Dag Cor.
Dag Piet.
Wat heb je daar?
Dat is het nieuwe boek van Will Gompertz. Ik kreeg het van Petra Befort, een HKU collega en ik wachtte met lezen nadat ik klaar was met mijn master. Ik zit nu op de helft.
En? Is het wat?
Jazeker. Ik las Gompertz’ ‘Dat kan mijn kleine zusje ook’ en dat was een mooie inleiding in de moderne kunstgeschiedenis. Gompertz wordt ook wel de eerste kunsthistorische stand-up comedian genoemd.
Heb je hem al eens zien optreden?
Nee dat niet maar daar gaat dit jaar verandering in komen.
Vertel.
Samen met collega’s en partners in crime Souwie de Wijn en Yara Cavalcanti ontwikkelde we een onderwijsmodule op basis van het boek. En toen ik het daar met Petra over had, vertelde ze me dat haar vriend bij Meulenhoff, de uitgever van ‘Dat kan mijn kleine zusje ook’, werkt. Een dag later lag het boek in mijn HKU postvak en twee dagen later mailde Petra me dat Gompertz bij Meulenhoff was en of ik er bij wilde zijn.
Zo. Dat ging hard.
Nou en of. Helaas kon ik er niet bij zijn maar tijdens het interview is Gompertz wel gevraagd of hij een college over zijn boek wil geven op HKU.
En?
Dat wilde hij!
Dat kost zeker wel wat.
Piet, daar kan ik helaas niets over zeggen.
Geheimzinnig. En waar gaat die onderwijsmodule over?
Art Histories beschouwt de kunstgeschiedenissen als netwerken en contextuele verhalen. Ideeën en artistieke uitingen bestaan niet op zichzelf, maar komen tot stand in relatie tot elkaar en de context waarin ze zich bevinden.
Het korte verhaal Chain-links van Frigyes Karinthy uit 1929 introduceert een gedachten-experiment dat stelt dat iedereen op de wereld elkaar in maximaal vijf stappen kan bereiken, via mensen die elkaar persoonlijk kennen. Naast de visie die het uitdraagt, schept het experiment van de wereld een speelveld van interconnectiviteit en verwevenheid.
Het idee van verbondenheid is belangrijk in de kunstgeschiedenis, of dit nu op sympathie of antipathie berust, op reactie of tegenreactie. Schetsen uit 1936 van de eerste directeur van MoMA – Alfred Barr – pogen de ontwikkeling van kubisme en abstracte kunst te verbeelden in een stroomdiagram, wat verder wordt geabstraheerd tot een lineaire indeling. In 2013 beweegt het MoMA zich weg van deze weergave en vertaalt de opkomst van abstracte kunst naar een netwerk van kunstenaars. Dit doet MoMA vanuit de overtuiging dat het ontstaan van abstracte kunst het gevolg is van ideeën die bewegen door een netwerk dat kunstenaars en intellectuelen verbindt, op verschillende locaties en in verschillende disciplines.
De kunstgeschiedenis staat bol van beschrijvingen van onderlinge relaties, die op tal van manieren kunnen worden geordend. Dit biedt een enorm potentieel aan verhalen en betekenisvorming. Een maker of creatief product kan worden beschouwd als een knooppunt van een hele serie relaties. De student zal in deze module een eigen verhaallijn blootleggen binnen de context van de kunstgeschiedenis, door deze knooppunten met elkaar te verbinden.
Geïnspireerd op het experiment van Karinthy worden studenten uitgedaagd om de kunstgeschiedenis te ervaren als een speelveld van interconnectiviteit. De student verbindt twee makers en/of creatieve producten via vier andere makers en/of creatieve producten, op basis van comparatieve analyse. De stappen vertegenwoordigen verbindingen van verschillende aard, bijvoorbeeld op basis van thema (bijv. stadsleven), bron van ideeën (bijv. dromen) of vormentaal. De verbonden knooppunten vormen een unieke reis door de kunstgeschiedenis, waarbij formele grenzen tussen disciplines gemakkelijk kunnen worden overgestoken
Dat klinkt heel interessant. Je hebt daar al eerder iets over verteld. Mag ik de college’s volgen.
Natuurlijk Piet. Misschien wil je ook iets vertellen.
Dat moet dan wel in de avond.
Gee probleem Piet. Regelen we. Gaan we daarna lekker dansen.
Uitstekend idee!
One Response to “Denk als een kunstenaar.”