Schrijven begon bij mij met een pen vastpakken en in een ongelinieerd A5 schriftje opschrijven wat ik dacht. Voordat ik begon met bloggen schreef ik 2,5 jaar elke ochtend in mijn Ochtendschrift en verbrandde of verscheurde (als ik bijvoorbeeld in een met brandmelders uitgerust hotel zat) mijn ochtendschrijfsels. Ik had deze oefening uit het boek van Julia Cameron, The Artist Way, en het leerde mij een paar belangrijke dingen:
- Het maakt niet uit hoe laat ik opsta, ik wil altijd blijven liggen. Dus kon ik net zo goed de wekker een uur eerder zetten;
- Met je hand in de vroege ochtend opschrijven wat je denkt, voelt als het resetten van je harde schijf. Daarna douchen is het veel rustiger in je hoofd. Alle dingen waar je aan denkt in de vroege ochtend heb je namelijk al opgeschreven en weggedaan;
- Het is een geweldige Start oefening die me leerde dat elke actie begint met…………. actie. ‘Just Do It’ van Nike werkt niet voor mij. Als ik tegen mezelf, en al helemaal tegen een ander zeg, “ik ga het doen”, blokkeer ik. Ik doe het of doe het niet. Mark Twain zou het Ochtendschrijft waarschijnlijk anders zien; die zei dat als het eerste wat je iedere dag doet een levende kikker eten is, de rest alleen maar meevalt;
- Het verbranden van wat je hebt geschreven is een hardCOR training loslaten. Soms schrijf je namelijk dingen op die je heel graag wilt bewaren of delen. Dan toch de fik erin zetten is heeeeel bevrijdend……..en lastig;
- Het Ochtendschrift voelt als een kleine overwinning op je interne saboteur; de nee schuddende, met zijn middelvinger naar me wijzende Kabouter.
Het schrijven in de ochtend zonder doel en zonder oordeel heeft me enorm geholpen de weg naar mijn kunstenaarschap (terug) te vinden. Want zijn we niet allemaal kunstenaars? En toen ik op zaterdag 26 januari 2013 om 04.54 op mijn wekkerradio keek was ik klaarwakker en dacht ik:
Ik ga een boek schrijven.
Waarop de Kabouter direct reageerde met: “Dat kan jij helemaal niet, daar zit toch niemand op te wachten, daar heb je toch helemaal geen tijd voor………”
En toen gebeurde er iets waar zelfs Kabouter stil van werd. Ik bedacht me dat als ‘een boek’ mijn doel is, ik pas echt blij ben als het boek af is. Maar wat als ik de woorden ‘een boek’ schrap? Dan staat er:
Ik ga een boek schrijven.
Ik ga schrijven.
Verlost van het format en geïnspireerd door dit inzicht sprong ik uit bed, liep naar de keuken, opende mijn laptop, ging naar WordPress en begon ik dit blog. Een uur later publiceerde ik mijn eerste post die ik linkte aan Twitter, Facebook en LinkedIn. Zonder te corrigeren, ongecensureerd. Fail faster. De energie die vrijkwam was ongelooflijk. Ik was aan het schrijven zonder te corrigeren. Mijn Kabouter vond het allemaal belachelijk en vooral een heel slecht idee. Maar ik zat zondagochtend vroeg weer achter mijn laptop te schrijven en publiceren. En maandag weer, en dinsdag. Woensdag dacht ik, wat als ik nu elke dag schrijf, in de ochtend. Op donderdag zette ik de wekker om zes uur, drukte een keer op snooze en zat om twaalf over zes in het donker met een kaarsje aan te schrijven. Om zeven uur drukte ik op ‘publish’. Een jaar lang zette ik elke dag de wekker om 6 uur en publiceerde ik om 7 uur.
Over Design Thinking. Over empathie, creativiteit en uitproberen, prototypen noemden ze dat. Na een jaar maakte ik een pdf van 1.875 pagina’s en zette die op mijn blog. De geprinte versie verbrandde ik tijdens mijn blogverbranding in een kerkje in mijn geboortestad Dordrecht. Het telefoonnummer van het kerkje zal ik nooit vergeten 078 6 14 01 67. Mijn geboortedatum is 14 01 67. Het schrijven op mijn blog leerde mij veel over het gedachtengoed van Design Thinking en over mezelf als ontwerper. Ik introduceerde het vak Design Thinking bij Kunst en Economie op de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU) en werd visiting professor Design Thinking aan de master Strategic Design van de Politecnico di Milano. De afgelopen tien jaar mocht ik mensen inspireren op alle continenten van de wereld, behalve Australië. Anybody there?
20 februari 2023 werd ik gebeld door uitgever Geerhard Bolte van Haystack of ik interesse had in het schrijven van een boek over Design Thinking.
Na onze kennismaking in Zaltbommel haalde ik mijn Yes en No knoppen uit mijn tas, telde tot drie en….
Afgelopen vrijdag stuurde ik het manuscript.
En over het schrijven van dat manuscript zou ik een boek kunnen schrijven.
Maar eerst deze.
