later ontwierp hij de Dymaxion koepel. Een van de beroemdste, Spaceship Earth, staat in Epcot in Walt Disney World Resort in Bay Lake, Florida. De ride daar is vernoemd naar Buckminster Fuller’s beroemde samenvoeging ‘Spaceship Earth’, een bezorgde kijk op aarde als een gesloten systeem met beperkte voorraden, de mensheid aanmoedigend zich te gedragen als een samenwerkende ‘crew’ in plaats van passagiers.

Iedereen kent Elon Musk maar weet je wie James Lovelock is?

Lovelock (1919-) is een onafhankelijk wetenschapper, milieuactivist, uitvinder, schrijver en futuroloog. Hij is uitvinder van de ‘electron capture detector’ waarmee hij als eerste de verspreiding van, gaten in de ozonlaag veroorzakende, CFC’s in de atmosfeer aantoonde. Waar Musk zijn zinnen heeft gezet op Mars richt Lovelock, nadat hij erachter komt dat er geen leven op Mars is, zijn focus Aarde en formuleert hij in 1969 samen met microbioloog Lynn Margulis de Gaia these; de aarde is een zelfregulerend systeem dat haar leven als geheel beschermt tegen elke soort, dus ook de mens, die zich als ziekmakende cel gedraagt en daarop reageert met een steeds heviger wordende ‘koortsaanval’. (met dank aan Ruben Jacobs’ ‘Artonauten. Op expeditie in het Antropoceen, 2018’)

Alexander, Richard, en Lynn zouden het allemaal eens zijn met wat James Lovelock in 2016 schrijft:

Gaia is een evolutionair systeem waarin elke soort, inclusief de mens, die maar veranderingen blijft aanbrengen ten koste van zijn nageslacht, zal uitsterven […] We zijn in zekere zin terechtgekomen in een oorlog met Gaia, een oorlog die wij niet kunnen winnen. We kunnen maar beter vrede sluiten, nu we nog sterk zijn en geen gebroken zooitje.

Het is 2020, 4 jaar later. We gedragen ons nog steeds als pubers die denken dat Moeder Aarde het wel opruimt. Dat doet ze ook. Hoe dan? Wuhan!

Doen brengt het denken verder…

5 apr

doenbrengtdenkenverder.001

Vanochtend werd ik gewekt door mijn Sleep Cycle app die ik op mijn iPhone heb geïnstalleerd. Sinds een aantal weken houdt mijn mobiel mijn slaapgedrag in de gaten. Mijn slaapkwaliteit van afgelopen nacht is 74%, ik lag 8 uur en 26 minuten in bed, snurkte 58 minuten, wat resulteerde in een aantal nachtelijke porren van mijn vrouw. Het fijne aan de app is dat het wekkergeluid een aanzwellende harp, wind, zee symfonie is die je langzaam uit je slaap haalt. Een lichte aanraking van mijn mobiel geeft me nog een aantal minuten voordat het koor van harpisten in het bos aan zee hun symfonie vervolgen. Ik trek het laadsnoer uit mijn mobiel en schuif met mijn rechter wijsvinger de stopknop van de Sleep Cycle app naar boven. Ik onderdruk de behoefte om direct mijn mail en Whatsapp te checken en leg mijn rechterhand zo’n tien centimeter onder mijn navel op mijn buik en mijn linkerhand op mijn rechterhand. Mentaal ben ik misschien ‘wakker’ maar mijn lijf heeft 8 uur en 26 minuten horizontaal gelegen. Met korte en krachtige impulsen druk ik 40 keer mijn buikspieren naar buiten, adem een keer diep in en trek mijn buikspieren 40 keer naar binnen. Mijn lijf is nu voorbereid op de grote 45 graden kanteling die mij na 8 uur en 26 minuten horizontaal te hebben gelegen verticaal op de bedrand doet belanden. Ik bal mijn  vuisten en strek ze zo ver mogelijk in de lucht en forceer, indien nodig, een grote glimlach op mijn mond. 10 seconden later span ik mijn buikspieren, recht mijn rug en sta op alsof ik aan een touw aan mijn hoofd word opgetrokken. Ik sta en stap de 13 treden naar beneden, druk onderweg naar de waterkoker het middelste knopje van de Nespresso aan en keer om naar het toilet, waar ik de kleur van mijn ochtend urine vergelijk met mijn gevoel en in gedachten de dag terugspoel op zoek naar verklaringen. In de verte hoor ik de waterkoker afslaan en op weg ernaar toe check ik naar links kijkend of de Nespresso is opgewarmd. Check. Een snelle blik rechts naar het afdruiprek doet mij bukken naar links waar ik mijn favoriete espresso kopje pak en hem voorzichtig tot de rand vol giet met heet water. In de drie stappen die de waterkoker verwijderd is van het Nespresso apparaat voel ik het kopje warm worden en plaats het precies in het midden van de daarvoor bestemde plek van het Nespresso apparaat. Ik plaats de Onyx 12 capsule bovenin het apparaat en schuif de startknop naar me toe. Met een hoorbare krachtsinspanning duwt de machine de capsule naar achteren en 3 seconden later begint mijn smeerolie in het voorverwarmde kopje te stromen. Ik sluit mijn ogen en adem met een diepe teug gulzig de uitlaatgassen van mijn dopingmachine in. Als ik mijn ogen open, druppelt de laatste koffie in het kopje en sluit de bruine cremelaag zich. Met een afsluitend “pfffffffff” geeft ook de Nespresso aan klaar te zijn voor de dag. In de keuken drink ik, naar buiten kijkend, mijn espresso met kleine slokjes. De intense smaak van donkere chocolade en laurierdrop vult mijn mond. Mijn smaakpappillen zijn wakker en zetten mijn tong aan om een rondje te maken langs de binnen en buitenkant van mijn tanden.

Ik draai op de bal van rechtervoet, zet het kopje weer bij de waterkoker en loop naar de woonkamer waar ik de eetkamerstoel op het tapijt zet en mijn onder en bovenlijf in een dekentje wikkel. Ik recht mijn rug zonder de rug van de stoel te raken, plaats mijn voeten plat op de grond en mijn handen met de handpalmen naar boven op mijn bovenbenen. Met mijn middelvingers maak ik licht contact met mijn duimen, sluit mijn ogen en adem 30 keer in door mijn neus en uit door mijn mond. Dan neem ik een hele diep teug die ik zo diep mogelijk uitadem om vervolgens zo lang mogelijk mijn adem in te houden. Voordat het oncomfortabel wordt, adem ik diep in en houd mijn adem 10 seconden vast om het hele ritueel nog twee keer te herhalen. Met de laatste uitademing probeer ik zo langzaam mogelijk mijn ogen te openen en mijn middelvingers van mijn duimen te verwijderen. Mijn handen voelen ‘vol’ aan en lijken te tintelen. Ik wrijf ze los in ronddraaiende bewegingen en trek een voor een mijn vingers los door aan het eind in mijn vingertoppen te knijpen wat soms resulteert in een zachte ‘snapp’. Vervolgens wrijf ik met mijn linkerhand de binnen en buitenkant van mijn  rechterarm ‘warm’ en met mijn rechterhand mijn linkerarm. Dan mijn voeten, benen, liezen heupen, billen, rug, buik, borst schouders, nek, gezicht en als laatste masseer ik mijn hoofdhuid los. Een zelfde ritueel herhaal ik onder de douche waarbij ik de laatste twee minuten koud af douche en mijn tanden poets. Na de training van Wim Hoff, 5 jaar geleden, gaat dat inmiddels zonder naar adem te happen. Met het ophangen van de door het koude water hard geworden douchslang, het hardop in de spiegel uitspreken van mijn affirmaties en een afsluitend dankwoord aan het universum is deze ruim 52 jaar geleden geboren en bijna 53 jaar geleden verwekte homo sapiens klaar voor de dag.

Mijn ochtendritueel, het ontwijken van slecht nieuws en politiek zijn mijn overlevingsstrategieën in een tijd waar we niet meer hoeven te jagen voor ons voedsel of te vluchten omdat er op ons gejaagd wordt

Mijn ochtendritueel is mijn poging om elke dag met een ‘beginnersmind’ de dag aan te gaan of zoals Yoda uit Star Wars zegt “You must unlearn what you have learned.”

En daar zit misschien ook wel mijn haat liefde verhouding met het onderwijs want we leven in een wereld waar we vanaf onze geboorte leren dat we denkende wezens zijn die voelen. Maar zijn we niet voelende wezens die denken.

Mijn ochtendrituelen doen me voelen dat ik leef. Het brengt mijn denken dichterbij mijn gevoel.

Fijne dag.

Leerverrassing

21 dec

Tijdens mijn ontwerp onderzoek voor de master kunsteducatie kwam ik tot een belangrijk nieuw inzicht. Tijdens de eerste playtest van mijn prototype vertelde ik de leerlingen van groep 6 van basisschool Het Landje dat ik zelf ook student was, aan het leren en een experiment wilde doen. Ik vroeg ze of ze wisten wat een experiment was en samen besloten we dat dat het proberen van iets nieuws was wat niet kon mislukken. Ik merkte dat dat een hele veilige en uitdagende context bood. Ook voor mezelf. Sterker nog het voelde enorm bevrijdend en uitdagend.

Ik vraag me af wat er met de kwaliteit van onderwijs zou gebeuren als we maar twee ontwerpprincipes zouden toepassen:

  • onderwijs is vrijwillig
  • onderwijs is samen leren. Dus ook de docent.

Ik kwam laatst het woord ‘leerverrassing’ tegen.

Zullen we het woord onderwijs veranderen in leerverrassing?

Wikipedia definieert onderwijs zo:

Het onderwijs is het overbrengen van kennis, vaardigheden en attitudes met vooraf vastgelegde doelen. Daarbij houdt men rekening met een beginsituatie, volgt men een onderwijsstrategie en worden de resultaten geëvalueerd, onder meer door toetsing, zelfevaluatie en peerevaluatie (collegiale toetsing). Onderwijs wordt binnen een door de overheid bepaalde structuur gegeven door personen die daarvoor speciaal zijn opgeleid, zoals onderwijzers, leraren en docenten.

Cor Noltee definieert een leerverrassing  zo….en kan daar wel wat hulp bij gebruiken:

Een leerverrassing is het samen vrijwillig creëren van Kennis (wat je weet x wat je wilt x wat je kan x wat je gedaan hebt) vanuit een gezamenlijke uitdaging.

Nu bepaalt de overheid wie er les mag geven.

Bij een leerverrassing is dat een verrassing.

 

Het leven is een aaneenschakeling van Wow’s en Huh’s.

13 dec

Schermafbeelding 2016-12-13 om 07.46.39.png

Weet je wat fijn is als je blog nergens anders over gaat dan over je verbeelding van je nieuwsgierigheid je maar twee dingen in de gaten hoeft te  houden; wanneer had je zoiets van “huh?” of “wow!”.

Ik moet denken aan wat Fred van Raaij de Primaire Affectieve Reactie noemt. Als ik die PAR koppel aan Barbara Frederickson’s positieve emoties dan zou ik daarmee alle Wows kunnen verdelen in 10 varianten:

Wow wat leuk! Er gebeurt iets leuks en ik moet gewoon lachen.

Wow wat lief! Mijn hart wordt geroerd binnen de veilige context van een (intieme) relatie.

Wow wat wat inspirerend! Ik word geconfronteerd met echte menselijke/dierlijke/natuurlijke excellentie.

Wow ik hoop…. Ik vrees het ergste maar verlang intens naar beterschap.

Wow wat sereen! Ik leun achterover en zuig alles in me op.

Wow….trots! Ik investeerde tijd en kennis en ben geslaagd.

Wow fascinerend! Ik wil me verder onderdompelen met waar ik nu mee bezig ben.

Wow de dingen gaan naar mijn zin, zelfs beter dan verwacht!

Wow wat vet! Ik word geconfronteerd met iets verpletterend moois of goeds en voel me letterlijk overweldigd door de grootsheid ervan.

Wow bedankt!

Die bewustwording. En dan alleen nog maar even opschrijven. Even.

Ok. Bedankt Cor. En die “huh?” dan?

Als je in een lege treincoupe zit en die ene instappende treinreiziger naast je komt zitten zonder iets te zeggen.

Als een student in een volle collegezaal het antwoord op een andere vraag lijkt te geven.

E.e.a. gepaard gaande met een richting nek bewegende kin. Je hoofd, en misschien zelfs wel je hele bovenlijf, dat naar achteren deinst en er een frons op je voorhoofd ontstaat.

Huh?

Wow!

Ze kunnen elkaar ook snel opvolgen. Zoals ik ervaar bij de werken van Maarten Baas.


<p><a href=”https://vimeo.com/162202417″>The New Forest</a> from <a href=”https://vimeo.com/user16114500″>Maarten Baas</a> on <a href=”https://vimeo.com”>Vimeo</a&gt;.</p>

schermafbeelding-2016-12-13-om-07-47-19

A Kabouter a day.

11 sep

World dominance it is. But to achieve that we will have to cover the world. World coverage. In the last years this blog reached 68 countries. The message was……uhhhhh….yes Cor what was the message?? The first year was obvious about design thinking. The second and third year was about my curiosity. Than my master art education intervened. I had more than 100 conversations with Piet Mondriaan….and now what.

Last week I introduced Kabouter in the south of Italy. For the second time in my career I projected Kabouter as the last slide.

kabouter_istanbul-001 Clearly with a message: Kill your Kabouter. Everyone can be creative. It’s like a muscle. Training helps and no pain no gain. What doesn’t help is this Kabouter (some have several) on your shoulder telling you, you can’t, you won’t.

Believe me, your biggest obstacle to creativity is YOU. Compared to YOU is school  just a minor bump in the road and your parents a sidewalk telling not to cross. Many people have a talent for creating obstacles that leaves Mount Everest in the shadow.

So stop blaming Them and start killing Kabouter.

How?

First. To kill Kabouter you have to acknowledge his existence. So give him a name and shake his miserable little hand. Tell him you know. Then show your gun. Just show it. Don’t use it….yet.

Mine looks like this. I engraved my name for extra impact.

kabouter-002

If he laughs, or says you don’t have the guts, shoot his middle finger.

kabouter-003kabouter-004

Still laughing? Clear shot through the head.

kabouter-005

kabouter-006

I know it’s hard….the first time. After that it will rapidly become easier and fun after a while.

If we want to change to world for the better we have to kill them all. And feel free to kill someone else’s too.

Right now Kabouters are killed in 68 countries…out of 194 or so.

Our goal?

World coverage in 126 days. A Kabouter a day keeps the No away.

Are you in?

 

 

 

 

Nieuwsgierigheid ligt op straat.

24 feb

Sir Ken Robinson definieert creativiteit in zijn beroemde TED talk ‘How schools kill creativity’ als;

 “In fact, creativity — which I define as the process of having original ideas that have value — more often than not comes about through the interaction of different disciplinary ways of seeing things.”

En om op andere manieren te kunnen kijken heb je twee dingen nodig. Nieuwsgierigheid en lef.

Zo zie ik altijd veel meer als ik in een vreemde stad loop dan als ik op de Voorstraat in  Dordrecht loop. Dat gaat vanzelf. Alles is nieuw en je staat open. Een andere omgeving heeft invloed op wat we ‘zien’. Om nieuwe verbindingen in onze hersenen te maken moeten we die nieuwe dingen wel ‘zien’ want die nieuwe dingen zie je niet in bekende omgevingen. Dat zou dodelijk vermoeiend zijn. Ik zou eindeloos doen over een paar meter Voorstraat in Dordrecht. Mijn hersenen hebben het meeste geblokt en ik ga zo efficient mogelijk naar dat ene winkeltje. Ik zie eigenlijk niets om me heen alleen mijn doel…..daar verderop. In een andere stad heb ik vaak geen duidelijk doel. Ik loop er gewoon een beetje te dwalen en laat mijn nieuwsgierigheid me de weg wijzen. Toen ik laatst in Venetië was waren we vroeg op pad, om 7.00 uur. Met een kaart. Deze kaart gebruikten we echter niet op de heenweg maar alleen om terug te komen. Op de heenweg hadden we geen doel. We liepen op gevoel.

Maar wat als je toch je nieuwsgierigheid wilt trainen maar je je eigen stad niet uit kunt.

Ik moest denken aan de oefening die ik bedacht voor een vriendin die een training gaf in Shanghai. En toen ik de instructie voor haar maakte bedacht ik me dat het eigenlijk wel een heel leuk hulpmiddel is in het hele Design proces. Stel je voor dat je voor elke fase in het Design proces zo’n uitleg hebt. Het enige wat je dan nodig hebt is een dobbelsteen en die uitleg. Laat ik beginnen met de eerste fase: De Opwarmfase. Deze fase bestaat uit het opwarmen van de zintuigen en het opwekken van de nieuwsgierigheid. Stel je voor dat je iets moet ontwerpen voor een ziekenhuis. Dan breng je je team geblinddoekt naar een ziekenhuis en in het ziekenhuis zet je ze allemaal op een andere plek. Je ontdoet ze van de blinddoek en geeft ze een dobbelsteen, een aantekenboekje en de volgende instructie:designdice.001

Als iedereen klaar is deel je elkaars observaties. Dit doe je per zintuig. Het is heel interessant, inspirerend en leerzaam om elkaars observaties te delen. Een mooie minintraining nieuwsgierigheid en verbeeldingskracht en opwarming van de zintuigen.

What you throw is what you get.

Het enige wat je verder nodig hebt is dat andere ding, lef.

 

 

 

Het kan altijd beter. Het kan altijd leuker.

9 feb

Gisteren ontving ik de officiële feedback op mijn tweedaagse Design Thinking workshop die ik gaf aan een groep internationale master strategic design studenten op de Politechnico in Milaan. Het was de beste workshop de ik ooit gaf maar vonden de studenten dat ook. Want zoals Marty Neumeier zo mooi zegt; “It’s not what you say, it’s what they say.” Ik ben ooit begonnen met schrijven op dit blog om mezelf te rebranden van Creatief naar Design Thinker door vanaf 26 januari 2013 een jaar lang elke dag te delen wat ik wist, gedaan had, wilde en kon met betrekking tot creativiteit, empathie en prototyping. Drie jaar later schrijf ik nog steeds elke dag en noem ik mijn schrijfexperiment “de gedisciplineerde, vasthoudende verbeelding van mijn nieuwsgierigheid.” Gisteren herinnerde Daniel Pink me in zijn TED talk weer aan waarom ik daar zo gelukkig van word. De drie zaken die mensen motiveren komen er namelijk prachtig samen:

  1. Purpose. Ik geloof echt dat het beter en leuker kan.
  2. Mastery. Je leert nergens zoveel van dan door te doen. Mijn blog heet niet voor niets Design Thinking by Doing. Elke dag vrijwillig een overbodig obstakel overwinnen.
  3. Autonomy. Niemand heeft ooit gezegd dat ik dit moet doen. Hooguit mensen die zeggen dat ik het niet moet doen….of kan…..of volhoud.

Als je doet waar je in gelooft, je voelt dat het klopt en je een manier gevonden hebt zodat je beter wordt in wat je doet, dan doe je dat zelfs zonder er geld voor te krijgen. En geloof me ik voel me echt niet altijd goed als de wekker om 6.00 gaat en ik geen inspiratie heb. Maar geloof me ook als ik je zeg dat ik me nog nooit slecht heb gevoeld als ik op publish heb gedrukt. En misschien zijn de beste verhalen wel die verhalen die uit het diepste donkere dal kwamen vol met sabotterende kabouters. Zoals een student van HKU me vorig jaar whatsappte na mijn HKU UNSCHOOL experiment:

kabouter_antwerpen

“Zonder jouw seminar zouden wij noooooit met dit groepje naar Antwerpen zijn geweest. Op Rotterdam Centraal wilden we elkaar gedag zeggen…….”

Zonder dit blog was ik NOOIT op de Politechnico in Milaan terecht gekomen en had ik NOOIT deze feedback op mijn Design Thinking workshop gekregen:

Which of the themes discussed was more interesting for you?

“He was amazing! He brought us freshness, happiness and different perspective of design thinking and life. Thank you very much for bringing him. Design thinking was shown not in words but in action. The best class ever, thanks Cor! Everything was very interesting. We should make classes like this in future. Design thinking methods. Creativity and how to apply it through design thinking. Everything, I really love his approach in “teaching” us. Serious topics explained in a “funny” way. I enjoyed to attend his workshop because he inspired me not only in design but also in other parts of my life with interesting ideas. How he let us know that there are many tools that  help you to be more creative.”

Do you think it is necessary to further deepen some themes?

“Should have more lectures with him. I would like a workshop using this tools. Yes on design thinking methodologies.”

Indications, suggestions or requests that you think should be reported.

“The examples and case studies used to explain the theory were really engaging. It was a really engaging, interactive workshop. It was great! I think it was really perfect. I think that he is a genious and it was really perfect. The lessons about design thinking that I was waiting for in this master. He makes a good effort on teaching in a different, engaging way, but I think we missed a bit on the actual subject of design thinking.

……..but I think we missed a bit on the actual subject of design thinking.”

Het kan ALTIJD beter. Het kan altijd LEUKER.

Ik voel een driedaagse aankomen. Interesse? Stuur me een mailtje: cornoltee@mac.com, bellen mag ook 0624965000.

Master COR? si!

28 jan

IMG_2282.jpg

Yesterday I asked ‘my’ 22 master students strategic design at the Politechnico in Milano to write me a letter from the future.

A letter dated at the end of two day Design Thinking workshop.

Schermafbeelding 2016-01-28 om 06.16.52

I wanted to manage their expectations. After 5 minutes I asked them to chose the one important word from their letter and wrote them on a flip-over:

IMG_2288.jpg

I promised to fire myself if I did not met all expectations. We will see.

This is day two.

Day one ended with the remark of a student that for the first time she did not had to charge her mobile phone…….because she didn’t use it!

I’m fully charged for day two.

Let’s make it an unusual, strong, inspiring, enjoyable, interactive new style of education in which we unlearn and engage, connect and develop new perspectives, illuminate ourselves and others, don’t give a fuck with an open mind so our creativity will flow,  creating complete whole new minds. Shortly: madness.

And Andy, what do you think?

IMG_2259.jpg

 

 

 

 

Don’t Just Do It. Just Start.

19 dec

dontjustdoijuststart_969.001

Vanochtend op zoek naar inspiratie en een leeg “WordPress Nieuw Bericht” opende ik mijn mail en viel mijn oog op een bericht van de Correspondent:

Schermafbeelding 2015-12-19 om 10.07.59

Of ik wilde begrijpen waarom ik de belangrijkste taken altijd maar uitstel.

Gevolgd door:

“Slik een kikker door (en nog twee goede gewoontes om je dag mee te beginnen)”

En daar onder een illustratie waar een langharig persoon in een bootje in een vijver met waterlelies  achter een laptop met een vaasje bloemen, een pak zakdoekjes, een smoothie en een mixer zit.

uitstelboot

In de mentale staat waarin ik me bevond, op zoek naar inspiratie, nam ik een aanloop en sprong in het bootje en klikte.

Ik kwam terecht in het artikel van Ernst-Jan Pfauth, Correspondent Zelfverbetering, die me adviseerde te rade te gaan bij een Canadese professor, die al negentien jaar onderzoek naar deze vraag doet. Plus drie manieren om tóch gewoon te beginnen.

Voorafgaand aan het artikel had hij zijn lezers de volgende vraag gesteld:

“In deze nieuwe verhalenreeks deel ik de belangrijkste of opvallendste bevindingen uit de zelfhulpliteratuur of uit iets wat ikzelf onder zelfhulp schaar (een roman, film of, misschien wel een app?). Aan welke zelfhulpboeken en -artikelen heb jij veel gehad?”

En uit de reactie bleek een ruime meerderheid “Getting Things Done” van David Allen te noemen:

“De Amerikaan – die overigens in Amsterdam woont – zet daarin een lijvig systeem neer dat je concentratie, productiviteit en uiteindelijk geluk drastisch dient te verhogen.”

Je kunt het hier downloaden…….of gewoon beginnen met wat je uitstelt.

Als ik een titel zou moeten bedenken  voor een zelfhulp bestseller zou dat zijn:

The Art of Start.

Dat blijkt al te bestaan en is geschreven door Guy Kawasaki, die ik een tijd geleden zag op het World Creativity Forum in Kortrijk.

In onderstaand filmpje heeft hij het niet zozeer over uitstellen als wel over  ondernemen en wat de basis is van succesvol ondernemen. Het doet me denken aan Simon Sinek’s Golden Circle. Dat alles begint met Waarom.

“If you want to make Money, you start with Meaning”

Enfin. Ik ben inmiddels zo ver afgedwaald van waar ik het, geïnspireerd door het stuk van Pfauth, over wilde hebben dat ik er mee stop.

Maar ik stop nadat ik eerst ben begonnen.

Ik moet denken aan “Stop making sense” de film over de Talking Heads. Ik kwam er gisteren, na het zien van de geweldige documentaire over Shep Gordon dat Gordon samen Carolyn Pfeiffer  deze film hadden gemaakt.

“You can only stop making sense if you started making sense. So don’t Just Do It, Just Start”

Cor Noltee

 

 

 

 

In het land der blinden zie je niks

2 dec

eenoogkooning_951.001

Een van de meest hilarische verhalen uit de geschiedenis van de moderne kunst vind ik het verhaal van Willem de Kooning en Robert Rauschenberg. Ik las het voor het eerst in het boek van Will Gompertz “Dat kan mijn kleine zusje ook” en ging er gisteren naar op zoek omdat ik straks een hele dag aan de slag ga met 28 derde jaars van de Willem de Kooning Academie.

Ik ben benieuwd hoeveel het verhaal kennen en zo ja uit welke bron.

Hier Rauschenberg’s eigen versie.