Tag Archives: design

Een plastic tas op de Dutch Design Week

31 okt

thebagproject1_studiodrif

Afgelopen zondag was de laatste dag van de Dutch Design Week. De beste week van het jaar duurt 9 dagen. Ik had me zoveel mogelijk vrijgemaakt om zoveel mogelijk te zien en te beleven. Graag deel ik mijn favorieten met jullie…..in willekeurige volgorde.

In de aanloop van het evenement dacht ik na over criteria waarop ik mijn favorieten zou  selecteren. In mijn design thinking trainingen gebruik ik vaak de valuemap.

Schermafbeelding 2019-10-31 om 10.05.46

Geinspireerd door Kate Raworth’s Donut Economie bedacht ik twee criteria:

  1. waarde voor de mensheid
  2. waarde voor de planeet

Maar na het lezen van alle 120 beschrijvingen van de afgestudeerden aan de Design Academy waren er toch een aantal die heel laag op beide criteria scoorden maar ik toch heel erg gaaf vond.

Het werk wat ik vandaag met jullie deel is het eindresultaat van een onderzoek naar de complexiteit van producten. Het doet me denken aan het werk van Thomas Thwaites, een design student van de Royal College of Art in London. Hij maakte een toaster na die hij voor minder dan 5 pond in de winkel had gekocht.

Hij bezocht mijnen in het ‘Verenigd’ Koninkrijk om de ruwe materialen voor zijn toaster te verzamelen en verwerkte thuis de grondstoffen tot bruikbare grondstoffen. Zo smeltte hij ijzererts in een magnetron.

Uiteindelijk kostte de toaster £1187.54 en was hij 9 maanden onderweg en bezig.

Thwaites vraagt zich af of het mogelijk of wenselijk is om zelfvoorzienend te zijn, maar ook zijn project is ook een reactie op het zomaar kopen, kopen, kopen van goedkope spullen.

We hebben geen idee wat ‘dingen’ kosten of waar onderdelen vandaan komen. Aan de de feitelijke aanschaf van de toaster in de winkel gaat een super complex en energie verslindend productie en distributie proces vooraf.

Meer, nieuw, beter voelt misschien, even, goed maar wat die ‘goedkope’ toaster kan, kan ook gewoon in de pan of in de oven. Maar door een ‘extra’ apparaat te kopen denken we efficiënter bezig te zijn en kunnen we in de tussentijd iets anders doen of een ander apparaat voor ons aan het werk zetten. Wat resulteert in een verwijdering van het maakproces en de ingrediënten en deze outsourcing een opstapeling van taken in ons hoofd veroorzaakt.  Ik ben trouwens benieuwd hoeveel broodbakmachines er werkloos stof staan te happen.

Wil je meer weten over het project:

‘Aandacht maakt alles mooier.’  zegt IKEA. Ik heb een 40 jaar oude Volkswagen T2 die ik van binnen en buiten, boven en onder, elke millimeter aangeraakt heb. Schoon gemaakt, geschuurd, beplakt met antidreunplaat……uren, dagen. Met elke aanraking ging de VW beter rijden. Contact met het materiaal verbindt letterlijk en figuurlijk. Schoonheid is de belofte van geluk zegt Stendahl.

Ik geloof dat als je in staat bent complexe zaken tastbaar en inzichtelijk te maken dat dat een heel krachtig middel kan zijn om mensen bewust te maken van en wellicht aan te zetten tot ander gedrag.

Het project ‘MATERIALISM’ van Studio Drift vind ik daar een mooi voorbeeld van. Bekijk eerst dit filmpje eens:

 

In het van Abbe Museum zag ik hun ‘The bag project’; een installatie die laat zien hoeveel plastic tassen er dagelijks uit de Albert Heijn de wereld in worden gebracht:

thebagproject_studiodrif.jpg

Op de schermen zie je schuifdeuren die open en dicht gaan met mensen die naar buiten lopen met een AH plastic tas. In het grind staan geperste blokjes van AH plastic tassen….honderden. Op de poster naast de installatie staat dit beeld:

thebagproject2_studiodrif

1 AH tas weegt ongeveer 30 gram. Elke dag gebruiken we 10.108 kg (of 336.9333 van die plastic blokjes) per dag.

In de museumwinkel kocht ik nummer 26/1.000 en het gewicht en de vorm maakte mij nog meer bewust van het plastic probleem. Vooral door de eenvoudige vorm en het feit dat het zo’n confronterend dagelijks voorbeeld is van mijn eigen planeetonvriendelijke gedrag. Want ondanks dat ik ‘altijd’ een gerecyclede tas in mijn rugzak heb, vergeet ik hem toch wel eens. Met name als ‘ik’ de was aan het doen ben terwijl de vegetarische kip in de oven staat en de Nespresso onzichtbaar mijn koffie maakt.

Vanaf nu heb ik ALTIJD one AH BAG bij me. Om mensen te laten voelen.

thebagproject3_studiodrif

 

Verbindingen met licht.

18 okt

Schermafbeelding 2019-10-18 om 10.40.48

Ter voorbereiding op mijn college Kunstgeschiedenissen, dat ik binnenkort geef op HKU, de hogeschool waar ik part-time werk, ben ik gaan oefenen met de opdracht die we de tweedejaars Kunst en Economie studenten geven. We vragen de studenten een tentoonstelling te maken met 5 ‘creatieve werken’. Dat kunnen schilderijen zijn maar ook installaties, videoclips, films, design etc.

Het eerste werk waar ze hun kunstreis mee beginnen kiezen ze op locatie; het Stedelijk Museum in Amsterdam. Ze kiezen daar uit de collectie – STEDELIJK BASE een werk waar ze door geraakt worden, in positieve of negatieve zin. De collectie – STEDELIJK BASE toont de ontwikkelingen in kunst en design, vanaf 1880 tot nu, in vele hoogtepunten. De presentatie toont een selectie van bijna 700 werken, gegroepeerd rond historische bewegingen, maatschappelijke thema’s en invloedrijke kunstenaars. Van het ontstaan van de abstracte kunst en industriële vormgeving aan het eind van de 19e eeuw tot en met hedendaagse 3D-geprinte vazen en geëngageerde schilderkunst.

Enfin. Ik ben aan de slag gegaan met het thema licht. Waar dat vandaan komt? Geen idee. Gisteren schreef ik het woord ‘licht’ in mijn aantekenboekje en erom heen ontstonden allerlei namen en werken die met ‘licht’ te maken hebben. Laat ik beginnen met een video van Wylie Overstreet en Alex Gorosh. Ik sloot mijn design thinking training  voor de 20 deelnemers aan de Nationale Denktank er eergisteren mee af:

A New View of the Moon from Alex Gorosh on Vimeo.

Ondanks dat ik zelf niet door de telescoop heb gekeken ben ik geraakt door het idee. Een gast die met zijn telescoop de straat op gaat en mensen naar de maan laat kijken. De maan zo dichtbij brengend dat mensen de grootsheid van het universum ervaren en omgekeerd de schoonheid van onze aarde. Een soort omgekeerd ‘overview’ effect; de bewustzijnsverandering die astronauten doormaken als ze vanuit de ruimte de aarde zien. Het boek The Overview Effect van de Amerikaanse ruimtefilosoof Frank White  is volgens dit artikel een goed startpunt voor wie de betekenis van het overview effect beter wil doorgronden:

“White bedacht de term in de jaren tachtig en beschrijft aan de hand van interviews met astronauten hoe al dat staren naar de aarde hun perspectief op de wereld voorgoed veranderde. Drie dingen vallen op: de astronauten hebben bij terugkomst meer waardering voor de schoonheid van de aarde. Ze voelen zich diep verbonden met alles wat leeft en ervoeren tijdens hun reis een overweldigend emotioneel gevoel.

Neem de Nederlandse astronaut André Kuipers:

„Ik realiseerde me dat we onze planeet uitputten. Als iedereen op aarde zou leven zoals wij in Nederland, hebben we drieënhalve aardbol nodig om ons te voorzien van grond- en hulpstoffen. Dagelijks komen er 200.000 mensen bij. Als we de planeet willen behouden, moeten we er voorzichtiger mee omgaan.”

600px-The_Earth_seen_from_Apollo_17

The Blue Marble is an image of Earth taken on December 7, 1972, from a distance of about 29,000 kilometers (18,000 miles) from the planet’s surface. It was taken by the crew of the Apollo 17 spacecraft on its way to the Moon, and is one of the most reproduced images in history.

“Als we de planeet willen behouden moeten we er voorzichtiger mee omgaan.” herhaal ik nog een keer. Nu vind ik dat eigenlijk een hele rare gedachte. Is de planeet van ‘ons’ dan? Er is 3.800.000.000 jaar leven op deze planeet en wij lopen er maar pas rechtop  rond.

Bovenstaande foto is gemaakt in 1972 en 5 jaar later maakte mijn favoriete ontwerp duo Ray en Charles Eames onderstaande film voor IBM. Hadden zij deze film ‘kunnen’ maken als zij The Blue Marble niet hadden gezien.

En ik vertaal van hier.

In Powers of Ten gebruiken Charles and Ray het systeem van exponentiële krachten om het belang van schaal te visualiseren.

Toen de Eamsen op het boek Cosmic View: The Universe in Forty Jumps uit 1957 van Kees Boeke stuitte, besloten dat als basis te gebruiken voor een film die de relatieve grootte van dingen en de betekenis van het toevoegen van een nul onderzoekt.

Powers of Ten laat het universum zien als een arena van zowel continuïteit en verandering, van een dagelijkse picknick en het kosmisch mysterie.

Ik wil eigenlijk niet te veel meer vertellen over de film die zo’n 9 minuten duurt. Ik vind het een indrukwekkend reisverslag van de grootsheid en nietigheid van ons bestaan. Technisch gezien een meesterwerk, zeker gezien het jaar 1977 waarin het gemaakt is.

De Library of Congress in de V.S. noemt het terecht “cultureel, historisch of estetisch betekenisvol”.

Maar dit terzijde. De volgende stap die ik wil maken in het kader van mijn thema licht is de gloeilamp in de brandweerkazerne in Livermore (VS) die al sinds 1901 brandt. In 1924 besloten 4 grote gloeilampfabrikanten om in de toekomst alleen nog gloeilampen te produceren die na 1000 uur stuk gingen….ondanks dat er al lampen waren die duizenden uren meegingen. Tomas Rau noemt soortgelijke producten “georganiseerde problemen”. Eigenaarschap en verantwoordelijkheid verschoven ermee naar de gebruiker en daarmee ontstond een belangrijke driver voor ‘consumentisme’. Als iets stuk gaat koop je toch gewoon nieuw en gooi je gewoon weg. De lamp in Livermore brandt overigens nog steeds:

Schermafbeelding 2019-10-18 om 10.18.04

Als we langer van (kunst)licht willen genieten moeten we beter omgaan met de troep die we maken. Niet alleen hier op aarde maar inmiddels ook erbuiten. Daan Roosegaarde is op een missie voor een schone ‘ruimte’. Op dit moment zweven er meer dan 29.000 objecten groter dan 10 centimeter om onze aarde; space waste, onderdelen van raketten en satellieten. Als ‘we’ niet iets doen aan de verantwoordelijkheid en eigenaarschap van dit afval wordt het straks heel donker op aarde.

SPACE WASTE LAB is het onderzoeksproject/lab van Studio Roosegaarde en ESA  waarin wordt onderzocht hoe dit afval kan worden ‘opgeruimd’ en geupcycled naar duurzame producten. SPACE WASTE LAB PERFORMANCE visualiseert het ruimte afval boven ons hoofd in real time met grote lichtstralen.

Schermafbeelding 2019-10-18 om 10.24.02Schermafbeelding 2019-10-18 om 10.24.08

Wil je zelf ervaren wat Studio Roosegaarde met licht doet in een museum? Ga dan naar het Groninger Museum en leg je schaduw vast. Tot en met 12 januari 2020.

schaduw_roosegaarde

 

 

 

 

Van brAun tot bauhaus

15 okt

braunhaus.001.jpeg.001

Gisteren was het 1410 dit is post 1411. Laat ik beginnen met mijn uitzicht. Vier jaar nadat ik het koopcontract tekende, is dit mijn nieuwe schrijfplek in Rotterdam:

uitzicht

Kenners herkennen de Erasmusbrug en wellicht ook LantarenVenster. Ik kijk uit op de plek waar ik de afgelopen dagen als vrijwilliger werkte en 13 voorstellingen zag; het Architectuur Film Festival Rotterdam. De voorstellingen varieerden van een prachtig gemaakte documentaire over Braun designer Dieter Rams tot een live performance waarin 4 gamers een pacifistische rondleiding gaven in toekomstig apocalyptisch New York. Rams was overigens de grote inspiratiebron van Sir Jonathan Ive, voormalig Chief Design Officer van Apple. Kijk maar eens naar Rams T3 pocket radio en de eerste i-Pod;

Schermafbeelding 2019-10-15 om 08.59.51

De naam van Ives nieuwe bedrijf ‘LoveFrom’ komt van een quote van Steve Jobs;

Ik vertaal even van het origineel:

“Een aantal jaar geleden was er personeelsbijeenkomst waar Steve Jobs sprak. Hij zei dat als je iets maakt met liefde en aandacht, zelfs voor mensen die je waarschijnlijk nooit zult ontmoeten, je je dankbaarheid toont aan de mensheid.”

Ive was geraakt door deze uitleg en noemde zijn nieuwe bedrijf  ‘LoveFrom’. Het zegt kort en bondig waarom Ive doet wat ie doet. Ive doet het bij LoveFrom overigens met Marc Newson. Newson is onder andere ontwerper van de Lockheed Lounge:

 

Lockheed_02

In de docu ‘Rams’ zag ik Dieter Rams lopend in het Vitra Museum nee schuddend zijn schouders ophalen kijkend naar Newson Lockheed Lounge. Ik ben benieuwd wat Rams van Newson’s eerbetoon aan Mies Ludwig van der Rohe’s vindt;

newson_aluminium_2018

Ik denk dat het zijn goedkeuring zou krijgen. Newson brengt ons met zijn inspiratie 90 jaar in het verleden. Van der Rohe was namelijk de laatste directeur van Bauhaus, de beroemde ontwerpschool opgericht in 1919 en door de Nazi’s gesloten in 1932.

In ‘Lotte am Bauhaus’ die ik op AFFR zag “vertelt filmmaker Gregor Schnitzler honderd jaar na oprichting het onderbelichte verhaal van de vrouwelijke studenten van Bauhaus. Vanwege hun ‘gebrek aan ruimtelijk inzicht’ werden ze door Walter Gropius verbannen naar de weefafdeling. Lotte am Bauhaus volgt het leven en werk van de jonge Lotte, een ambitieuze en getalenteerde vrouw die zich tegen de wensen van haar familie inschrijft bij het Bauhaus. De film is geïnspireerd op het werkelijke leven van de invloedrijke ontwerper Alma Siedhoff-Buscher, vooral bekend vanwege haar kleurrijke houten speelgoed en kinderkamers. Prachtige beelden brengen het Bauhaus honderd jaar na dato weer tot leven.”

Wil je een duik nemen in de wereld van het Bauhaus weefatelier en de rijkdom aan kleuren, materiaalexperimenten en prachtige eindproducten ervaren? Of het werk van vier hedendaagse, door Bauhaus geïnspireerde, kunstenaars bekijken? Ga dan, tot 3 november 2019, naar TextielMuseum in Tilburg.

 

 

Pluk de Stad

13 jun

PLUKDESTAD.001

“You eat, learn and cook what you grew up with… What would happen if we change our perception and let other senses guide our way in the kitchen?”

Bovenstaande quote heb ik van Valerie Kuster en postte ik eerder.

Wel eens gekookt zonder recept? Of met het enige dat je nog in de (koel)kast had? Heb je wel eens gekookt met ingrediënten die je zelf ‘plukte’ of zelf verbouwde? Zoals Cees? Ooit  had ik samen met twaalf Summerschool studenten een workshop Symfonie bij Valerie Op het Dak in Rotterdam. Na een leerzame en inspirerende presentatie over onze eet, koop en kook gewoonten gingen we het dak op. De grootste dakakker van Europa. Op zoek naar ingrediënten voor de lunch. De opdracht was om  juist die ingrediënten te kiezen die we niet kenden of ons bijvoorbeeld lieten leiden door een kleur. Een mooie oefening loslaten. Iets kiezen wat je normaal nooit zou kiezen of omdat je het juist NIET kent.

Alle twaalf studenten kozen elk een eigen kleurpallet waar ze, de door hun gekozen ingrediënten op etaleerden:

foodgreen

foodpink

foodyellow

foodgrey

Vervolgens werden de twaalf kunststukjes gefotografeerd, uitgeprint en naast elkaar opgehangen.

12food

Daarna  maakte Valerie 3 groepjes van vier. Deze 4 tallen moesten in overleg met elkaar een nieuw pallet maken die de basis vormde voor de gezamenlijk te maken lunch.

foodfour

Het was een mooie ervaring waar eetverhalen en tradities van over de hele wereld werden gedeeld. Het team moest samenwerken om uiteindelijk een lunch op tafel te krijgen. Het was een geweldige teambuilder en een krachtige oefening loslaten om vervolgens letterlijk onze tanden in te zetten en te genieten van de heerlijke Food Symfonieën.

Straks zie ik Valerie weer Op het Dak. Aanleiding was het boek van John Thackara, How to thrive in the next economy, wat ik aan het lezen ben. Ik las er dat Claud Biemans (niet Claudia John) ontdekt heeft dat er in haar stad op een vierkante kilometer 300 verschillende plantensoorten huisden, vergeleken met 50 verschillende op een zelfde dichtbij gelegen oppervlakte “managed countryside”. Claud: “Bijen weten dit heel goed en zijn tegenwoordig meer in steden te vinden.”

Verder las ik dat Claud wandelingen organiseert waar ze mensen langs de ecologische hoekjes en gaatjes in de stad leidt en laat zien waar planten niet alleen overleven maar juist floreren. Want, zo las ik verder, “veel van deze stadsnatuur is eetbaar. Kruiden, blaadjes en eetbare bloemen groeien op muren en stoepen.

En over Lynn Shore van Urban Herbology. Zij is een van een groeiende groep stads foerageurs (is dat Nederlands?) en helpt stadsbewoners kruiden te zoeken, ermee te koken en te leren over medicinale samenstellingen.

Ik legde via LinkedIn contact met beide dames maar bedacht me later dat Valerie en Op het dak een stuk ‘dichterbij’ zijn. Dus zitten we straks op het dak om Into the Wild City of Rotterdam te bespreken. Een idee om te overleven in de stad met wat de natuur te bieden heeft. Wil je de hoogte blijven van de datum wanneer we Into the Wild City van Rotterdam gaan? Stuur mij dan een mailtje; cornoltee@mac.com

Pluk de Dag.

Dag!

 

 

 

Pogoën in Brugge

11 jun

POGOENINBRUGGE.001

Gisteren had ik kunnen schrijven maar deed het niet want na mijn bezoek aan Hermanus in de Langestraat 51-53 in Brugge, MOEST ik, eenmaal thuis, even motor rijden. Schermafbeelding 2018-06-11 om 05.28.55

De Triumph voor de deur is van hem en die in de winkel van haar en zij zijn van elkaar. Zij doet de koffie en hij de kleding. Twee winkels naast elkaar aan de achterkant met elkaar verbonden. De koffie was erg goed en ik ontdekte er Wrenchmonkees, een Deens kledingmerk gemaakt door en voor motorrijders/monteurs. Het deed me denken aan Stone Island.

Schermafbeelding 2018-06-11 om 05.38.38

Hij en zij hebben hun baan opgezegd en zelfs hun prachtige VW T1 verkocht om de winkel te starten en binnenkort gaan ze verhuizen naar net buiten de stad zodat mensen geen € 10 parkeergeld hoeven te betalen als ze ‘even’ een straffe bak koffie gaan halen. Wat ik knap gedaan vind, is dat ze met de koffiebar de balans hebben gevonden tussen stoer en huiselijk. Lichte kleuren en warme materialen voor de koffiekant, stoer en mannelijk voor de motorkant. En misschien wel het beste is dat ze net buiten het hele drukke centrum zitten waar je na 10 minuten of dood gereden wordt door een paardenkoets met filmende toeristen of je acuut zin krijgt om te gaan pogöen;

Pogo is een dans uitgevoerd op hardrock, metal, hardcore, ska en punk. Ook komt dit voor in de hardcore house, terrorcore en speedcore-scene.

De dans bestaat uit het in het rond, in de lucht en tegen elkaar aanspringen. Het werkwoord is pogoën. Afhankelijk van de ruigheid van de muziek wordt er regelmatig ook in het wilde weg geslagen en geschopt. Over het algemeen is het pogoën op ska het minst gewelddadig, dit komt het dichtst bij het originele pogoën; op zeer snelle, ruige hardcore, metal en punk, is het veel agressiever en pijnlijker, dit is pitten. Het veroorzaakt regelmatig blessures aan de voeten, tenen, hielen, achillespezen en kneuzingen vanwege valpartijen en het stevig raken van de mensen om de danser heen. Ook gebeurt het soms dat men per abuis iemand een forse elleboogstoot in het gezicht geeft.

Pogöen op het ritme van het hoefgetrappel van de paarden. Dan ben je zo van die 6,2 miljoen toeristen af.

Mocht je ooit van plan zijn een stad als Brugge (of Venetië) of welke toeristenstad te bezoeken, ga dan heel vroeg op. Zorg ervoor dat je om 7.00 op straat loopt. Dan zie je de stad tot leven komen en lijkt het wel of je op een filmset loopt. Zo waren we een keer in Venetië en liepen we om 7.15 ALLEEN op het San Marco plein.

Na de koffie en de croissant bij Hermanus vertrokken we op onze eigen fietsen naar Sanseveria; Bagels! Ik moest even wennen aan de eigenaar die ons op geheel eigen wijze van de zonder gereserveerd bordje gereserveerde tafel naar de grote tafel achterin de winkel verwees en al helemaal toen hij ons tussen neus en lippen door meldde dat de grote groep Amerikanen in het begin van de winkel hem ‘het bloed onder de nagels vandaan haalden’. Maar naar ons was ie heel vriendelijk en de bagels werkelijk fantastisch.  De live likes teller stond gisteren op:

likescounter

Toen ik net (14 uur later) op hun Facebook pagina keek waren daar twee bij gekomen.

Schermafbeelding 2018-06-11 om 06.26.45

Misschien toch iets minder hard werken, minder druk en meer humble zijn Bert.

Schermafbeelding 2018-06-11 om 06.29.57

Whatever. Mijn Like heb je.

 

 

 

Leren leven lezen

6 jun

LERENLEVENLEZEN.001

De afgelopen maanden heb ik veel gelezen over duurzaamheid. En geluisterd. Ik woon nu, tijdelijk, in Papendrecht nadat de school waar ik vorig jaar woonde afgebroken werd en mijn nieuwe appartement in Rotterdam nog niet klaar is. En om met het OV naar Utrecht te gaan betekende dat ik met mijn vouwfiets eerst naar het pontje naar Dordrecht moest fietsen, overstak, naar het station in Dordrecht fietste, mijn fiets dubbelvouwde en met de trein naar Rotterdam ging, fiets uitvouwde naar perron 14 liep met mijn 39 jaar oude Peugeot aan de hand, hem dubbelvouwde, naar Utrecht ging, onderweg las en in Utrecht mijn ouwe vouwert weer rijklaar maakte en naar Oudenoord 700 fietste. Van deur tot deur 2 uur. Maar het gebeurde ook wel eens dat mijn ouwe vouwert en ik niet mee konden en een trein moesten overslaan omdat ie te vol was. Toen dat twee dagen achter elkaar gebeurde, knapte er iets in mijn ‘hard proberen echt duurzamer te leven  brein’. Fuck duurzaamheid. Fuck NS. Fuck tijd. Ik ga met de auto. Mijn 28 jaar oude Alfa Romeo Spider wel te verstaan. Van Peugeot, Pont, Peugeot, Trein, Peugeot naar Spider. En weet je? Het milieu knaagde veel minder hard aan me dan mijn gulzige naar kennis vergarende brein. In de trein kon ik namelijk lezen en op de A15 in de ochtendspits bleek dat niet zo’n goed idee. Overigens de tijdswinst was minimaal. Ik deed er met de Spider 1 uur en 45 minuten over. 15 minuten korter maar 45 minuten niet kunnen lezen. Mijn brein vond dat niet fijn. Ik klaagde erover tegen mijn vrouw en binnen 0,3 seconden kwam zij met de oplossing. Zij maakte een verbinding die ik met mijn breincapaciteit ook zeker zelf had kunnen maken maar er gewoon niet op kwam. Ze zei “waarom ga je niet heel vroeg rijden en dan eerst sporten zoals je deed toen je in Amstelveen werkte (en in Dordrecht woonde)?” Ik schaamde me bijna dat ik dat zelf niet had bedacht. Wat een briljant idee. Een week lang probeerde ik uit hoe laat ik uit Papendrecht moest vertrekken om om 7.00 bij Fit For Free te zijn waar ik inmiddels een abo had genomen omdat ze in de buurt van mijn werk zitten en om 7.00 al open zijn. Als ik om 6.00 in de Spider zat, was ik net voor 7.00 in Utrecht en liep ik op mijn gemakje naar FFF om daar vervolgens eerst een half op de hometrainer te zitten……en te trappen. Dat viel niet mee. Bij de aanvang van mijn Master Kunsteducatie had ik mijn racefiets aan de wilgen gehangen. Ik had ruim 2 en half jaar niet gefietst. Ik begon met 10 minuten waar geen eind aan kwam om vervolgens nog een uur aan de gewichten te hangen. Om 8.45 stond ik dan Fris For Free buiten, ruim op tijd om te gaan werken. Ik voelde me fysiek en emotioneel uitstekend alleen intellectueel had mijn Kabouter wel e.e.a. te klagen. Hij vond het best een goed en slim idee maar vond ik het nu niet zonde van de tijd om 2 uur per dag in de auto te zitten terwijl ik ook 1,5 uur had kunnen lezen in de trein? Ik had dat deels opgevangen door op de hometrainer te lezen maar dat bleek toch niet echt een ideale oplossing. Ik was op dat moment Superbetter van Jane McGonigal aan het lezen en besloot ook het audioboek te kopen. Een beetje lezen en veeeeeel luisteren op de heen en terugweg legde mijn Kabouter het zwijgen op. Aarde zucht en steunt nog wel onder mijn oude Spider. Tja duurzamer leven is nog niet zo makkelijk.

Fear and Focus

30 dec

fearfocus.001

“Fear and focus stretches time” zeggen Dan en Chip Heath in hun nieuwe (geweldige) boek The Power of Moments. De meest memorabele periodes uit ons leven zijn de periodes waarin we patronen doorbreken. De keren dat we dingen voor het eerst deden. Nieuwe ervaringen lijken de tijd te verdragen. Daarom lijkt het dat tijd sneller gaat als we ouder worden……tenzij we weer patronen doorbreken.

Het is tijd patronen te doorbreken.

Het is tijd de tijd te rekken.

Het is tijd voor een nieuwe uitdaging.

Na 1.350 posts op dit blog is het tijd voor een nieuw project. Een project dat mijn tijd gaat rekken en hopelijk dat van ons op deze planeet ook.

Nobody likes change except a wet baby. De maat is vol en mijn luier ook.

Maarrrrrrr. Sommige tradities moet je koesteren. Ze zijn heel waardevol en houden je dichtbij jezelf…..en de mensen waar je van houdt. In dat kader dit jaar weer dezelfde nieuwjaarsgroet als voorgaande jaren. Toen gejat en nu weer even aangepast. Nee, niet handmatig. Want toen ik dat aan mijn vrouw vertelde liet ze me zien dat dat in een keer kan in Word. Origineel? Neeeee. Waardevol? Dat is aan jou.

Ik wens je heeeeeeeeeeel veel geluk in 2018!

Veel plezier vandaag en morgen!

En overmorgen?

Dat mag je weer zelf invullen.

Veel ….. op 1 januari 2018 ! Veel ….. op 2 januari 2018 ! Veel ….. op 3 januari 2018 ! Veel ….. op 4 januari 2018 ! Veel ….. op 5  januari 2018! Veel ….. op 6 januari 2018 ! Veel ….. op 7 januari 2018 ! Veel ….. op 8 januari 2018 ! Veel ….. op 9 januari 2018 ! Veel ….. op 10 januari 2018 ! Veel ….. op 11 januari 2018 ! Veel ….. op 12 januari 2018 ! Veel ….. op 13 januari 2018 ! Veel ….. op 14 januari 2018 ! Veel ….. op 15 januari 2018 ! Veel ….. op 16 januari 2018 ! Veel ….. op 17 januari 2018 ! Veel ….. op 18 januari 2018 ! Veel ….. op 19 januari 2018 ! Veel ….. op 20 januari 2018 ! Veel ….. op 21 januari 2018 ! Veel ….. op 22 januari 2018 ! Veel ….. op 23 januari 2018 ! Veel ….. op 24 januari 2018 ! Veel ….. op 25 januari 2018 ! Veel….op 26 januari 2018! Veel ….. op 27 januari 2018 ! Veel ….. op 28 januari 2018 Veel ….. op 29 januari 2018 ! Veel ….. op 30 januari 2018 ! Veel ….. op 31 januari 2018 ! Veel ….. op 1 februari 2018 ! Veel ….. op 2 februari 2018 ! Veel ….. op 3 februari 2018 ! Veel ….. op 4 februari 2018 ! Veel ….. op 5 februari 2018 ! Veel ….. op 6 februari 2018 ! Veel ….. op 7 februari 2018! Veel ….. op 8 februari 2018 Veel ….. op 9 februari 2018 ! Veel ….. op 10 februari 2018 ! Veel ….. op 11 februari 2018 ! Veel ….. op 12 februari 2018 ! Veel ….. op 13 februari 2018 ! Veel ….. op 14 februari 2018 ! Veel ….. op 15 februari 2018 ! Veel ….. op 16 februari 2018 ! Veel ….. op 17 februari 2018 ! Veel ….. op 18 februari 2018 ! Veel ….. op 19 februari 2018 ! Veel ….. op 20 februari 2018 ! Veel ….. op 21 februari 2018 ! Veel ….. op 22 februari 2018 ! Veel ….. op 23 februari 2018 ! Veel ….. op 24 februari 2018 ! Veel ….. op 25 februari 2018 ! Veel ….. op 26 februari 2018 ! Veel ….. op 27 februari 2018 ! Veel ….. op 28 februari 2018 !  Veel ….. op 1 maart 2018 Veel ….. op 2 maart 2018 ! Veel ….. op 3 maart 2018 ! Veel ….. op 4 maart 2018 ! Veel …. op 5 maart 2018 ! Veel ….. op 6 maart 2018 ! Veel ….. op 7 maart 2018 ! Veel ….. op 8 maart 2018 ! Veel ….. op 9 maart 2018 ! Veel ….. op 10 maart 2018 ! Veel ….. op 11 maart 2018 ! Veel ….. op 12 maart 2018 Veel ….. op 13 maart 2018 ! Veel ….. op 14 maart 2018 ! Veel ….. op 15 maart 2018 ! Veel ….. op 16 maart 2018 ! Veel ….. op 17 maart 2018 ! Veel ….. op 18 maart 2018 ! Veel ….. op 19 maart 2018 ! Veel ….. op 20 maart 2018 ! Veel ….. op 21 maart 2018 ! Veel ….. op 22 maart 2018 ! Veel ….. op 23 maart 2018 ! Veel ….. op 24 maart 2018 ! Veel ….. op 25 maart 2018 ! Veel ….. op 26 maart 2018 ! Veel ….. op 27 maart 2018 ! Veel ….. op 28 maart 2018 ! Veel ….. op 29 maart 2018 ! Veel ….. op 30 maart 2018 ! Veel ….. op 31 maart 2018 ! Veel ….. op 1 april 2018 ! Veel ….. op 2 april 2018 ! Veel ….. op 3 april 2018 ! Veel ….. op 4 april 2018 ! Veel ….. op 5 april 2018 ! Veel ….. op 6 april 2018 ! Veel ….. op 7 april 2018 ! Veel ….. op 8 april 2018 ! Veel ….. op 9 april 2018 ! Veel ….. op 10 april 2018 ! Veel ….. op 11 april 2018 ! Veel ….. op 12 april 2018 ! Veel ….. op 13 april 2018 ! Veel ….. op 14 april 2018 ! Veel ….. op 15 april 2018 ! Veel ….. op 16 april 2018 ! Veel ….. op 17 april 2018 ! Veel ….. op 18 april 2018 ! Veel ….. op 19 april 2018 ! Veel ….. op 20 april 2018 ! Veel ….. op 21 april 2018 ! Veel ….. op 22 april 2018 ! Veel ….. op 23 april 2018 ! Veel ….. op 24 april 2018 ! Veel ….. op 25 april 2018 ! Veel ….. op 26 april 2018 ! Veel ….. op 27 april 2018 ! Veel ….. op 28 april 2018 ! Veel ….. op 29 april 2018 ! Veel ….. op 30 april 2018 ! Veel ….. op 1 mei 2018 ! Veel ….. op 2 mei 2018 ! Veel ….. op 3 mei 2018 ! Veel ….. op 4 mei 2018 ! Veel ….. op 5 mei 2018 ! Veel ….. op 6 mei 2018 ! Veel ….. op 7 mei 2018 ! Veel ….. op 8 mei 2018 ! Veel ….. op 9 mei 2018 ! Veel ….. op 10 mei 2018 ! Veel ….. op 11 mei 2018 ! Veel ….. op 12 mei 2018! Veel ….. op 13 mei 2018 ! Veel ….. op 14 mei 2018 ! Veel ….. op 15 mei 2018 ! Veel ….. op 16 mei 2018 ! Veel ….. op 17 mei 2018 ! Veel ….. op 18 mei 2018! Veel ….. op 19 mei 2018! Veel ….. op 20 mei 2018 ! Veel ….. op 21 mei 2018 ! Veel ….. op 22 mei 2018 ! Veel ….. op 23 mei 2018 ! Veel ….. op 24 mei 2018 ! Veel ….. op 25 mei 2018 ! Veel ….. op 26 mei 2018 ! Veel ….. op 27 mei 2018 ! Veel ….. op 28 mei 2018 ! Veel ….. op 29 mei 2018 ! Veel ….. op 30 mei 2018 ! Veel ….. op 31 mei 2018 ! Veel ….. op 1 juni 2018 ! Veel ….. op 2 juni 2018 ! Veel ….. op 3 juni 2018 ! Veel ….. op 4 juni 2018 ! Veel ….. op 5 juni 2018 ! Veel ….. op 6 juni 2018 ! Veel ….. op 7 juni 2018 ! Veel ….. op 8 juni 2018 ! Veel ….. op 9 juni 2018 ! Veel ….. op 10 juni 2018 ! Veel ….. op 11 juni 2018 ! Veel ….. op 12 juni 2018 ! Veel ….. op 13 juni 2018 ! Veel ….. op 14 juni 2018 ! Veel ….. op 15 juni 2018 ! Veel ….. op 16 juni 2018 ! Veel ….. op 17 juni 2018 ! Veel ….. op 18 juni 2018 ! Veel ….. op 19 juni 2018 Veel ….. op 20 juni 2018 ! Veel ….. op 21 juni 2018 ! Veel ….. op 22 juni 2018 ! Veel ….. op 23 juni 2018 ! Veel ….. op 24 juni 2018 ! Veel ….. op 25 juni 2018 ! Veel ….. op 26 juni 2018 ! Veel ….. op 27 juni 2018 ! Veel ….. op 28 juni 2018 ! Veel ….. op 29 juni 2018 ! Veel ….. op 30 juni 2018 ! Veel ….. op 1 juli 2018 ! Veel ….. op 2 juli 2018 ! Veel ….. op 3 juli 2018 ! Veel ….. op 4 juli 2018 ! Veel ….. op 5 juli 2018 ! Veel ….. op 6 juli 2018 ! Veel ….. op 7 juli 2018 ! Veel ….. op 8 juli 2018 ! Veel ….. op 9 juli 2018 ! Veel ….. op 10 juli 2018 ! Veel ….. op 11 juli 2018 ! Veel ….. op 12 juli 2018 ! Veel ….. op 13 juli 2018 ! Veel ….. op 14 juli 2018 ! Veel ….. op 15 juli 2018 ! Veel ….. op 16 juli 2018 ! Veel ….. op 17 juli 2018 ! Veel ….. op 18 juli 2018 ! Veel ….. op 19 juli 2018 ! Veel ….. op 20 juli 2018 ! Veel ….. op 21 juli 2018 ! Veel ….. op 22 juli 2018 ! Veel ….. op 23 juli 2018 ! Veel ….. op 24 juli 2018 ! Veel ….. op 25 juli 2018 ! Veel ….. op 26 juli 2018 ! Veel ….. op 27 juli 2018 ! Veel ….. op 28 juli 2018 ! Veel ….. op 29 juli 2018 ! Veel ….. op 30 juli 2018 ! Veel ….. op 31 juli 2018 ! Veel ….. op 1 augustus 2018 ! Veel ….. op 2 augustus 2018 ! Veel ….. op 3 augustus 2018! Veel ….. op 4 augustus 2018! Veel …..op 5 augustus 2018 ! Veel ….. op 6 augustus 2018 ! Veel ….. op 7 augustus 2018 ! Veel ….. op 8 augustus 2018 ! Veel ….. op 9 augustus 2018 ! Veel ….. op 10 augustus 2018 ! Veel ….. op 11 augustus 2018 ! Veel ….. op 12 augustus 2018 ! Veel ….. op 13 augustus 2018 ! Veel ….. op 14 augustus 2018 ! Veel ….. op 15 augustus 2018 ! Veel ….. op 16 augustus 2018 ! Veel ….. op 17 augustus 2018 ! Veel ….. op 18 augustus 2018 ! Veel ….. op 19 augustus 2018 ! Veel ….. op 20 augustus 2018 ! Veel ….. op 21 augustus 2018 ! Veel ….. op 22 augustus 2018 ! Veel ….. op 23 augustus 2018 ! Veel ….. op 24 augustus 2018 ! Veel ….. op 25 augustus 2018 ! Veel ….. op 26 augustus 2018 ! Veel ….. op 27 augustus 2018 ! Veel ….. op 28 augustus 2018 ! Veel ….. op 29 augustus 2018 ! Veel ….. op 30 augustus 2018 ! Veel ….. op 31 augustus 2018 ! Veel ….. op 1 september 2018 ! Veel ….. op 2 september 2018 ! Veel ….. op 3 september 2018 ! Veel ….. op 4 september 2018 ! Veel ….. op 5 september 2018 ! Veel ….. op 6 september 2018 ! Veel ….. op 7 september 2018 Veel ….. op 8 september 2018 ! Veel ….. op 9 september 2018 ! Veel ….. op 10 september 2018 ! Veel ….. op 11 september 2018 ! Veel ….. op 12 september 2018 ! Veel ….. op 13 september 2018 ! Veel ….. op 14 september 2018 ! Veel ….. op 15 september 2018 ! Veel ….. op 16 september 2018 ! Veel ….. op 17 september 2018 ! Veel ….. op 18 september 2018 ! Veel ….. op 19 september 2018 ! Veel ….. op 20 september 2018 ! Veel ….. op 21 september 2018 ! Veel ….. op 22 september 2018 ! Veel ….. op 23 september 2018 ! Veel ….. op 24 september 2018 ! Veel ….. op 25 september 2018 ! Veel ….. op 26 september 2018 ! Veel ….. op 27 september 2018 Veel ….. op 28 september 2018 ! Veel ….. 29 september 2018 ! Veel ….. op 30 september 2018 ! Veel ….. op 1 oktober 2018 ! Veel ….. op 2 oktober 2018 ! Veel ….. op 3 oktober 2018 ! Veel ….. op 4 oktober 2018 ! Veel ….. op 5 oktober 2018 ! Veel ….. op 6 oktober 2018 ! Veel ….. op 7 oktober 2018 ! Veel ….. op 8 oktober 2018 ! Veel ….. op 9 oktober 2018 ! Veel ….. op 10 oktober 2018 ! Veel ….. op 11 oktober 2018 ! Veel ….. op 12 oktober 2018 ! Veel ….. op 13 oktober 2018 ! Veel ….. op 14 oktober 2018 ! Veel ….. op 15 oktober 2018 ! Veel ….. op 16 oktober 2018 ! Veel ….. op 17 oktober 2018 ! Veel ….. op 18 oktober 2018 ! Veel ….. op 19 oktober 2018 ! Veel ….. op 20 oktober 2018 ! Veel ….. op 21 oktober 2018 ! Veel ….. op 22 oktober 2018 ! Veel ….. op 23 oktober 2018 ! Veel ….. op 24 oktober 2018 ! Veel ….. op 25 oktober 2018 ! Veel ….. op 26 oktober 2018 ! Veel ….. op 27 oktober 2018 ! Veel ….. op 28 oktober 2018 ! Veel ….. op 29 oktober 2018 ! Veel ….. op 30 oktober 2018 ! Veel ….. op 31 oktober 2018 ! Veel ….. op 1 november 2018 ! Veel ….. op 2 november 2018 ! Veel ….. op 3 november 2018 ! Veel ….. op 4 november 2018 ! Veel ….. op 5 november 2018 ! Veel ….. op 6 november 2018 ! Veel ….. op 7 november 2018 ! Veel ….. op 8 november 2018 ! Veel ….. op 9 november 2018 ! Veel ….. op 10 november 2018 ! Veel ….. op 11 november 2018 ! Veel ….. op 12 november 2018 ! Veel ….. op 13 november 2018 ! Veel ….. op 14 november 2018 ! Veel ….. op 15 november 2018 ! Veel ….. op 16 november 2018 ! Veel ….. op 17 november 2018 ! Veel ….. op 18 november 2018 ! Veel ….. op 19 november 2018 ! Veel ….. op 20 november 2018 ! Veel ….. op 21 november 2018 ! Veel ….. op 22 november 2018 ! Veel ….. op 23 november 2018 ! Veel ….. op 24 november 2018 ! Veel ….. op 25 november 2018 ! Veel ….. op 26 november 2018 ! Veel ….. op 27 november 2018 ! Veel ….. op 28 november 2018 ! Veel ….. op 29 november 2018 ! Veel ….. op 30 november 2018 ! Veel ….. op 1 december 2018 ! Veel ….. op 2 december 2018 ! Veel ….. op 3 december 2018 ! Veel ….. op 4 december 2018 ! Veel ….. op 5 december 2018 ! Veel ….. op 6 december 2018 ! Veel ….. op 7 december 2018 ! Veel ….. op 8 december 2018 ! Veel ….. op 9 december 2018 ! Veel ….. op 10 december 2018 ! Veel ….. op 11 december 2018 ! Veel ….. op 12 december 2018 ! Veel ….. op 13 december 2018 ! Veel ….. op 14 december 2018 ! Veel ….. op 15 december 2018 ! Veel ….. op 16 december 2018 ! Veel ….. op 17 december 2018 ! Veel ….. op 18 december 2018 ! Veel ….. op 19 december 2018 ! Veel ….. op 20 december 2018 ! Veel ….. op 21 december 2018 ! Veel ….. op 22 december 2018 ! Veel ….. op 23 december 2018 ! Veel ….. op 24 december 2018 ! Veel ….. op 25 december 2018 ! Veel ….. op 26 december 2018 ! Veel ….. op 27 december 2018 ! Veel ….. op 28 december 2018 ! Veel ….. op 29 december 2018 ! Veel ….. op 30 december 2018 en heel veel plezier op 31 december 2018!

Maak er wat moois van.

 

Gaten vullen

8 nov

gatenvullen.001

In mijn poging een overzicht te maken van mijn favoriete Design Academy eindexamen projecten van dit jaar probeer ik eerst antwoord te krijgen op de vraag waarom ik in mijn voorbereiding voor Social Design kies als eerste categorie in het 500 pagina tellende jaarboek van de Design Academy. Social Design definieer ik als het gezamenlijk transformeren van een huidige situatie in een gewenste situatie. De afgelopen dagen gaf ik voorbeelden van Fran Edgerley (ASSEMBLE) en Jeroen Everaert (MOTHERSHIP). en Theaster Gates. Vandaag wil ik het hebben over Gapfillers. Gapfillers is een organisatie gevestigd in Christchurch, Nieuw Zeeland. Wikipedia:

Christchurch (Maori: Ōtautahi) is de grootste stad op het Zuidereiland en de op een na grootste stad van Nieuw-Zeeland met ruim 380.000 inwoners.

Schermafbeelding 2017-11-08 om 04.18.19

In de nacht van 3 op 4 september 2010 deed er zich in en om Christchurch een aardbeving voor met een kracht tussen 7.1 en 7.4 op de schaal van Richter. Hierbij liepen, vooral in het centrum van de stad, veel (historische) gebouwen aanzienlijke schade op.

Op dinsdagmiddag 22 februari 2011 was er opnieuw een aardbeving in en om Christchurch. Deze beving had een kracht van 6,3 op de schaal van Richter. Hoewel de kracht minder was dan de beving van 2010 vielen er 185 doden en was de schade veel groter dan in september 2010. Zeker 800 historische gebouwen werden verwoest. De kathedraal van Christchurch is bij de beving deels ingestort.

Het laat de stad in een puinhoop achter. Nadat het eerste puin geruimd is, wordt de veerkracht van de samenleving zichtbaar. De ruimte die de ingestorte gebouwen hebben achtergelaten, biedt ruimte voor creativiteit.

In de documentaire ‘The Art of Recovery’ die ik op het Architectuur Filmfestival Rotterdam zag, zag ik dat de lege plekken naast symbool stonden voor verlies en verleden ook ruimte bood om te dansen en te tuinieren. De film laat zien hoe de publieke ruimte bottom-up opnieuw uitgevonden wordt. En stelt daar de gecentraliseerde overheidsplannen voor herstel tegenover. Hoe breng je de ziel van een stad terug na een ramp?

De ramp biedt ruimte voor initiatieven die anders nooit het daglicht hadden gezien. Ik moest bij het kijken naar de film ook denken aan het feit dat er soms iets heel ergs moet gebeuren voordat we echt gaan doen wat we belangrijk vinden. Een van de initiatiefnemers van Gap Filler verloor letterlijk al zijn bezit en voelde zich verlicht.

Gap Filler noemt zich een creatief stadsvernieuwingsinitiatief dat een breed scala aan tijdelijke projecten, evenementen, installaties en voorzieningen in de stad faciliteert.

Een van hun laatste initiatieven is een omgebouwde parkeermeter. In plaats van parkeertickets geeft hij/zij nu tips van gratis dingen die er in de buurt te doen zijn aan nietsvermoedende voorbijgangers.  De tips zijn verzameld in een online database door de locale bevolking en een prachtig voorbeeld van een poging om “wat plezier terug te brengen in de stad, mensen rond te laten hangen, ruimte te gebruiken en jezelf te vermaken. Je beter voelen en je weer met de stad verbinden.”

Wat zou jij (blijven) doen als je niets meer had?

En wat zou jij doen voor en met je stad/dorp/plek?

Of zie je er geen gat meer in?

 

 

 

De Why, How en What van Design

4 nov

whyhowwhatdesign.001

Een van mijn favoriete definities van design is van Herbert Simon, een Amerikaanse wetenschapper. Daar kwam ik net achter toen ik op mijn blog in het zoekscherm ‘definitie design’ intikte en op ‘zoek’ drukte. Herbert Simon definieert design als volgt: “Everyone designs who devises courses of action aimed at changing existing situations into preferred ones.” Goede ontwerpers sluiten met hun ontwerpen aan bij de wensen van hun doelgroep. Goede ontwerpen raken ons. Niet alleen omdat hun ontwerpen goed werken maar omdat ze ons emotioneel raken. Positief raken. Bladerend door de eindexamen werken van de Design Academy stel ik me de vraag wat de studenten hebben ontworpen. Welke huidige situatie hebben ze getransformeerd in een gewenste situatie? Welke positieve bijdrage levert het ontwerp aan de wereld? Om antwoord te krijgen op die vraag probeer ik antwoord te krijgen op de vraag aan welke positieve emotie het ontwerp appelleert (de Why) en wat de boodschap, het verhaal (de How) is wat het ontwerp wil vertellen. En om mezelf een beetje te helpen pak ik er het positieve emoties lijstje van Barbara Fredrickson bij. Zij heeft onderzocht dat er 10 vormen van positiviteit het dagelijkse leven van mensen het meeste kleuren. Natuurlijk bestaan er meer vormen maar uit haar onderzoek blijkt dat deze het meest voorkomen:

1. Vreugde

2. Dankbaarheid

3. Sereniteit

4. Belangstelling

5. Hoop

6. Trots

7. Plezier

8. Inspiratie

9. Ontzag

10. Liefde

Kijkend naar de ontwerpen stel ik me de vraag hoe de gebruiker zich moet voelen als ze in aanraking komen met het ontwerp? Het maken van een keuze uit dit lijstje maakt al een hoop ‘los’ en bedenk ook het geen exacte wetenschap is. Ik ben niet op zoek naar de Waarheid. Ik ben op zoek naar het Waarom? Vervolgens ga ik op zoek naar de How. De boodschap die het ontwerp wil vertellen. Een boodschap die betekenisvol en relevant is voor de gebruiker. Als ik de behoefte (de Why) en de boodschap (de How) heb kan ik de vraag (de What) waar het ontwerp een antwoord op is  formuleren: “Bedenk ideeën (de What) die ……………(de doelgroep)…………………(de Why)………………(de How).”

– nieuwsgierigheid
– verbeeldingskracht
– discipline
– vasthoudendheid
en
SAMENWERKEN.
Want zo stelt de Wachter, en ik vertaal even:
Kunstgeschiedenis wordt traditioneel gepresenteerd als de maker’s individuele strijd naar zelfexpressie. De afgelopen 50 jaar echter is het aantal makers dat SAMENWERKT exponentieel gestegen. De geïnterviewde makers bieden inzichten die leerzaam zijn voor iedereen die met anderen effectief willen samenwerken aan creatieve projecten.
ellenmaradewachter
Ik wilde vandaag een werk van de Design Academy delen dat me geraakt had. In de categorie Social Design. En ik eindig met een boekentip vol inzichten over hoe makers samenwerken.
Vraag niet hoe het kan.
Maar profiteer er van.

Dutch Design Week

3 nov

DUTCHDESIGNWEEK.001

Vorige week was het Dutch Design Week (DDW) en de komende dagen doe ik een verslag van mijn design reis in Eindhoven. Door het achteraf beschrijven van mijn avonturen met de bus in Zuid Afrika heb ik gemerkt dat ik dat een mooie manier vind om te reflecteren op wat er gebeurd is. Mijn DDW begon op zaterdag. Online kocht ik een kaartje en checkte de tijd. Op de openingsdag wil dat nog wel eens verschillen maar op mijn kaartje stond nu duidelijk van 11.00 tot 18.00:

Schermafbeelding 2017-11-03 om 06.41.50

Het plan voor deze zaterdag is dat ik alleen het boek van de afgestudeerde Design Academy studenten koop en het hele boek doorspit zodat ik de komende week goed voorbereid mijn HKU studenten kan rondleiden en zelf meer focus heb in de wereld van overvloed in Design. Ik heb geleerd dat als ik dit niet doe en me laat leiden door wat ik zie in de zalen, gecombineerd met de hoeveelheid mensen, na een half uur de neiging krijg om mensen te gaan slaan en opzij te duwen. Om 10.50 parkeer ik de auto in de parkeergarage op 300 meter van de Witte Dame en loop op mijn gemakje naar de ingang op de derde verdieping. Dat doe ik altijd met de trap omdat de lift lang duurt en meestal vol is. Als ik boven aankom staat er een student (aanname) voor de ingang en een bordje naast hem met daarop: Opening Graduation Show 13.00. De mensen voor mij stellen alle vragen en maken alle opmerkingen die ik ook wil maken met hetzelfde resultaat. Op de derde verdieping gaat de deur niet open. Met ingehouden godver de godver daal ik de trap weer af en denk dat de jongeman beter beter had kunnen gaan staan. Dat had veel mensen een beklimming gescheeld. Na de vierde trede heb ik een ingeving. De jongeman had het over een opening voor genodigden en mijn vermoeden is dat dat op de vijfde verdieping is. Ik keer om en richt mijn hoop op die gedachte. Op de vierde verdieping hoor ik een stem door een microfoon en mijn hoop op succes stijgt. Op de vijfde verdieping kijk ik het restaurant in dat vol staat met genodigden, maar veel belangrijker , ook vol met de boeken met de eindwerken. Ik ben 15 meter verwijderd van mijn doel dat slechts wordt geblokkeerd door een vrouwelijke beveiligingsbeambte. Ik versnel mijn pas, kijk haar vriendelijk aan, knik en steek mijn rechterhand in de lucht alsof ik iemand in de zaal herken. Ik ben binnen. Ongenodigd met gratis koffie en muffins. Met de lovende woorden van het hoofd van de opleiding op de achtergrond sta ik met mijn rug naar de het podium voor de counter waar de boeken worden verkocht. Het boek is dikker en zwaarder dan ooit. Mijn plan om op mijn gemakje in het restaurant met een bak koffie het werk in het boek te bekijken is gewijzigd. Ik besluit direct weer terug te rijden. In de parkeergarage zoek ik mijn parkeerkaartje. Onvindbaar. Ook niet in de auto. Ik rijd de auto naar de uitgang en loop naar de servicebalie. De vriendelijke dame zegt dat dat geen probleem is. Ik vreesde al voor een dagtarief van € 27,00 terwijl ik er amper een uur gestaan had. Met het kentekenregistratie systeem kunnen ze zien hoe laat je binnen komt. Ik rijd naar de slagboom, druk op het Info knopje waarop een mannenstem me vraagt hoe laat ik binnen ben gereden. Is dat een check met Het Systeem? Ik zeg hem ‘precies een uur geleden’ waarop er € 2,80 op het scherm verschijnt en ik contactloos betaal waarop het plastic slagboompje zijn bevrijdende verticale stand aanneemt. Met de afgestudeerde Design Academy studenten op de passagiersstoel rijd ik naar huis. Eindhoven here we come…….uhhhhh go.

 

%d bloggers liken dit: