Tag Archives: creativity

Beeld en Geluid

1 apr

GELUID.001

Gisteren reageerde een lezer:

“nou…toen ik na een weekje al die (versterkt) schreeuwende Chinezen had ‘aangehoord’ die jou de winkel in proberen te lokken was het voor mij niet meer alleen beeld.”

Ik moest denken aan het filmpje dat ik maakte toen ik aan het eind van Lijn 2 bij het Convention Centre was beland.

Ook deze versterkte Chinees vond ik heel rustgevend. Ik wilde eerst de wandelende Chinezen die ik van boven filmde nog vertragen maar zo had ik het niet beleefd. Dus hierbij mijn hypnotiserende versterkte schreeuwende Chinees meditatie moment. Alsof er een Chines Stembel wordt geluid.

 

Tags: , , , , , , ,

VIKstory

29 mrt

vikstory.001.jpeg.001

Dear Mr. Muniz,

Please call me Cor. I am an art educator at the University of the Arts Utrecht in the Netherlands and got introduced to your work by a professor of mine (Nelly van der Geest) during my master in Art Education three years ago. Nelly showed us the documentary Waste Land as an inspiration for our essay about creativity and sustainability. The documentary made a big impact, it made me cry and laugh. After graduating I showed it to ‘my’ first year students during the module ‘creative process’. Since then I am a big fan of your work. Not only because of the beauty of your work but also because of the beauty of the process. And beauty here I define according to Stendahl; the promise of happiness.

Last week I was in Shanghai and saw the work of James Turrell. Saw? Maybe ‘felt’ is a better way to describe his work. It was at the Long Museum. After my visit I wanted to buy the book of this exhibition to share with my students and family. Unfortunately it was still not for sale. I was told it will will be published after the show, so they can implement his latest work exhibited at the  Long Museum. Quite disappointed I looked around in the bookshop and saw this:

IMG_8780 (1)

I was attracted to the little note book without the plastic wrapping. To be honest I did not recognize it as your work right away.  I opened it and noticed that it had been restored. The cracks in the cover were actually real and now covered by tape. I thought of the many hands that had caused these cracks that so beautifully fitted the cover artwork. And who decided or was ordered to repair this notebook? It felt and looked like ‘The Original” and all the other plastic wrapped ones like ‘perfect’ copies, made in China. I decided I wanted both and put them next to each other:

madeinchina_2017_©o®.001

Writing this letter feels like a victory. In two ways. Yesterday my 20 year old son called ‘Made in China’ my first art work. Second is writing you this letter. Therefor I had to find  your email address. And what happened? I saw this work on your homepage;

Schermafbeelding 2017-03-29 om 06.06.23

Yesterday I got this essay about Piet Mondriaan’s final, unfinished work. It’s about how it would have looked like if Mondriaan could have finished it. But how unfinished was his masterpiece actually? Mondriaan is actually the artist I did my master thesis on.

Piet_Mondriaan_Victory_Boogie_Woogie

You probably know the title of this work?

Yes indeed. VIKtory Boogie Woogie (New York, 1942-1944)

I would love to show it to you. It’s in The Hague, The Netherlands.

As a teacher I will never be able to buy your work. And here I feel we have something in common because you also can’t ‘buy’ my work. You can get it. I will give you my original ‘Made in China’ and you give me an original artwork of yourself that you think that will make me happy.

Till then I will keep your ‘Made in China’.

Kind regards,

 

Cor Noltee

cornoltee@mac.com

Tags: , , , , , , , , , ,

Verlongd

28 mrt

verlongd.001

Voor de tweede keer deze week wilde ik het tentoonstellingsboek kopen van de kunstenaar waarvan ik het werk net gezien had. En in beide gevallen waren deze, nog niet, te koop. Er werd me uitgelegd dat dat gebruikelijk is in China. Ze willen namelijk ook het werk van de bewuste tentoonstelling fotograferen en in het boek zetten. In Nederland gaat er volgens mij geen tentoonstelling van start voordat ‘het boek’ er is. Ik snap wel dat het afhankelijk is van het werk. Als het heel plek specifiek is, speciaal voor en op locatie gemaakt, kan ik me er nog iets bij voorstellen. Maar helemaal geen boek was toch een teleurstelling. Ik heb zelfs geen ‘posters’ gezien.

Teleurgesteld keek ik rond in de bookshop van The Long Museum in Shanghai waar ik net het ge-wel-di-ge werk van James Turrell had gezien. Gezien is eigenlijk niet het goede woord. Intens beleefd, of juist heel sereen tot me genomen. Turrell maakt werk dat ‘out of space’ lijkt. Out if light is beter verwoord. Ruimtes waar je naar een andere dimensie lijkt te worden getransporteerd. Het deed me denken aan die 3d tekeningen waar je een beetje naar moest staren, door de tekening heen moest kijken. En dan opeens verscheen het 3d beeld. Alleen hier verschijnt er niets, je lijkt zelf te verdwijnen. Dit schrijvend kan ik me voorstellen dat Turrell helemaal niet wil dat er een boek van zijn werk verschijnt. Toch had ik meer van het artistieke proces van Turrell willen weten, zijn achtergrond en zijn drijfveren. Ook al omdat er geen Engelse audiotour was en de teksten bij de ingang van zijn werken alleen in het Chinees.

Ik was bij de grootste overzichtstentoonstelling van Turrell. Ik heb geen overzichtsboek. Wel een zelfgeschoten pano. De tentoonstelling is ook verLongd. Tot en met juni.

IMG_8738IMG_8795IMG_8729IMG_8725

 

Tags: , , , , , , , ,

Unlock

25 mrt

unlock.001

Wat tot nu toe de meeste indruk heeft gemaakt in Shanghai?

Indruk op wat? On which Pink Part of my Brain? Design, Story, Symphony, Play, Empathy or Meaning?

Laten we beginnen met Design.

Ok dan heb ik er drie. En laat ik dan die kiezen waar ik ook een foto van heb gemaakt. Dan blijven er nog twee over. En dan kies ik degene die de meeste associaties oproept.

Zo moet ik denken aan mijn zoon omdat hij regelmatig zijn sleutels kwijt was. Totdat ik hem een Banksy sleutelhanger gaf. Helaas zit zijn fietssleutel daar niet aan.

Ik moest aan mijn cijferslot denken dat aan het oude (maar prachtige van John gekregen Brookszadel) hangt te bungelen als ik met mijn oude Peugeot vouwfiets naar en van huis naar station en HKU fiets.

En ik moest denken aan het feit dat ik deze nog nooit gezien had in Nederland. Wat zeg ik, de rest van de wereld….waar ik geweest ben dan.

IMG_8364

 

 

 

Tags: , , , , , , , ,

positief negatief

19 mrt

plusmin.001Gisteren schreef ik over inspiratie voordat ik op de open dag op HKU een workshop over inspiratie gaf. Dat laatste was volgens mij inspirerender en tijdens de open dag hoorde ik iets wat misschien wel de reden daarvoor is. Tussen de workshops keek ik de inspirerende serie ‘Het Geheime Leven van 4-jarigen’. Bekijk ze hier online.

Het concept van de serie is simpel. Je nodigt een stuk of 8 vier jarigen uit een middagje te komen spelen. Alle kleuters dragen een microfoon en worden door verschillende camera’s gefilmd. En nog een belangrijk gegeven is dat ze elkaar niet kennen. Tijdens hun samen zijn plegen de programmamakers allerlei interventies en observeren en becommentariëren ze hun gedrag. De serie is een prachtig bewijs dat kinderen spelenderwijs leren. Door rollenspel zie je hun ouders terug. Dit werd weer heerlijk zichtbaar toen twee kleuters vader en moedertje aan de telefoon speelden. Ook het gezegde ‘meisjes plagen zoentjes vragen’ werd weer eens heerlijk duidelijk. Of de situatie die ontstaat als er een rode knop in het lokaal gezet wordt en duidelijke instructie wordt gegeven dat daar niet op gedrukt mag worden. Of een grote kauwgomballenautomaat vol M&M’s met zo’n draaiknop. Dat zijn enorme uitdagingen voor een 4 jarige.

Kijkend naar de kleuters viel me op hoeveel emotie er los komt in het spel. Hoe boos ze soms zijn en hoeveel er gelachen wordt. En één opmerking van een van de presentatoren/observatoren is me bij gebleven. Hij zei dat de lach de kortste verbinding tussen mensen is. Ik heb daar over nagedacht en het zette mij op de volgende gedachte. De lach is een voorbeeld van een positieve emotie.

Barbara Frederickson’s noemt er 10.

Wow wat leuk! Er gebeurt iets leuks en ik moet gewoon lachen.

Wow wat lief! Mijn hart wordt geroerd binnen de veilige context van een (intieme) relatie.

Wow wat wat inspirerend! Ik word geconfronteerd met echte menselijke/dierlijke/natuurlijke excellentie.

Wow ik hoop…. Ik vrees het ergste maar verlang intens naar beterschap.

Wow wat sereen! Ik leun achterover en zuig alles in me op.

Wow….trots! Ik investeerde tijd en kennis en ben geslaagd.

Wow fascinerend! Ik wil me verder onderdompelen met waar ik nu mee bezig ben.

Wow de dingen gaan naar mijn zin, zelfs beter dan verwacht!

Wow wat vet! Ik word geconfronteerd met iets verpletterend moois of goeds en voel me letterlijk overweldigd door de grootsheid ervan.

Positieve emoties als de kortste weg naar de ander.

Inspiratie is een manier om je verbinden met mensen. Op een positieve manier. En dat lukte gisteren beter in de klas dan op mijn blog.

Maar hoe zit dat met negatieve emoties? Is die weg korter?

Nee die verbindt niet. Die stoot af.

 

 

Tags: , , , , , ,

Anagram

17 mrt

Gisteren vroeg ik waar dit een anagram van was:

ipaintmodern.001

Alleen Hettie had het goed. Ze vroeg ze wel af of er nier een ‘a’ bij moest maar dat moest niet. Die werd namelijk in Nederland achtergelaten toen naar Parijs vertrokken werd. Het was zelfs de bedoeling om nooit meer terug te gaan naar Nederland. De ‘a’ werd er nog wel bijgehaald als als er bloemen werden verkocht.

Dankjewel Anna-Maria. Deze zou niet misstaan in een Mondriaan escaperoom. Een idee? Een Mondriaan Escape room? In Amersfoort, Winterswijk, Amsterdam, Parijs, Londen of New York?

Zou die dan net zou goed worden als die jij hebt gebouwd in Utrecht?

 

 

 

 

 

Tags: , , , , , ,

15 mrt

Schermafbeelding 2017-03-14 om 13.59.49

Als je mijn post van gisteren hebt gelezen zie je direct wat dit is. Heb je dat niet, ben ik benieuwd wat je ziet.

Of moet ik zeggen “Wat gebeurt hier?”

Tags: , , , , , ,

Kijken met je oren.

14 mrt

kijk.001

Ik stond laatst op de golfbaan en wil net afslaan, landt er een UFO op de green en komt er een alien op me af lopen. Met de golfclub rustend in mijn nek en met open mond vraagt de alien allervriendelijkst en in perfect Nederlands “Wat ben je aan het doen?”.

Alsof ik net met mijn hand in de koekjestrommel wordt betrapt, stamel ik “Ik ben aan het golfen”. Waarop de alien antwoordt “Wat is dat, golfen?”

“Dat is een spel.” zeg ik.

“Wat is het doel van het spel?” vraagt de alien verder.

“Dat is om de bal in dat gat verderop te krijgen.”

Waarop de alien mijn balletje pakt, naar de hole loopt, het balletje erin legt, terug loopt en zegt “Zo?”

“Neeeeee”, zeg ik “Je mag niet met het balletje lopen. Je gaat heel ver weg staan (overbodig obstakel 1), kiest de juiste golfclub (overbodig obstakel 2) en je trekt een ruitjesbroek aan (overbodig obstakel 3).”

De alien kijkt me aan alsof ik van een andere planeet kom en zegt “Waarom maak je het jezelf zo moeilijk?”

“Omdat ik dat leuk vind.”

“Jij vindt het leuk om het jezelf moeilijk te maken?” vraagt alien. “Heb je niets beters te doen?”

“Uhhh nee. Nu even niet.”

“En wat heeft deze planneet er aan dat jij golft?”

“Uhhhhh…..”

Ik moest aan  bovenstaand verhaaltje denken toen ik met koptelefoon een van Swinkels Inner Voice filmpjes zat te beluisteren en te bekijken. Ik schreef er al eerder over.

Dit is het filmpje:

Zie jij de alien?

Nee? Beter luisteren dan.

 

 

Tags: , , , , , , ,

No Pain No Gain

13 mrt

NOPAINNOGAIN.001

Eergisteren schreef ik over mijn ontmoeting met Irene Koel van The Zoooo. Het verhaal ging over verandering en dat mensen dat in eerste instantie misschien wel willen maar als het er op aan komt liever met een natte luier blijven lopen; “nobody likes changes except for a wet baby” las ik laatst. Wat cool is aan Irene dat ze het lef heeft van te voren aan te geven dat er een moment in dat verandertraject komt dat het helemaal niet meer zo leuk is. Mensen zijn dus voorbereid. Wat nog cooler is dat als mensen voelen dat dat moment is aangebroken, het veilig en OK is om dat te delen.

Gisteren mailde Irene me het model dat daar aan ten grondslag ligt;

Schermafbeelding 2017-03-13 om 07.00.40Schermafbeelding 2017-03-13 om 07.00.52

Het model is dus afgeleid van de Kubler-Ross curve. Kubler-Ross heeft het model ontwikkeld om het rouwproces in kaart te brengen. Ik google haar net en kwam op een Belgische site terecht die het model uitlegt. Ik heb deze tekst een beetje aangepast en rouw vervangen door verandering;

De vijf fasen van verandering.

Wanneer mensen worden geconfronteerd met verandering zijn er een aantal fasen te herkennen die men doorloopt.

We onderscheiden 5 fasen. Verandering is geen  lineair proces, dat iedereen stap voor stap doorloopt. Bij iedereen verloopt de verandering anders. Sommige mensen slaan fasen over. Anderen blijven lang in één fase hangen of hernemen een eerdere fase. Ook veranderervaringen uit het verleden bepalen mee hoe iemand vandaag omgaat met verandering.

Mensen die moeten veranderen hebben een veilige plek nodig om hun gevoelens te kunnen uiten. Het is daarbij belangrijk dat ze niet alleen worden gelaten. Ook respect voor het unieke proces van iedere persoon is nodig. Iemand kan niet op bevel een bepaalde fase doorleven of afsluiten. Bewustzijn van het proces helpt wel om te (h)erkennen wat er gebeurt en om geduld te hebben.

Ontkenning: “Dit gebeurt niet bij mij.”

Ontkenning is een bewuste of onbewuste weigering om de realiteit onder ogen te zien. Het is een natuurlijke vorm van zelfbescherming. Het helpt om zelf te bepalen in welk tempo de verandering wordt toegelaten. We laten niet meer binnen dan we aankunnen. Sommige mensen blijven echter opgesloten in deze fase.

Woede: “Waarom met mij?”

Als de waarheid tot iemand is doorgedrongen ontstaat er vaak boosheid. In deze periode is men meestal moeilijk te benaderen. Onder de woede ligt de pijn.

Marchanderen: ”Ik beloof een betere persoon te worden als…”

In deze fase probeert men te onderhandelen. Men belooft het één te doen als er iets anders tegenover staat. Men denkt bijvoorbeeld “Als ik vanaf nu heel aardig ben voor mijn personeel, dan kan ik vast mijn bedrijf nog wel zien groeien”. Veelal is de hoop een grote drijfveer.

Verdriet en depressie: ”Ik geef het op.”

Wanneer men de realiteit begint te accepteren komen gevoelens van verdriet, spijt, angst en onzekerheid naar boven. Vaak dienen ook veranderingen uit het verleden zich weer aan. Men is bijna niet meer te bereiken. Men kan behoefte hebben aan het steeds weer uiten van het verdriet over de oude situatie. Op de bodem van het verdriet ligt vaak woede. Onderdrukte woede is vaak de oorzaak van een depressie.

Aanvaarding: “Ik ga verder met mijn leven.”

Als iemand voldoende tijd en vaak ook enige hulp heeft gehad om door de genoemde fasen te gaan, begint men de realiteit te accepteren. Er komt berusting en men kan onthechten, loslaten. Loslaten is niet hetzelfde als vergeten. Het is de verandering een plaats geven in het leven en verder gaan. Met droge billetjes.

 

 

Tags: , , , , , ,

Listen to your inner voice

12 mrt

Schermafbeelding 2017-03-12 om 08.01.44

In 1998 liep in New Orleans rond op IAPPA, de grootste pretparkbeurs ter wereld. Hallen vol kermis, speelhal en pretparkattracties. Maar een van de meest intense belevingen bevond  zich in een kleine donkere ruimte. De stand van IMAX 3D geluid. Veel van jullie hebben waarschijnlijk weleens een 3D film gezien maar heb je weleens 3D geluid gehoord?

Zittend op een stoel in het midden van de ruimte kreeg ik een soort hoofdband op waarbij de hoge tonen speakertjes zich niet in maar bij mijn oren bevonden. De lage tonen speaker bevond zich ergens in de ruimte. Lage tonen hebben namelijk geen richting, werd me uitgelegd. Nadat de ‘hoofdband’ bij me was opgezet vertrok de medewerker van IMAX. Daar zat ik in een donkere ruimte, ik zag geen hand voor ogen en plotseling hoorde ik van achteren een schaar open en dicht gaan en langzaan dichterbij komen. Je weet dat het alleen geluid is maar omdat je dat niet kunt bevestigen met je ogen is de beleving heel sterk. Er is geen ontsnappen aan dus gaf ik me over. Met de rillingen over mijn rug hoorde, of moet ik zeggen voelde, ik de schaar dichterbij komen. Hij bevond zich nu vlak achter mijn hoofd en begon al knippend over mijn hoofd te bewegen. En dat hoorde ik niet in mijn linker of rechteroor, nee dat voelde ik. De schaar bevond zich nu 23 millimeter boven mijn rechteroor en bewoog zich in diagonale richting naar mijn linkerwenkbrauw. Ondanks dat ik niets zag in de ruimte had ik mijn ogen wijd open hopend de schaar niet te zien…..of wel en weg te rennen.

Ik moest aan bovenstaand verhaal denken toen ik net een nieuwe campagne zag waarbij de volgende ‘waarschuwing’ in beeld stond:

Schermafbeelding 2017-03-12 om 07.52.26

Dus als je dit experiment wilt beleven dan pak je nu je koptelefoon en click je op play en doe je ogen dicht:

Ik veranderde net nog even de naam van de file omdat ik niet wilde dat je daaruit al kon opmaken van wie de stem was. Maar dat weet je nu waarschijnlijk wel.

Het is dat ik geen bier drink. Heb in mijn hele leven 1 biertje op…..dat was genoeg. Misschien moet ik Swinckels een keer proberen….met mijn ogen dicht.

 

 

 

 

 

 

 

Tags: , , , , , ,

← Older Entries
Newer Entries →