De afgelopen maanden heb ik veel gelezen over duurzaamheid. En geluisterd. Ik woon nu, tijdelijk, in Papendrecht nadat de school waar ik vorig jaar woonde afgebroken werd en mijn nieuwe appartement in Rotterdam nog niet klaar is. En om met het OV naar Utrecht te gaan betekende dat ik met mijn vouwfiets eerst naar het pontje naar Dordrecht moest fietsen, overstak, naar het station in Dordrecht fietste, mijn fiets dubbelvouwde en met de trein naar Rotterdam ging, fiets uitvouwde naar perron 14 liep met mijn 39 jaar oude Peugeot aan de hand, hem dubbelvouwde, naar Utrecht ging, onderweg las en in Utrecht mijn ouwe vouwert weer rijklaar maakte en naar Oudenoord 700 fietste. Van deur tot deur 2 uur. Maar het gebeurde ook wel eens dat mijn ouwe vouwert en ik niet mee konden en een trein moesten overslaan omdat ie te vol was. Toen dat twee dagen achter elkaar gebeurde, knapte er iets in mijn ‘hard proberen echt duurzamer te leven  brein’. Fuck duurzaamheid. Fuck NS. Fuck tijd. Ik ga met de auto. Mijn 28 jaar oude Alfa Romeo Spider wel te verstaan. Van Peugeot, Pont, Peugeot, Trein, Peugeot naar Spider. En weet je? Het milieu knaagde veel minder hard aan me dan mijn gulzige naar kennis vergarende brein. In de trein kon ik namelijk lezen en op de A15 in de ochtendspits bleek dat niet zo’n goed idee. Overigens de tijdswinst was minimaal. Ik deed er met de Spider 1 uur en 45 minuten over. 15 minuten korter maar 45 minuten niet kunnen lezen. Mijn brein vond dat niet fijn. Ik klaagde erover tegen mijn vrouw en binnen 0,3 seconden kwam zij met de oplossing. Zij maakte een verbinding die ik met mijn breincapaciteit ook zeker zelf had kunnen maken maar er gewoon niet op kwam. Ze zei “waarom ga je niet heel vroeg rijden en dan eerst sporten zoals je deed toen je in Amstelveen werkte (en in Dordrecht woonde)?” Ik schaamde me bijna dat ik dat zelf niet had bedacht. Wat een briljant idee. Een week lang probeerde ik uit hoe laat ik uit Papendrecht moest vertrekken om om 7.00 bij Fit For Free te zijn waar ik inmiddels een abo had genomen omdat ze in de buurt van mijn werk zitten en om 7.00 al open zijn. Als ik om 6.00 in de Spider zat, was ik net voor 7.00 in Utrecht en liep ik op mijn gemakje naar FFF om daar vervolgens eerst een half op de hometrainer te zitten……en te trappen. Dat viel niet mee. Bij de aanvang van mijn Master Kunsteducatie had ik mijn racefiets aan de wilgen gehangen. Ik had ruim 2 en half jaar niet gefietst. Ik begon met 10 minuten waar geen eind aan kwam om vervolgens nog een uur aan de gewichten te hangen. Om 8.45 stond ik dan Fris For Free buiten, ruim op tijd om te gaan werken. Ik voelde me fysiek en emotioneel uitstekend alleen intellectueel had mijn Kabouter wel e.e.a. te klagen. Hij vond het best een goed en slim idee maar vond ik het nu niet zonde van de tijd om 2 uur per dag in de auto te zitten terwijl ik ook 1,5 uur had kunnen lezen in de trein? Ik had dat deels opgevangen door op de hometrainer te lezen maar dat bleek toch niet echt een ideale oplossing. Ik was op dat moment Superbetter van Jane McGonigal aan het lezen en besloot ook het audioboek te kopen. Een beetje lezen en veeeeeel luisteren op de heen en terugweg legde mijn Kabouter het zwijgen op. Aarde zucht en steunt nog wel onder mijn oude Spider. Tja duurzamer leven is nog niet zo makkelijk.
Geef een reactie