Bovenstaande quote heb ik van Valerie Kuster en postte ik eerder.
Wel eens gekookt zonder recept? Of met het enige dat je nog in de (koel)kast had? Heb je wel eens gekookt met ingrediënten die je zelf ‘plukte’ of zelf verbouwde? Zoals Cees? Ooit had ik samen met twaalf Summerschool studenten een workshop Symfonie bij Valerie Op het Dak in Rotterdam. Na een leerzame en inspirerende presentatie over onze eet, koop en kook gewoonten gingen we het dak op. De grootste dakakker van Europa. Op zoek naar ingrediënten voor de lunch. De opdracht was om juist die ingrediënten te kiezen die we niet kenden of ons bijvoorbeeld lieten leiden door een kleur. Een mooie oefening loslaten. Iets kiezen wat je normaal nooit zou kiezen of omdat je het juist NIET kent.
Alle twaalf studenten kozen elk een eigen kleurpallet waar ze, de door hun gekozen ingrediënten op etaleerden:
Vervolgens werden de twaalf kunststukjes gefotografeerd, uitgeprint en naast elkaar opgehangen.
Daarna maakte Valerie 3 groepjes van vier. Deze 4 tallen moesten in overleg met elkaar een nieuw pallet maken die de basis vormde voor de gezamenlijk te maken lunch.
Het was een mooie ervaring waar eetverhalen en tradities van over de hele wereld werden gedeeld. Het team moest samenwerken om uiteindelijk een lunch op tafel te krijgen. Het was een geweldige teambuilder en een krachtige oefening loslaten om vervolgens letterlijk onze tanden in te zetten en te genieten van de heerlijke Food Symfonieën.
Straks zie ik Valerie weer Op het Dak. Aanleiding was het boek van John Thackara, How to thrive in the next economy, wat ik aan het lezen ben. Ik las er dat Claud Biemans (niet Claudia John) ontdekt heeft dat er in haar stad op een vierkante kilometer 300 verschillende plantensoorten huisden, vergeleken met 50 verschillende op een zelfde dichtbij gelegen oppervlakte “managed countryside”. Claud: “Bijen weten dit heel goed en zijn tegenwoordig meer in steden te vinden.”
Verder las ik dat Claud wandelingen organiseert waar ze mensen langs de ecologische hoekjes en gaatjes in de stad leidt en laat zien waar planten niet alleen overleven maar juist floreren. Want, zo las ik verder, “veel van deze stadsnatuur is eetbaar. Kruiden, blaadjes en eetbare bloemen groeien op muren en stoepen.
En over Lynn Shore van Urban Herbology. Zij is een van een groeiende groep stads foerageurs (is dat Nederlands?) en helpt stadsbewoners kruiden te zoeken, ermee te koken en te leren over medicinale samenstellingen.
Ik legde via LinkedIn contact met beide dames maar bedacht me later dat Valerie en Op het dak een stuk ‘dichterbij’ zijn. Dus zitten we straks op het dak om Into the Wild City of Rotterdam te bespreken. Een idee om te overleven in de stad met wat de natuur te bieden heeft. Wil je de hoogte blijven van de datum wanneer we Into the Wild City van Rotterdam gaan? Stuur mij dan een mailtje; cornoltee@mac.com
Pluk de Dag.
Dag!