Archive | planet centered design RSS feed for this section

Van passagier naar crew op SpaceShip Earth

9 feb
Workshop ‘Gesprekje met een stekje’ van Bo Lagrand. Tekening Evy.

Afgelopen twee weken gaf ik voor de zesde keer seminar ‘Expedition Spaceship Earth’ op HKU en was ik met een aantal studenten op expeditie op ruimteschip aarde met als doel meer bewustwording en verbinding met de planeet en elkaar te creëren. Aan het eind van de twee weken vroeg ik de studenten een brief te schrijven aan toekomstige twijfelende seminar deelnemers. Geen leerdoelen vooraf maar leerervaringen achteraf. Bij het lezen van de brieven werd ik af en toe diep geraakt.

Goeiedag twijfelende toekomstige expeditieleden, 

Kiezen doe jij, ik kan je alleen vertellen wat mijn ervaring is geweest. Waarom ik jou dit seminar wil aanbevelen. Uiteindelijk bepaal jij of je de uitdaging aan wil gaan. 

Van passagier naar crew op ruimteschip aarde. Dat is het doel van dit seminar. Dat lijkt op eerste gezicht best vaag, maar ik zal het je uitleggen. Aarde is het ruimteschip waar wij als passagiers op wonen. We gebruiken het ruimteschip om te kunnen overleven. We maken als passagiers veel gebruik van de aarde, maar leveren niks terug. We leven van de aarde en niet samen met de aarde. In dit seminar leer je wat jouw rol is op deze aarde om uiteindelijk crew te worden van ons ruimteschip aarde. 

Door verschillende excursies, films, opdrachten en workshops leer je meer over het ruimteschip waarop we leven en jouw rol daarop. Zo hebben we een prachtige wandeling gemaakt en daarbij een podcast geluisterd die ons een idee gaf over hoe oud de wereld al is en wat er in die tijd allemaal is gebeurd. Daarnaast hebben we een workshop gehad van een medestudent die ons een gesprekje met een stekje liet doen. De manier hoe je je na dat gesprek verantwoordelijk en verbonden voelt met het stekje is niet te omschrijven. Je voelt opeens echt een band. Net zoals je dat voelt met je vrienden en familie. Dit zijn enkele voorbeelden van activiteiten die we hebben ondernomen. Het programma is erg vrij en veel ruimte voor persoonlijke inbreng. 

Mijn conclusies na dit seminar
Ik voel meer een connectie met de aarde. Dit zorgt ervoor dat ik me verantwoordelijk voel voor de keuzes die ik maak. Daarnaast heb ik geleerd dat de aarde voor veel problemen al een oplossing heeft gevonden. In het werkveld beeldende kunst en design wil ik dit aspect van het seminar graag meenemen als ik iets ga ontwerpen. Kijken wat er al is op aarde en daarvan leren. Het seminar is naast het grote onderwerp ook door de verschillende podcasts en filmpjes/documentaires een grote inspiratiebron geweest. 

Hopelijk heb ik je goed kunnen informeren over dit seminar en kan jij nu een overwogen keuze maken. 

Zit je in het onderwijs of ben als bedrijf nieuwsgierig geworden naar hoe je mensen transformeert van passagier naar crew op Spaceship Earth? Bel (0624965000) of mail me (cornoltee@mac.com)

Het zou fantastisch zijn als we meer passagiers kunnen transformeren naar crew.

Tags: ,

Luchtvervuiling op de Dutch Design Week 2022

13 dec

Dit is post 9 over mijn 6-daagse bezoek aan de Dutch Design Week in Eindhoven.

Wij wonen nu een paar jaar in Rotterdam. In of moet ik zeggen ‘op’ Katendrecht. In een heel klein appartement met een groots uitzicht:

Foto: Cor Noltee

Ook dit jaar weer geen Kerstboom want het is elke dag Kerst:

Foto: Cor Noltee

De uitzichten zijn adembenemend:

Foto: Cor Noltee

Laatst zei iemand “Ja letterlijk adembenemend. De vervuiling in de lucht zorgt voor die mooie kleuren.” Ik moest er weer aan denken toen Rotterdam laatst werd verkozen tot meest ongezonde stad van Nederland en Groningen de meest gezonde. Op ad.nl lees ik dat dat blijkt uit een nieuwe inventarisatie en ranglijst van advies- en ingenieursorganisatie Arcadis. Dat bedrijf beoordeelde 25 Nederlandse steden op hun ‘gezondheid’, zoals groenvoorzieningen, fietsvriendelijkheid en het tegengaan van hittestress. Op die lijst staat Groningen, net zoals twee jaar geleden, bovenaan. Rotterdam sluit de rij.

De uitstoot van de cruiseschepen die hier om de paar dagen aanleggen en weer vertrekken dragen in ieder geval niet bij een een mogelijke stijging op de lijst.

Misschien moet ik CiucciaNebbia (fog-sucker) van Design Academy afgestudeerde GAIA D’ARRIGO uitnodigen. CiucciaNebbia is een mythisch wezen dat door de straten van Milaan loopt. Met een lijf gemaakt van giftige stoffen die zich vast hebben gezet op de façades van gebouwen. Een levend archief van Milaan’s industriële geschiedenis

THE MYTH OF THE CIUCCIANEBBIA, GAIA D’ARRIGO, darrigo.gaia@gmail.com

In maart geef ik weer les in Milaan. Ik hoop CiucciaNebbia dan tegen het vuile lijf te lopen om haar uit te nodigen voor een espresso uit een kopje gemaakt met het stof van de Viale Monte Ceneri, zou ze het drinken? Op ser-vies.nl lees ik:

Voor veel Milanezen is de Viale Monte Ceneri hét voorbeeld van de ongelukkige impact van het verkeer op het leven in een stad. Het is zo’n verkeersader uit de jaren ’50 en ’60 dwars door de stad, waarvan het nooit de bedoeling was dat het zou worden wat het nu is, maar waarvan iedere stad er wel én of meer heeft. Om de capaciteit van de ringweg om Milaan te verdubbelen werd in die tijd een weg bovenop de eerste gebouwd, en ontstond een viaduct met een lengte van meer dan 2 km. Zoals in veel steden kon men de toename van het verkeer toen niet bevroeden, zeker niet in combinatie met de verdichting van het gebied waarlangs de ringweg voerde. Vandaag de dag zien bewoners in de flatgebouwen pal naast het viaduct het verkeer onophoudelijk langs hun balkons voorbij razen, en houden zij angstvallig hun deuren en ramen gesloten voor het lawaai en smog.

Viale Monte Ceneri, Milaan

Ser-vies ontwerpers Iris de Kievith en Annemarie Piscaer vonden een manier om fijnstof te oogsten en te gebruiken als glazuur voor keramiek. Onderdeel van het project is het ‘participative urban mining’; je kan meedoen aan het oogsten van het stof. Dat kan zeker in steden waar de luchtkwaliteit onder de aandacht gebracht moet worden, in binnen- en buitenland. De wind waait het stof immers overal heen.

De initiatiefnemers van het project Ser-vies wonen en werken (en ademen) in Rotterdam en zijn aan de slag gegaan met het stof dat daar in de lucht hangt. Zo leggen zij de Rotterdamse luchtkwaliteit vast in een porseleinen servies dat om te beginnen uit 6 delen bestaat. Alle 6 delen maken zij in 5 kleuren, die bepaald worden door de hoeveelheid fijnstof die door een persoon gedurende een periode ingeademd wordt. Het resultaat is een servies als een merkwaardige matrix van data:

bron: https://www.ser-vies.nl/het-servies/

In tien jaar ademt een Rotterdammer ongeveer een hele gram in. Daar wordt één kopje of bord mee geglazuurd, net als met de hoeveelheden die je in 25, 45, 65 of 85 jaar binnenkrijgt. De kleurverschillen spreken voor zich! 

bron: https://www.ser-vies.nl/het-servies/

Mooi aan het project vind ik dat ze op een heel laagdrempelige manier herkenbare gebruiksvoorwerpen gebruiken om een onzichtbaar probleem zichtbaar te maken.

Nog een stap verder gaat Toxic Toby in Londen. Als de luchtvervuiling daar een, door de Engelse regering bepaalde grens bereikt, houdt Toxic Toby zijn poot voor zijn mond en begint ie te hoesten. Daarmee niet alleen bewustzijn creërend maar ook een twittertweet sturend naar de lokale politici om iets te doen aan de luchtvervuiling. Toxic Toby bevat namelijk een lucht kwaliteit meter van BreezoMeter, een bedrijf dat real time de locale luchtkwaliteit meet.

Toxic Toby

Via Rotterdam, Milaan en London passeren we dampkring in schone lucht. Not.

Via Studio Roosegaarden’s project Space Waste Lab leerde ik dat er meer dan 29.000 objecten groter dan 10 centimeter om onze aarde zweven. Space waste; stukken kapotte raket en satelliet. Miljoenen kilo’s. Dit afval kan de huidige satellieten beschadigen waardoor er nog meer space waste ontstaat en communicatie systemen verstoord kunnen raken. Hoe gaan we dat opruimen? Ik wist niet eens van het bestaan van space waste. Met SPACE WASTE LAB PERFORMANCE maken groene LED stralen de onzichtbare space waste 200 – 20.000 kilometer boven ons hoofd zichtbaar.

Premiere Space Waste Lab Roosegaarde_Foto Jacqueline Knudsen 

Weet jij een mooi project waar het onzichtbare zichtbaar wordt gemaakt? Ik hoor het graag. Mail of bel me: cornoltee@mac.com of 0624965000. Ik zit zo ruim drie uur in de auto op weg naar de gezondste stad van Nederland.

Een hoeveelheid luchtvervuiling producerend minstens zo groot als:

Campagne voor WWF door Ogilvy China, 2007

Tags: , , , , , , , , ,

Dutch Design Week 2022. Biogas, papier-maché en de metselbij

3 nov

De beste week van het jaar duurt 9 dagen. De Dutch Design Week. Daarvan was ik 6 dagen in Eindhoven. Dit zijn de dingen die mij opgevallen zijn.

De Gradution Show van de Design Academy was dit jaar op een nieuwe locatie. Afdalend in de parkeergarage van een leegstaand kantoorpand dacht ik op een post apocalyptische rave beland te zijn. Daar wilde ik wel eindigen maar zeker niet beginnen. Een snelle scan van het gebouw, een aantal trappen op en aflopend eindigde zoals elk jaar bij de ‘boekenwinkel’ waar ik het jaarboek kocht en buiten met een bak koffie in begon te lezen. Een aantal jaar geleden hadden ze voor de teksten een heel goed format voor de werken van de afgestudeerden. Wat is het, hoe werkt het, waarom is het belangrijk en een quote van de maker. Nu moet ik soms drie keer terug gaan in de tekst om te begrijpen wat het is, hoe het werkt en waarom het belangrijk is. Ik vind het belangrijk om de tekst goed te begrijpen want wat je ziet is lang niet altijd wat je krijgt. Ceci n’est pas une pipe. Het eerst op mijn gemak lezen van alle teksten geeft me rust, richting en houvast als ik voor de tweede keer mijn ronde doe en in kan zoomen op de werken die ik interessant vind.

BIOGAS. Bart Keiren, bartkeiren.com, bart.keiren@outlook.com

Bart Keiren verkent met BIOGAS de relatie mens en natuur. Verandert onze relatie met gas als de levering van gas afhankelijk is van onze tijd en aandacht? BIOGAS is een gesloten systeem waar je voor een bacterie cultuur moet zorgen. Eén kop voedsel afval levert genoeg gas op voor één kop thee per dag. Ik heb net gedachteloos mijn derde kop koffie uitbesteed aan mijn Nespresso machine. Ik betrap mezelf er wel eens op dat ik, voordat mijn beker vol is, al op de stopknop druk. Puur ongeduld.

Een paar jaar geleden had IKEA een briljante pay-off; aandacht maakt alles mooier. Ik las laatst een definitie van schoonheid; de belofte van geluk. Ik denk dat ik heel gelukkig zou worden als ik een kopje biogas thee van Bart Keiren zou drinken.

CUBCHO. Viktoriya Gotseva, gotseva.viktoriya@gmail.com

De zondvloed aan plastic wegwerp speelgoed schijnt kinderen te overprikkelen, verkort de aandachtsboog en resulteert in verveling. Cubcho staat hier haaks tegenover door kinderen juist in hun kracht te zetten door zelf op een speelse en eenvoudige manier speelgoed te maken. De gebruiksvriendelijke pers stelt kinderen vanaf 2 jaar in staat zelf blokjes te maken van papier-maché. Bij de pers zit een handleiding hoe je papier-maché maakt en hoe de 2+er zelf de pers kan bedienen. De handleiding vertelt ook het verhaal van Cubcho. Als inspiratie voor eindeloos speelplezier. Ik probeer me voor te stellen hoe het is om als kleuter eerst zelf te kliederen met papier, het in de Cubcho te proppen, aan te draaien om er vervolgens een nat blokje uit te halen, die te laten drogen en er vervolgens mee te spelen. Das pure magie ennnnnn je leert je kleine dat je van afval dingen kunt maken. Als mijn 4 jarige kleinzoon een Cubcho zou hebben dan weet ik wie er verantwoordelijk wordt voor de papierscheiding. Wat een goed idee! Kijk nog eens goed naar de uitdrukking van het zoontje van Viktoriya. Daar word je toch blij van.

OSMIA AVOSETTA VASES. Eleni Ioannidou, eleni.ioan@icloud.com

Ik heb een aantal jaar in een appartement gewoond in Dordrecht. Het bevond zich aan het Scheffersplein waar zaterdag de markt was en bloemen werden verkocht. Niet zomaar bloemen maar “Bloemen van Huigen die kenne nie buige!” Deze briljante zin werd heel de dag herhaald. Ik kon onmogelijk ongezien de stad in zonder opgemerkt te worden door Moeder Huigen die mij en de rest van de wereld aansprak met “Schatjie” om je vervolgens brutaal glimlachend aan te kijken zodat je wel bloemen moest kopen. Ik probeerde dat altijd zo lang mogelijk uit te stellen want rond 16.30 gingen ze voor “drie voor vijf”……schatjie asjeblief. Veel en vaak chrysanten herinner ik me. Daar was mijn vrouw geen fan dus veranderde ik mijn bloemstrategie, geïnspireerd door vrienden van ons, naar drie amaryllissen per week. Die had Huigen niet. Ik heb menig zaterdag omgelopen om niet opgemerkt te worden door Moeder Huigen. Ik heb me vaak afgevraagd wat er met de bloemen gebeurd die niet meer te verkopen zijn.

En daar heeft Elini Ionnidou een idee voor. Wat als je in plaats van dat je de bloemen weggooit, gebruikt voor iets anders. De Osmia Avosetta Vase is een hommage aan de Osmia Avosetta bij. Wikipedia:

De vrouwtjes van Osmia avosetta metselbij maken enkele kleurrijke, ondergrondse nesten van 1,5 tot 5 centimeter lang die bestaan uit twee lagen met bloemblaadjes met daartussen een laag van modder of klei:

Ioannidou mixt de bloemblaadjes met bijenwas en perst ze in mallen om de vazen te maken. Waarom nog verse bloemen in huis als je een prachtige bloem-bij vriendelijke vaas kunt hebben. Nog beter is natuurlijk als er geen bloemen overblijven. En nog beter is helemaal geen verse bloemen. Sorry Paus. Bedankt voor die bloemen.

Tags: , , , , , , , , ,

Wuhan? Hoe dan?

20 mrt

Dit is het vervolg op mijn vorige post.

Een paar jaar geleden zag ik een indrukwekkende documentaire op het Architectuur Film Festival Rotterdam. Deze ging over de grootste mensen migratie in de geschiedenis. Niet die van de 65 miljoen vluchtelingen maar van de 280 miljoen Chinezen die verplicht moeten verhuizen van het platteland naar nieuw te bouwen steden in China. 280 miljoen! Dat is 16 keer alle bewoners van Nederland!!!!!!!!!!!!!!!!  Het moet allemaal in een tijdsbestek van 20 jaar gebeuren. De docu liet pijnlijk zien hoe een oud stel zich geen raad wist met de magnetron in hun 80 vierkante meter appartement op 43ste verdieping van de net opgeleverde wolkenkrabber. Ze kregen zelfs les in oversteken op een zebrapad en werden geconfronteerd met filmpjes waar mensen werden doodgereden die zich niet aan de regels hielden. Daarvoor leefden ze, al generaties lang, volledig zelfvoorzienend op het platteland. Daar waar nu in rap tempo een miljoenenstad uit de grond gestampt wordt. Tijdens de docu liepen de tranen over mijn wangen bij het zien van zoveel menselijk leed ten faveure van De Vooruitgang. Een mix van woede en verdriet drukte zwaar op mijn gemoed en me dieper in mijn stoel. Als laatste werd ik verzocht de zaal te verlaten. Met elke stap op de trap naar beneden zakte de moed me verder in de schoenen en vroeg ik me af wat moeder aarde hiervan vindt.

Laten we dat ons eens proberen voor te stellen. Stel je voor je bent aarde. Je draait met een snelheid van bijna 30 kilometer per seconde al vier en een half miljard jaar rondjes om de zon. Het leven is goed. De laatste jaren heb je wel wat irritatie op een specifiek plekje. Het ademt daar minder goed. Het stroomt er niet meer. Dingen gaan dood.

Het is mei 2019. Gerhard Busch, filmrecensent van de o.a. VPRO Cinema spreekt met regisseur Yi’nan Diao over zijn film The Wild Goose Lake, die hij overigens 4 van de 5 sterren geeft in de VPRO gids #11 van dit jaar. Diao (1969) was voor zijn ‘mooie mix van melodrama, gangsterfilm en film noir’ op zoek naar een wereldstad met een meer in de buurt. Hij kiest voor de ‘stad met de honderd meren’. Echter van de oorspronkelijk 127 meren zijn er nog maar 30 over.

Het is december 2019. Je draait je dagelijkse rondje om je as. De irritatie op dat plekje is alleen maar erger geworden. Er moet iets gebeuren om het niet groter te laten worden. Je vraagt je af wie je het beste kunt inschakelen. Je krijgt veel klachten van de vissen tegenwoordig. Elke minuut komt er een lading plastic in je water die gelijkstaat aan de lading van een vuilniswagen. Nog 30 rondjes om de zon en er is meer plastic dan vis in de zee. Ja, vissen lijken je de beste dragers van je boodschap.

Het is 2 januari 2020. De grootste seafood markt van centraal China (50.000 m2, oftewel 10 voetbalvelden) wordt gesloten. De markt bevindt zich in het nieuwere deel van de stad, dichtbij winkels en huizenblokken. Reden voor de sluiting? De ontstaansplek van het Corona virus. Van de eerste 41 mensen met Corona was twee derde op de markt geweest. 33 van de 585 samples van de markt bevatten het virus.

Het is 20 maart 2020. De irritatie zit er nog maar over het algemeen voel je je een stuk beter. Je krijgt ook goede berichten van de dolfijnen uit Venetië.  Minder goede berichten van de mensen daar. Die zitten als sardientjes in een blik.

Wordt vervolgd.

Tags: , , ,

那怎麼辦 (Hoe dan?)

18 mrt

Schermafbeelding 2020-03-18 om 14.18.47

Iedereen kent Darwin maar weet je wie Alexander von Humboldt is?

Von Humboldt (1769-1859) was een Duitser en de beroemdste man in Europa. Ja, beroemder dan Napoleon. Er is geen mens op deze planeet waar meer straten, pleinen, steden of hele gebieden naar vernoemd zijn als Von Humboldt. Hij was een ontdekkingsreiziger, geograaf, wetenschapper en filosoof en deed onderzoek in Noord en Zuid-Amerika en Rusland en was in staat zijn unieke bevindingen voor een breed publiek toegankelijk te maken door het gebruik van begrijpelijke teksten en prachtige illustraties en infographics. Als je zijn werk leest is het alsof je op de schouder van Von Humboldt mee reist en kijkt. Na het lezen van Nora Wulf’s boek over hem (De Uitvinder van de Natuur) zeg ik NOOIT meer “ik heb het druk”. Wat een held die Von Humboldt.

In zijn 5-delige Kosmos verbond hij cultuur met verschillende wetenschappelijke domeinen waarin hij een holistische kijk op het universum propagandeerde. Een universum als een interacterende eenheid. In 1800 was hij de eerste persoon die de menselijke impact op het klimaat beschreef, gebaseerd op zijn observaties en bevindingen tijdens zijn reizen.

Iedereen kent Albert Einstein maar weet je wie Richard Buckminster Fuller is?

Buckminster Fuller (1895-1983) was een Amerikaan en de Leonardo Da Vinci van de vorige eeuw. Een uitvinder, architect, ontwerper en dichter. In 1927 ontwierp hij het Dymaxion House (dynamic & maximum efficiency) geïnspireerd op de grote zelf temperatuur regulerende graansilo’s. Het huis was flexibel in te richten door beweegbare wanden en uitermate energiezuinig. In 1932 ontwierp hij de Dymaxion auto, een gestroomlijnde driewieler met drie motoren bij de wielen. Later ontwierp hij de Dymaxion koepel. Een van de beroemdste, Spaceship Earth, staat in Epcot in Walt Disney World Resort in Bay Lake, Florida. De ride daar is vernoemd naar Buckminster Fuller’s beroemde samenvoeging ‘Spaceship Earth’, een bezorgde kijk op aarde als een gesloten systeem met beperkte voorraden, de mensheid aanmoedigend zich te gedragen als een samenwerkende ‘crew’ in plaats van passagiers.

Iedereen kent Elon Musk maar weet je wie James Lovelock is?

Lovelock (1919-) is een onafhankelijk wetenschapper, milieuactivist, uitvinder, schrijver en futuroloog. Hij is uitvinder van de ‘electron capture detector’ waarmee hij als eerste de verspreiding van, gaten in de ozonlaag veroorzakende, CFC’s in de atmosfeer aantoonde. Waar Musk zijn zinnen heeft gezet op Mars richt Lovelock, nadat hij erachter komt dat er geen leven op Mars is, zijn focus Aarde en formuleert hij in 1969 samen met microbioloog Lynn Margulis de Gaia these; de aarde is een zelfregulerend systeem dat haar leven als geheel beschermt tegen elke soort, dus ook de mens, die zich als ziekmakende cel gedraagt en daarop reageert met een steeds heviger wordende ‘koortsaanval’. (met dank aan Ruben Jacobs’ ‘Artonauten. Op expeditie in het Antropoceen, 2018’)

Alexander, Richard, en Lynn zouden het allemaal eens zijn met wat James Lovelock in 2016 schrijft:

Gaia is een evolutionair systeem waarin elke soort, inclusief de mens, die maar veranderingen blijft aanbrengen ten koste van zijn nageslacht, zal uitsterven […] We zijn in zekere zin terechtgekomen in een oorlog met Gaia, een oorlog die wij niet kunnen winnen. We kunnen maar beter vrede sluiten, nu we nog sterk zijn en geen gebroken zooitje.

Het is 2020, 4 jaar later. We gedragen ons nog steeds als pubers die denken dat Moeder Aarde het wel opruimt. Dat doet ze ook. Hoe dan? Wuhan!

Tags: , , , , , ,

Earth Freak Out

10 jan

Schermafbeelding 2020-01-10 om 10.07.51

Eergisteren begon mijn post met ‘het beste idee…..’ Dat vind ik een goed idee. Om er achter te komen wat mensen waarderen, waar mensen van houden….of juist haten kun je datgene afnemen. Mijn vandaag precies 20 maanden jonge kleinzoon heeft het concept en woord ‘mijn’ door. Als je dat wat van ‘hem’ is afpakt, reageert hij heel primair. Hij creëert een serieus indrukwekkende frons, grijpt naar het object, kijkt je in de ogen en zegt “MIJNNNNNN”.

Het idee wat ik wilde delen is dat van Burger King en heet Whopper Freakout. In een Burger King ergens in een stadje in de V.S. speelt het personeel alsof de Whopper van het menu gehaald is. Bij vragen van klanten vullen ze aan met “voor altijd” en “overal”. Verborgen camera’s leggen alles vast. Hoe mensen reageren op de boodschap, hoe mensen reageren als ze iets anders krijgen en hoe mensen reageren als net voordat ze helemaal OUT FREAKEN The King persoonlijk HUN Whopper op een presenteer blaadje komt brengen. De transformatie van een grote, volwassen “ik trek jou over de counter” vent naar “ohhhhhh The King” is schokkend.

whopperfreakout.001

Deze man houdt ECHT van zijnnnnnnnn Whopper. Hij vergeet zijn leven niet meer dat hem zijn Whopper werd afgenomen.

Met onze planeet is dat lastiger.

Ik zou iedereen die zich als passagier gedraagt op ruimteschip aarde mee de ruimte in willen nemen. En net als Joeri Gagarin het atmosferische licht laten zien. Waarschijnlijk zouden mensen terug op aarde uitspraken a la Gagarin delen;

‘Rond de aarde draaiend in het ruimteschip, verbaasde ik mij over de schoonheid van onze planneet. Volkeren van de wereld , laten we deze schoonheid waarborgen en verhogen, en haar niet vernietigen.’

Mensen zouden terugkomen als bemanningslid van planeet aarde.

Als Elon Musk dan zo nodig de ruimte in wil is dat misschien een idee.

In de tussentijd kun je naar Kerkrade. Het Columbus earth center;

‘Columbus earth center biedt je een onvergetelijke filmervaring, zoals nergens ter wereld vertoond. Reis mee met Columbus, kijk omlaag naar de aarde, beleef het Overview effect als een astronaut en je blik op de wereld zal nooit meer hetzelfde zijn…’

 

 

 

 

 

Tags: , , ,

De Aarde en de Grondwet

8 jan

overvieweffect

Het beste idee dat ik in 2019 tegenkwam is het idee dat advocaten wereldwijd uren kunnen doneren om de rechten van de natuur in Ecuador te verdedigen. Er is ook al een ‘zaak’ gewonnen. Zo won een rivier het van een wegenbouwer op basis van het recht van de rivier om te stromen. Voor het eerst in mijn leven had ik spijt dat ik geen rechten was gaan studeren. Zeker als ervaren, en ontslagen, waterbakker had ik kunnen shinen in de rechtszaal en het recht om te stromen kunnen demonstreren met mijn waterbak. Maar dat is een ander verhaal maar misschien wel een belangrijk kantelpunt geweest in mijn ‘carrière’. Het is daarna bergafwaarts gegaan met mijn creatief vermogen. En met de aarde is het al niet veel beter gegaan. 26 januari 2013 besloot ik wat te doen aan mijn creatief vermogen en schreef een jaar lang elke ochtend een stuk over design thinking. Mijn dagelijkse, vasthoudende en gedisciplineerde verwoording van mijn nieuwsgierigheid naar empathie, creativiteit en prototypes. Oftewel Human Centered Design. Het schrijfexperiment heeft me ontzettend veel gebracht. Maar in de zoektocht naar wat Design nu eigenlijk is en hoe je mensen kunt inspireren en helpen om complexe uitdagingen samen stapsgewijs aan te pakken, stuitte ik ook op het begrip Duurzaamheid. Voor mijn master schreef ik er een stuk over; ‘Kwispelend naar een duurzamere wereld.’

Naarmate ik meer leerde over en deed met duurzaamheid ging mijn eigen staartje steeds minder hard kwispelen. In zijn TED talk vertelt Sir Ken Robinson dat als alle insecten zouden verdwijnen het binnen no time heel slecht zou gaan met de aarde. Echter als alle mensen zouden verdwijnen de aarde binnen korte tijd zou floreren. ‘Leven  in deze ecologische waarheid is een aanslag op je gemoedstoestand’, las ik in Artonauten van Ruben Jacobs. Een aanrader. Hij neemt je mee op een reis in het Antropoceen; ‘het nieuwe geologische tijdvak waarin de mens zoveel impact heeft op de aardse biosfeer dat die invloed nu ‘rivaliseert’ met de grootste krachten van de natuur.’

Vandaag precies 378 jaar geleden overleed Galileo Galilei, de vader van de moderne astronomie. Galilei was tot de conclusie gekomen dat de zon in het midden van ons zonnestelsel staat. Eerder dacht men dat de aarde in het middelpunt van het gehele universum stond, en dat de zon, de planeten en alle sterren om de aarde heen draaiden.

Het is 2020. De aarde draait om de zon en op deze aarde draait het niet alleen om mensen.

‘We zijn allemaal astronauten op ruimteschip aarde’ schreef Buckminster Fuller.

En astronauten zorgen goed voor hun ruimteschip.

 

 

Tags: ,

Een plastic tas op de Dutch Design Week

31 okt

thebagproject1_studiodrif

Afgelopen zondag was de laatste dag van de Dutch Design Week. De beste week van het jaar duurt 9 dagen. Ik had me zoveel mogelijk vrijgemaakt om zoveel mogelijk te zien en te beleven. Graag deel ik mijn favorieten met jullie…..in willekeurige volgorde.

In de aanloop van het evenement dacht ik na over criteria waarop ik mijn favorieten zou  selecteren. In mijn design thinking trainingen gebruik ik vaak de valuemap.

Schermafbeelding 2019-10-31 om 10.05.46

Geinspireerd door Kate Raworth’s Donut Economie bedacht ik twee criteria:

  1. waarde voor de mensheid
  2. waarde voor de planeet

Maar na het lezen van alle 120 beschrijvingen van de afgestudeerden aan de Design Academy waren er toch een aantal die heel laag op beide criteria scoorden maar ik toch heel erg gaaf vond.

Het werk wat ik vandaag met jullie deel is het eindresultaat van een onderzoek naar de complexiteit van producten. Het doet me denken aan het werk van Thomas Thwaites, een design student van de Royal College of Art in London. Hij maakte een toaster na die hij voor minder dan 5 pond in de winkel had gekocht.

Hij bezocht mijnen in het ‘Verenigd’ Koninkrijk om de ruwe materialen voor zijn toaster te verzamelen en verwerkte thuis de grondstoffen tot bruikbare grondstoffen. Zo smeltte hij ijzererts in een magnetron.

Uiteindelijk kostte de toaster £1187.54 en was hij 9 maanden onderweg en bezig.

Thwaites vraagt zich af of het mogelijk of wenselijk is om zelfvoorzienend te zijn, maar ook zijn project is ook een reactie op het zomaar kopen, kopen, kopen van goedkope spullen.

We hebben geen idee wat ‘dingen’ kosten of waar onderdelen vandaan komen. Aan de de feitelijke aanschaf van de toaster in de winkel gaat een super complex en energie verslindend productie en distributie proces vooraf.

Meer, nieuw, beter voelt misschien, even, goed maar wat die ‘goedkope’ toaster kan, kan ook gewoon in de pan of in de oven. Maar door een ‘extra’ apparaat te kopen denken we efficiënter bezig te zijn en kunnen we in de tussentijd iets anders doen of een ander apparaat voor ons aan het werk zetten. Wat resulteert in een verwijdering van het maakproces en de ingrediënten en deze outsourcing een opstapeling van taken in ons hoofd veroorzaakt.  Ik ben trouwens benieuwd hoeveel broodbakmachines er werkloos stof staan te happen.

Wil je meer weten over het project:

‘Aandacht maakt alles mooier.’  zegt IKEA. Ik heb een 40 jaar oude Volkswagen T2 die ik van binnen en buiten, boven en onder, elke millimeter aangeraakt heb. Schoon gemaakt, geschuurd, beplakt met antidreunplaat……uren, dagen. Met elke aanraking ging de VW beter rijden. Contact met het materiaal verbindt letterlijk en figuurlijk. Schoonheid is de belofte van geluk zegt Stendahl.

Ik geloof dat als je in staat bent complexe zaken tastbaar en inzichtelijk te maken dat dat een heel krachtig middel kan zijn om mensen bewust te maken van en wellicht aan te zetten tot ander gedrag.

Het project ‘MATERIALISM’ van Studio Drift vind ik daar een mooi voorbeeld van. Bekijk eerst dit filmpje eens:

 

In het van Abbe Museum zag ik hun ‘The bag project’; een installatie die laat zien hoeveel plastic tassen er dagelijks uit de Albert Heijn de wereld in worden gebracht:

thebagproject_studiodrif.jpg

Op de schermen zie je schuifdeuren die open en dicht gaan met mensen die naar buiten lopen met een AH plastic tas. In het grind staan geperste blokjes van AH plastic tassen….honderden. Op de poster naast de installatie staat dit beeld:

thebagproject2_studiodrif

1 AH tas weegt ongeveer 30 gram. Elke dag gebruiken we 10.108 kg (of 336.9333 van die plastic blokjes) per dag.

In de museumwinkel kocht ik nummer 26/1.000 en het gewicht en de vorm maakte mij nog meer bewust van het plastic probleem. Vooral door de eenvoudige vorm en het feit dat het zo’n confronterend dagelijks voorbeeld is van mijn eigen planeetonvriendelijke gedrag. Want ondanks dat ik ‘altijd’ een gerecyclede tas in mijn rugzak heb, vergeet ik hem toch wel eens. Met name als ‘ik’ de was aan het doen ben terwijl de vegetarische kip in de oven staat en de Nespresso onzichtbaar mijn koffie maakt.

Vanaf nu heb ik ALTIJD one AH BAG bij me. Om mensen te laten voelen.

thebagproject3_studiodrif

 

Tags: , , ,

wAARDE

7 mei

Schermafbeelding 2019-05-07 om 09.10.50

Is het omdat ik tegenwoordig steeds vaker als minimensje naar de wereld kijk dat ik het grootse in het kleine zie?

Is het dat ik de laatste tijd steeds vaker lees over het ‘overview effect’ en dat ik denk dat dat een manier zou kunnen zijn om mensen bewust te maken van het wonder waarop we leven en dat we daar zuinig op moeten zijn?

Is het dat ik me de laatste tijd afvraag wat ik zou zou studeren als ik weer een studie zou gaan doen en dan vaak denk aan biomimicry?

Is het dat ik op de Bauhaus tentoonstelling (tot 26 mei!) in Boijmans me realiseerde dat we 100 jaar later in een soortgelijke situatie zijn beland met dat verschil dat het economische systeem en zijn oneindige groei de vijand is?

Gelukkig is er ook veel verzet. Ondergronds verzet in de vorm van de schimmels en wortels die allemaal met elkaar verbonden zijn en een ondergronds “internet of nature” vormen.

Bovengronds gebeuren gelukkig ook mooie dingen. Geen ‘georganiseerde problemen’ zoals Thomas Rau ze noemt in zijn boek Material Matters waarin hij refereert aan de gloeilamp in de brandweerkazerne in Livermore (VS) die al sinds 1901 brandt. In 1924 besloten 4 grote gloeilampfabrikanten om in de toekomst alleen nog gloeilampen te produceren die na 1000 uur stuk gingen….ondanks dat er al lampen waren die duizenden uren meegingen. Rau ontwikkelde samen met Philips een nieuwe ‘Lichtservice’.

Mooier dan Rau zelf kan ik het niet verwoorden:

“Kijkend naar de aarde vanaf een afstand wordt het duidelijk: de mens is een tijdelijke gast in een gesloten systeem, de aarde. Daarbinnen is alles even belangrijk voor een stabiele balans met een toekomst. Binnen haar grenzen kunnen we alleen mentaal blijven groeien.

Het hoogste doel is het faciliteren van continuïteit van leven, de economie is daarin de georganiseerde relatie tussen mens en natuur. Deze relatie voorzien wij van een nieuwe systeemarchitectuur. Dat resulteert in onder meer vernieuwende concepten, producten en diensten, met steeds als uitgangspunt het faciliteren van onze tijdelijke aanwezigheid.

Turntoo is een koploper in de circulaire economie. Turntoo assisteert bedrijven en instellingen bij de ontwikkeling en uitvoering van circulaire business modellen en strategieën en faciliteert de overgang naar een circulaire economie.

Turntoo staat bekend om baanbrekende innovaties zoals het Licht As A Service (Circular Lighting) model ontwikkeld in samenwerking met Philips Lighting, of wasmachines op prestaties basis met Bosch. Beiden zijn iconische projecten voor de circulaire economie geworden.

Turntoo beschouwt producten als een conglomeraat van grondstoffen (grondstoffendepot) – die terugkeren naar de fabrikant aan het einde van het gebruik. Op deze manier blijven componenten en materialen beschikbaar voor toekomstige producten, en worden fabrikanten automatisch gestimuleerd om te kiezen voor betere ontwerp- en materiaalkeuzes.

Lees meer op de website van Turntoo”

Turntoo. Ik draai me nog een keer om en kijk naar de aarde.

Waarde = Wij + Aarde

That’s True Too

Tags:

%d bloggers liken dit: