Tag Archives: branding

Loetje

9 jun

loetje.001

Mijn excuses aan iedereen die gisterochtend heeft zitten wachten op een post. Ik moest vroeg in Amsterdam zijn en vanuit Papendrecht duurt dat 2 uur en 18 minuten met fiets, pont, fiets, trein, trein, benen. Ik koos ervoor om niet te bloggen maar wel te mediteren. Mijn ochtend zit namelijk vol met vaste patronen waar ik het liefst niet van afwijk.

Mijn iPhone 7 Plus gaat om 6.00 uur. Ik druk een keer op snooze en om 6.09 doe ik in bed mijn buikspieroefeningen. Niets heftigs hoor. Geleerd van mijn vrouw. Zij is body stress release practitioner en legde mij de oefening uit. Voordat je opstaat leg je je handen op je schaamstreek en duw je met je buikspieren je handen omhoog. 50 duwtjes. Vervolgens trek je ook 50 keer. Het maakt je lichaam op een subtiele manier ‘wakker’ na uren horizontaal gelegen te hebben. Ineens opstaan is een nogal heftige ‘ommezwaai’ voor je lijf en deze oefening maakt het een stuk draagzamer. Voor een andere tip blessure preventie tip kijk je hier. Die buikspieroefeningen doe ik overigens mijn een glimlach. Of ik het nu leuk vind of niet, als ik glimlach denkt mijn hoofd namelijk dat ik het leuk vind en stuurt mij, gratis, een cocktail gelukshormonen. Vervolgens sta ik op en ga mediteren. Ik ‘zit’ nu elke dag een minuut langer dan de dag ervoor. Vanochtend was dat 23 minuten. Vervolgens douch ik  sinds mijn training bij Iceman Wim Hof, vier jaar gelden, altijd koud af. Afhankelijk van of het een train dag is ga ik naar de sportschool.

Voor negenen ben ik dan klaar voor de dag.

Maar nu nog niet want ik wil het nog even hebben over deze biefstuk:

ossenhaas.001

Ik vroeg of deze duurder was:

ossenhaas.002

Met deze vraag stuur ik het antwoord naar geld. Misschien had ik moeten vragen wat ie waard was? Dat is een andere vraag dan ‘Wat kost ie?’ en dat is weer een andere vraag dan ‘Hoeveel euro kost iets?’

Hans reageerde;

“Dan wordt ie duurder. Ik vind 26,95 best wel veel geld voor zo’n stukje vlees in een jus-tje. Het lijkt me ook typisch een gerecht voor een lekker dorps eetcafe en daar zal hij vast voor minder geld te koop zijn. Dus : het ziet er niet verfijnd uit, op de site van Loetje staat hij voor 26,95. Er is vast een minder verfijnd restaurant waar hij minder kost en minder verfijnde restaurants hebben witte borden zonder logo.”

De ossenhaas kostte inderdaad € 26,95. Dat is inderdaad een hoop geld. Hans’ opmerking over het logo op het bord vind ik interessant; “minder verfijnde restaurants hebben witte borden zonder logo.” De laatste keer dat ik een biefstuk bij Loetje in Amsterdam at, 20 jaar geleden, zat er volgens mij geen logo op het bord. Toen zat ik tussen de stamgasten in Amsterdam Zuid aan een tafel waar eerst het biljart stond, te genieten van de entourage en het prima stukje vlees waarbij ik dacht dat deze door de baas zelf was gebakken. Zittend bij Loetje in Rotterdam op de Wilhelminapier zag ik de Ossenhazen als warme broodjes uit de keuken richting klanten gaan. Ik kon dat goed zien omdat we een tafeltje hadden naar de keuken in/uitgang.

De biefstuk is nog steeds goed. Heel goed. En ik snap dat ze Loetje op het bord hebben gezet. Want qua gevoel heeft het niets meer met de oude Loetje te maken. Daar is de bediening ook veel te vriendelijk voor.

 

 

Well done.

7 jun

welldone.001

ossenhaas.001

Dit is een bord met een XL Ossenhaas en jus, een mes en een vork.

Ik at hem gisteren in een restaurant in Rotterdam.

Wat denk je dat dat kost?

ossenhaas.002

Dit is een een bord van Loetje met een XL Ossenhaas en jus, een mes en een vork.

Ik at hem gisteren in een restaurant in Rotterdam.

Wordt ie nu duurder, goedkoper of blijft ie dezelfde prijs.

Waarom?

 

 

 

Will Gates

17 jul

Will Gompertz is me aan het leren denken als een kunstenaar met zijn boek ‘Denken als een kunstenaar’. Het lezen ervan is weer een genot, net als zijn vorige boek ‘Dat kan mijn kleine zusje ook’. Will is inderdaad de beste (en leukste leraar) die je nooit gehad hebt en ik ben blij dat ik hem ontdekt heb. Ik kocht ‘Dat kan mijn kleine zusje ook’ omdat ik meer wilde weten over moderne kunst en werd als een klein ventje aan de hand genomen door Will. Hij nam me ruim honderd jaar terug in de tijd en liet me kennis maken met kunstenaars, plaatsen, kunstwerken en hun relaties op een manier die mij zo enthousiast heeft gemaakt dat het boek nu op de boekenlijst van HKU staat en volgend schooljaar alle bijna 300 eerstejaars Kunst en Economie studenten ook op reis gaan met Will. ‘Dat kan mijn kleine zusje ook’ is namelijk de basis voor het nieuwe vak Art Histories. Ik schreef daar al eerder over.

Het is trouwens gek om nu niet in gespreksvorm met Piet Mondriaan te schrijven zoals ik maandenlang deed voor mijn ontwerp onderzoek voor de master kunsteducatie. Elke keer als ik een zin afmaak, hoor ik Piet in mijn hoofd een vraag stellen.

Al schrijvend schieten er namelijk allerlei ideeën en vragen door mijn hoofd die ik niet altijd een logische plek kan geven op ‘papier’. Piet was dan vaak een uitstekende interventie om die spontane impuls te volgen. Zo begon ik deze post omdat ik iets wilde vertellen over Theaster Gates, “de meest inspirerende en ondernemende persoon die Will Gompertz ooit heeft ontmoet.” In een gesprek met Piet had Piet bijvoorbeeld gevraagd waarom ik het boek zo interessant vond. En dan had ik hem het verhaal van Gates verteld. Vorig jaar won Gates in Cardiff de Artes Mundi prijs inclusief een geldprijs van 40.000 pond die Gates onmiddellijk deelde met de negen anderen genomineerden. Dat vond ik heel bijzonder en inspirerend en zette mijn parachute nog verder open, om maar met Zappa te spreken;

Frank-Zappa-A-mind-is-like-a-parachute

Gates kocht in 2006 een huis in South Side (Jawel Sander van de Fun Lovin’ Criminals).

In South Side (Chicago) is 99,6 zwart en als je er een blanke tegen komt is  “hij een crackverslaafde, een maatschappelijk werker of een politieman in vermomming.”

Gates kocht er een huis huis omdat het goedkoop was en hij zo dichtbij de universiteit woonde waar hij verantwoordelijk was voor de artistieke programmering. In het huis verbouwde hij een kamertje tot pottenbakkersatelier om zijn hobby te kunnen uitoefenen. Zijn baksels probeerde hij in het weekend te slijten op markten op het platteland. Met weinig succes dus besloot Gates het te proberen op een andere markt; de kunstmarkt. Maar wie zat er te wachten op de keramiek van een part time kunstenaar uit de moordhoofdstad van Amerika?

nobodycares.001

Bovenstaand plaatje komt uit het briljante boekje:

ignoreeverybody

En dat is precies wat Gates deed. Hij vermeed iedereen en bedacht zijn eigen manier om zijn keramiek meer waarde te geven. Een jaar later,in 2007, exposeerde hij zijn keramiek in het Hyde Park Art Center van Chicago, echter niet onder zijn eigen naam maar onder die van een legendarische oosterse pottenbakker Shoji Yamaguchi, die niemand kende omdat hij helemaal niet bestond. Een heel slim gekozen naam omdat Shoji Hamada een beroemde Japanse pottenbakker was en Yamaguchi een streek in Japan waar Gates zich een jaar lang had verdiept in keramiek. Gates bedacht tevens een dramatisch levensverhaal rondom Shoji Yamaguchi en de mensen genoten vol bewondering van het werk van Shoji Yamaguchi. Maar toen het bedrog enige tijd later uitkwam…… 

Originari originari

15 jul

Als ik heel weinig moet doen en ik terug kijk op een periode waarin ik heel veel moest doen, verbaas ik me hoe druk ik kan zijn met zo weinig. In drukke tijden kom ik er dan ook echt niet aan toe om de etiketten van producten te lezen. Nu dus wel en daar kun je dan vervolgens heel druk mee zijn ….of druk over maken.

Het etiket in kwestie is van de Olio Extra Vergine di Olivia van Pietro Coricelli. Het was een cadeautje van een aantal studenten die het randprogramma van het It’s Festival in Amsterdam hadden georganiseerd waar ik een workshop branding had gegeven. Aan het eind kreeg ik een tas vol COR producten en een tuinkabouter. Tussen de COR producten zat ook deze fles olijfolie;

IMG_5416

Niets bijzonders zou je zeggen. Maar als je even de tijd neemt valt je misschien toch iets op:

IMG_5417

Er zit namelijk 500 ml ‘Prodotto con oli di oliva originari dell’ Unione Europea e non originari dell’ Unione Europea’. Als ik het het goed begrijp is het olijfolie geproduceerd van olijfolie uit de Europese Unie en van olijfolie van buiten de Europese Unie.

Mijn vraag dan is waar komt die olijfolie nu vandaan?

Het doet me denken aan raadsels die ik lees in het boek van Jonah Lehrer, zoals;

Julia en Juliet zijn op dezelfde datum geboren (dezelfde  dag, dezelfde week, dezelfde maand in hetzelfde jaar) en hebben allebei dezelfde vader en moeder maar zijn geen tweeling.

Moet ik voor het Coricelli raadsel ook mijn rechterhersenhelft inschakelen of zou het helpen als ik etiket een keer lees met alleen mijn linkeroog? Misschien moet ik even op de site van Coricelli kijken? Daar staat deze:

Schermafbeelding 2016-07-15 om 08.24.03

Ik kom er niet uit. Misschien moet ik de hulp vragen van drieling Julia, Juliet en Juan of nog een slokje Innocent nemen. Jammer die is op.

innocent-173

Gekken en dwazen.

10 jan

gekkendwazen_991.001Van Marty Neumeier leerde ik dat een touchpoint de plek is waar je een merk ervaart en een merk je “gut feeling” is over een instelling, product of persoon. En als merkmanager hoop je natuurlijk dat dat gevoel positief is en meebouwt aan het merkverhaal dat je voor veel geld hebt laten ontwikkelen door je reclameburo. Met de grootste mogelijk zorg en inspanning probeer je je merk te bewaken in deze complexe en snel veranderende onvoorstelbare en onvoorspelbare wereld. Je bewaakt je merk als een leeuwin haar welpen. En toch zijn er dingen die je als merkbewaker niet in klauw hebt. Of toch wel?

Zo koop ik al jaren een paar keer per week een ontbijtje bij La Place.

Ik schreef daar al eerder over.

Hier.

Hier.

Hier.

En hier.

Oh ja en hier.

En zo stond ik van de week weer bij La Place en bestelde er voor het eerst een espresso in plaats van een cappuccino. Dat bracht enige verwarring omdat bijna al het personeel weet dat ik altijd een grote cappuccino met honing bestel. Maar nu dus een espresso als onderdeel van mijn experiment om een maand lang een voedselzandloper eetpatroon te ontwikkelen. Geen brood dus. Enfin met een heel klein bekertje in de ene hand waarvan ik dacht dat het nat was aan de binnenkant maar dat mijn espresso bleek te zijn, wilde ik met mijn andere hand met mijn contactloos betalen bankpas betalen. Wat voorheen de makkelijke en snelle manier bij La Place was om heel snel van mijn geld af te komen. De vriendelijk heer achter de counter vertelde echter dat er een nieuw kassasysteem was en dat daar andere pinapparaten bij hoorden.

Op het nieuwe pinapparaat werd ik vriendelijk Welcome geheten door Oracle.

oracle_pin_laplace

Op de website van Oracle pluk ik net deze tekst:

“Oracle zich inzet voor het stimuleren van vernieuwingen door middel van eenvoudigere IT-systemen.”

Nu vind ik van contactloos betalen naar betalen met pin niet echt een vernieuwing en zeker geen versimpeling. En als ik Merkbewaker was bij Oracle had ik mijn logo zeker niet op dit pinapparaat laten verschijnen.

Het touchpoint met Oracle bij La Place op het station van Rotterdam geeft mij het gevoel dat Oracle ouderwets is en achter de feiten aanloopt. Niet echt iets dat bouwt aan het verhaal dat Oracle zich inzet voor het stimuleren van vernieuwingen door middel van eenvoudigere IT-systemen.

Ik ben benieuwd hoeveel mensen er dagelijks bij La Place pinnen en hoeveel daarvan het logo van Oracle (on)bewust zien en denken; Oracle? dat is toch dat bedrijf die ouderwetse pinsystemen verkoopt?

Mijn moeder vertelde me ooit het gezegde “gekken en dwazen schrijven hun namen op deuren en glazen” (Mensen die het minst te melden hebben, schreeuwen vaak het hardst.)

Je moet wel gek zijn om je naam op het glaasje van het pinapparaat bij Laplace in Rotterdam te willen schrijven.

 

Good Buy. Dit is Design Thinking bij Doing verhaal 881/1.111

24 sep

goodbuy_881.001

Volgens Marty Neumeier is een merk “a person’s gut feeling about a product, company or a person.” En om de kaders van je merk te bepalen vraagt hij jezelf als merk 4 vragen te stellen:

  1. wie ben ik?
  2. wat maakt mij anders dan iedereen?
  3. wat zou iemand daar aan kunnen hebben?
  4. hoe demonstreer je dat?

Om tweede jaars studenten iets leren over branding op een speelse manier bedachten we afgelopen dinsdag ter plekke een spel elkaars merk te raden. Ik had de studenten gevraagd mij een link naar youtube te sturen van een muzieknummer waarvan de andere studenten zouden denken “dat past bij hem/haar”. Vervolgens liet ik een voor een 1 minuut van de nummers horen en moesten de studenten met hun ogen dicht luisteren en de naam noteren van de studenten waarvan ze vonden dat dat nummer het beste bij hem of haar paste. Ze moesten hun ogen dicht doen om beter te luisteren en niet naar elkaar te kijken op zoek naar kleine hints. Ik had zelf ook een nummer gekozen maar mocht natuurlijk niet meedoen met het spel omdat ik wist welke nummer van welke persoon was. Degene die de meeste punten had gescoord was de winnaar en won een Kinder Bueno. De winnares was de meest uitgesproken student en daarmee het sterkst merk.

Afgezien van dat het een mooie manier was om iets te leren over Branding was het ook een hele leuke manier om elkaar beter te leren kennen. Een student verwoordde het zo:

“Een les met een dramatische opkomst was vandaag toch een innovatieve,
hechte en actieve les.
Mede door het anticiperen op de situatie en de les meer in een spel
vorm te geven, heeft het er voor gezorgd dat iedereen leuk en
enthousiast mee heeft gewerkt. Bovendien onthouden we op deze manier
naar mijn mening meer. Een spel creëren om op een leuke en met een
duidelijke taal/visueel uit te leggen wat branding is. Dat maakte deze
les net even meer uniek.
Een prijs aan de opdracht hangen maakt het spel nog leuker en zorgt
voor meer enthousiasme.
Nogmaals bedankt voor de “Kinder” Bueno chocolade.
Fijne avond en tot de volgende les!”

En toen ik hem vroeg wart hij nu precies geleerd had schreef hij dit:

“Wat we hebben geleerd in de les van Branding is dat het gaat om wat de
ander denkt. Doelgroep gericht denken is wat belang is in branding.
Als voorbeeld zoals bij het spel. De meeste zochten naar een nummer
wat zij bij hun vonden passen.  Het is beter om te zoeken naar wat de
ander het beste bij jou kan plaatsen. Zoeken naar welk nummer niet bij
de ander geplaatst kan worden maar wat anderen zeker bij jou zullen
plaatsen.
Hieruit kan je concluderen dat geluid vrijwel even belangrijk is dan
beeld. Geluid kan een merk of een persoon beschrijven door alleen het
gevoel over te brengen. Mensen zijn makkelijk te brainwashen, de
hersenen zijn zo geprogrammeerd dat we bij elk geluidje een visueel
beeld willen plaatsen en/of gaan linken aan meerdere dingen. Zoals we
een krekel geluid linken aan avond en een haan aan de ochtend.”

Dat laatste had hij uit het filmpje over sonic branding wat ik voorafgaand aan het spel liet zien:

Benieuwd naar hoe ik klink als merk?

Goodbye!

Selling the drama. Dit is Design Thinking bij Doing verhaal 880/1.111

23 sep

sellingthedrama_880.001

Gisteren gaf ik het vak Branding voor een wel hele kleine groep studenten. In plaats van zo’n 25 waren er 7 en toen ook de techniek me in de steek liet, dacht ik “dit wordt een drama” om deze gedachte vervolgens in een imaginair tekstballonnetje te projecteren en het raam uit te blazen. Ik besloot aan tafel te komen zitten bij de studenten en de slides te presenteren vanaf mijn laptop. Als huiswerk had ik gevraagd om de eerste 30 minuten van een dag te beschrijven met de merken die ze bij het opstaan tegenkomen. Een van de studenten had zich netjes afgemeld en zijn huiswerk gemaild met als subject:

“Huiswerkopdracht incl excuses voor afwezigheid.”

De mail luidde als volgt:

“Hallo Cor!

Bij deze zou ik graag alvast mijn excuses willen aanbieden voor mijn afwezigheid in de les van vandaag.
Ik heb de keuze gemaakt om verder te gaan met een project voor school waarvan de deadline erg krap is en ik nog veel te doen heb. Sorryyyyyyyyyy!

Maar ik lever wel mijn huiswerkopdracht van vandaag bij u in via deze mail in de bijlagen die ik via mijn BTO laptop met het besturingstysteem Windows met daarop Firefox browser naar u toe stuur en u waarschijnlijk opent met Safari of Chrome browser op uw Apple macbook 😉

Tot de volgende keer!”

Vanochtend om 06.15u ging de wekker op mijn Apple I phone 4 af, ik snoozde 2x t/m 06.33u en draaide mijn Karwei bankkussen nog een keer om. Deze gebruikte ik als hoofdkussen omdat het kussen (waarvan ik het merk niet weet) waar ik normaal op lig nog bij mijn vriendin thuis lag.
Hierna trok ik mijn MEN onderbroek, Puma sokken, primark broek, namaak Vans, chdnm fmx clockhouse t-shirt en Originals by Jack and Jones vest aan en deed mijn Timex horloge om.
After that smeerde ik Nutella chocopasta met mijn Ikea mes op mijn Deen volkorenbrood op een Xenos bord en nam een slok van de PWN Nationale Nederlanden kraanwater samen met een De Tuinen Calsium Magnesuim en Zink pil uit mijn grote Chocolate Delectable mok.
Toen keek ik op de Ikea klok om tot de conclusie te komen dat de 10 minuten voorbij zijn.
Nu ben ik dit tekstdocument aan het typen op mijn BTO laptop op het besturingsprogramma Windows in het programma Word en kijk ik op mijn klok van de desktop van Windows om weer tot de conclusie te komen dat ik nu buiten de 10 minuten aan het typen ben, waarschijnlijk moet ik nu echt stoppen.

Na nog een aantal ochtendmerkverhalen zat de sfeer er goed in en ontstond er een hele andere dynamiek dan met 25 studenten. Het werd een geanimeerde conversatie waarin ik de presentatie die ik had gemaakt losjes als leidraad gebruikte om vooral veel uitstapjes te maken. Zo liet ik deze zien, waarin duidelijk wordt dat hoe je er uit ziet soms, of vaak, een obstakel is om met iemand te connecten. Je hebt namelijk maar 7 seconden nodig om een vooroordeel te vormen op basis van hoe iemand er uitziet.

Hoe iemand er uit ziet of wat iemand doet heeft onbewust effect op van alles wat we van die persoon vinden en denken en kleurt onze mogelijke interactie met die persoon. Het doet me denken aan het experiment waarin een persoon een exact hetzelfde verhaal hield voor 3 representatieve groepen studenten. Een keer in de rol van student, een keer als docent en een keer als professor. Na afloop van de presentatie moesten de studenten een aantal vragen beantwoorden waaronder een “Hoe lang schat je deze man?” Wat bleek? Naarmate de presentator opschoof op de sociale ladder werd hij bijna 2 centimeter groter. Bedenk dus goed wat je op je visitekaartje zet “pompbediende” of “fossiele brandstof distributeur”.

Ik ben inmiddels zo ver afgeweken van waar ik het eigenlijk over wil hebben dat het inmiddels 05.05 is en ik mijn trein moet gaan halen van 06.08. Ik geef vandaag les in Groningen en ga heerlijk met de trein.

Zal ik afsluiten met een geweldige klassieker van Coca Cola?

Give a little love.

Dit is Design Thinking by Doing Verhaal nummer 856/1.111

27 aug

brik_856.001

Een tijdje geleden werd mijn fiets gestolen. Een CORtina. Gelukkig was ie verzekerd zodat ik niet op een brik hoef te gaan rijden. Toch rijd ik binnenkort op een brik en niet op een CORtina. Een brik met een hoofletter B en zonder ketting. Een fiets zonder ketting? Ja! De Brik is een Nederlands ontwerp en heeft een cardanas. Dat vond ik toch meer bijzonder dan een CORtina Blau met de verlichting in de achteras. Ik ben blij met mijn nieuwe fiets. Moet alleen de leverancier nog even bellen dat ik geen verlichting op het achterspatbord wil. Dat is lelijk, haalt de lijn uit de fiets. Ik ga sparen voor LED verlichting in de zadelpen en een naafdynamo voor het voorlicht. Thuis sloeg ik de folder open van Brik en stond er dit:

“As a kid I had a dream – I wanted to own my own bicycle. When I got the bike I must have been the happiest boy in Liverpool, maybe the world. I lived for that bike. Most kids left their bike in the backyard at night. Not me. I insisted on taking mine indoors and the first night I even kept it in my bed.”

Mijn Brik ligt straks niet naast me in mijn bed. Daar ligt de mooiste vrouw ter wereld.

BRIK-Sec-Heren-Matzwart-3V

Worth Min Ding. Design Thinking by Doing verhaal 670/1.111

7 feb

worthminding670.001

Soms denk ik achteraf ‘Cor waarom houd je niet gewoon je mond, let go.’ Maar zoals ik zei dat is achteraf.

Laatst was ik ik een koffietentje in Amsterdam en rechts achter de counter stond een Handpresso. Ik had al eerder over de Handpresso gelezen en dit was de eerste keer dat ik er een in het echt zag.

handpresso

Nieuwsgierig deed ik een stap opzij en naar voren om te kijken wat de prijs was. Iets wat ik voor de counter niet kon zien. Wettelijk stond ik nu achter de counter. Feitelijk zelfs met een been. De desbetreffende koffieman verzocht mij na 34 seconden onvriendelijk om mij niet achter de counter te bewegen. Zijn geïrriteerde hoofd maakte mij nieuwsgierig naar hoe het toch zo ver gekomen was. Maar ik dacht laat maar. Maar later ook weer niet. Ik zei hem dat dat heel klantvriendelijk overkwam waarop hij zei dat het verboden was om achter de counter  te komen. Als hij een echte gastvrije koffieman was geweest had ie me verteld dat je zelfs op het topje van de Himalaya van je espresso kunt genieten. Ik weet zeker dat ik de Handpresso dan gekocht had. Toen ik hem vroeg of de zaak van hem was, wist ik het antwoord al.

Misschien is het tijd voor hem om met een Handpresso in zijn eentje op een berg te gaan zitten nadenken wat ie met zijn leven moet. Maar waar bemoei ik me eigenlijk me. Ik moet denken aan wat Eric Hoffner ooit schreef:

“A man is likely to mind his own business when it is worth minding. When it is not, he takes his mind off his own meaningless affairs by minding other people’s business.”

Ik twijfel of ik dit wel moet posten. Maar dat zijn mijn zaken……worth minding.

La Place to Be. Dit is Design Thinking bij Doing verhaal 551/1.001

9 okt

laplacetobe551.001

Zoals trouwe lezers weten ben ik een trein fan. Niet dat ik op zolder (die ik niet heb) of in de schuur (die ik ook niet heb) met treintjes speel maar wel omdat ik al jaren probleemloos door het land word gereden door de mannen en vrouwen van de NS. Zo zat ik van de week in de trein van Dordrecht naar Amsterdam en wilde in Rotterdam uitstappen. Maar dat is helemaal niet nodig. Mijn patroon van overstappen in Rotterdam zit er inmiddels zo in dat ik bijna buiten stond op perron 9 van Rotterdam Centraal om mijn ontbijtje te halen bij La Place. Dezelfde trouwe lezers weten dat ik ook fan ben van La Place.  Ik koop daar op weg naar Utrecht in de ochtend altijd, ja altijd, een ontbijtje. Een croissant, panini ommelet en een cappuccino. Voor alle duidelijkheid. Een cappuccino bestaat uit gelijke delen melkschuim, melk en espresso. Soms wordt er ook cacaopoeder of kaneel over gestrooid, hoewel dit in professionele (barista)kringen not done is, omdat het poeder het schuim sneller laat verdwijnen.

Cappucino_nl

En dat ontbijt kost?

€ 3,50

Dat was ‘vroeger’ € 3,25. Duurder dus en ze hebben van een medium cappuccino een kleine cappuccino gemaakt. Een die is echt heel klein. Als je dan toch een medium cappuccino wilt, kan dat niet omdat die uit het assortiment is gehaald. Dusssssss neem ik een grote cappuccino en betaal ik € 0,50 meer.

€ 3,75.

Geen probleem voor een loyale klant. Marty Neumeier leerde mij dat loyale klanten bereid zijn 20 tot 25% meer te betalen voor hun favoriete merk voordat ze een ander merk overwegen en/of switchen. In sommige categorieën betekent een 5% stijging loyale klanten soms een 95% winst stijging. Houdt vast die loyale klanten.

Scott M. Davis en Michael Dunn noemen nog zes redenen waarom het slim is, zuinig te zijn op je loyale klanten:

1. ze overwegen geen andere merken

2. ze vragen naar je merk

3. ze bevelen het aan

4. ze accepteren andere producten van hetzelfde merk sneller

5. ze blijven meer betalen

en

6. ze zijn bereid verder te reizen en langer te wachten

Maar stel je voor als je loyale klanten helemaal niet laat wachten maar voorrang geeft?

Ik moest er gisteren aan denken. Eergisteren mocht ik meedenken over aankopen op het station en hoe dat beter kon. Een van de dingen die mij in mijn eigen customer journey op waren gevallen was dat ondanks dat ik ALTIJD hetzelfde ontbijt koop en er toch heel vaak dezelfde mensen bij La Place staan ze nog steeds niet weten dat ik altijd hetzelfde neem. Oh ja inclusief honing in mijn cappuccino. Dus bedacht ik de La Place bestel app. Hoe die werkt? Ik heb een La Place Ontbijt Abo. Als ik in de trein op Rotterdam Centraal aankom druk ik op mijn telefoon op bestel in de La Place app mijn ontbijt. Mijn bestelling komt binnen bij La Place en wordt gemaakt terwijl ik uitstap, over perron 9 en met de roltrap naar beneden loop. Aangekomen bij La Place staat mijn ontbijtje klaar. Betaald en met honing.

“Alstublieft meneer Noltee. Fijne reis naar Utrecht. Tot morgen?”

Tot morgen.

(Ton, Helmut en Andy. Wat kan er beter aan dit idee?)

ps

ik had een rekenfout gemaakt. Abonnees zien dat nog in de mail. Webkijkers inmiddels niet meer. Sorry.

%d bloggers liken dit: