Gisteren schreef ik over inspiratie voordat ik op de open dag op HKU een workshop over inspiratie gaf. Dat laatste was volgens mij inspirerender en tijdens de open dag hoorde ik iets wat misschien wel de reden daarvoor is. Tussen de workshops keek ik de inspirerende serie ‘Het Geheime Leven van 4-jarigen’. Bekijk ze hier online.
Het concept van de serie is simpel. Je nodigt een stuk of 8 vier jarigen uit een middagje te komen spelen. Alle kleuters dragen een microfoon en worden door verschillende camera’s gefilmd. En nog een belangrijk gegeven is dat ze elkaar niet kennen. Tijdens hun samen zijn plegen de programmamakers allerlei interventies en observeren en becommentariëren ze hun gedrag. De serie is een prachtig bewijs dat kinderen spelenderwijs leren. Door rollenspel zie je hun ouders terug. Dit werd weer heerlijk zichtbaar toen twee kleuters vader en moedertje aan de telefoon speelden. Ook het gezegde ‘meisjes plagen zoentjes vragen’ werd weer eens heerlijk duidelijk. Of de situatie die ontstaat als er een rode knop in het lokaal gezet wordt en duidelijke instructie wordt gegeven dat daar niet op gedrukt mag worden. Of een grote kauwgomballenautomaat vol M&M’s met zo’n draaiknop. Dat zijn enorme uitdagingen voor een 4 jarige.
Kijkend naar de kleuters viel me op hoeveel emotie er los komt in het spel. Hoe boos ze soms zijn en hoeveel er gelachen wordt. En één opmerking van een van de presentatoren/observatoren is me bij gebleven. Hij zei dat de lach de kortste verbinding tussen mensen is. Ik heb daar over nagedacht en het zette mij op de volgende gedachte. De lach is een voorbeeld van een positieve emotie.
Barbara Frederickson’s noemt er 10.
Wow wat leuk! Er gebeurt iets leuks en ik moet gewoon lachen.
Wow wat lief! Mijn hart wordt geroerd binnen de veilige context van een (intieme) relatie.
Wow wat wat inspirerend! Ik word geconfronteerd met echte menselijke/dierlijke/natuurlijke excellentie.
Wow ik hoop…. Ik vrees het ergste maar verlang intens naar beterschap.
Wow wat sereen! Ik leun achterover en zuig alles in me op.
Wow….trots! Ik investeerde tijd en kennis en ben geslaagd.
Wow fascinerend! Ik wil me verder onderdompelen met waar ik nu mee bezig ben.
Wow de dingen gaan naar mijn zin, zelfs beter dan verwacht!
Wow wat vet! Ik word geconfronteerd met iets verpletterend moois of goeds en voel me letterlijk overweldigd door de grootsheid ervan.
Positieve emoties als de kortste weg naar de ander.
Inspiratie is een manier om je verbinden met mensen. Op een positieve manier. En dat lukte gisteren beter in de klas dan op mijn blog.
Maar hoe zit dat met negatieve emoties? Is die weg korter?
Nee die verbindt niet. Die stoot af.
Interessant Cor! Positieve emoties verbinden zeker maar als we verdriet onder negatief zouden rekenen verbindt dat nog meer en dieper, denk ik. Of dat ook bij 4 jarige zo is zou ik niet durven zeggen 😉 Interessant lijkt me de diepgang in de verbinding en het onderliggende gevoel.
Cor heb je n ander 06 nummer? Geef t even door svp