Wies Bronkhorst stuurde me het artikel ‘Kunstenaar worden: schaam u nooit’ uit het NRC over een artikel van Jerry Saltz; How to be an artist. 33 lessen die je volgens Saltz van inspiratieloze amateur naar nieuwsgierige verbeelder van je originele kijk brengen. (of in ieder geval helpen een beetje creatiever te leven.) Bekijk het origineel hier.
Ik las de lessen van Saltz en vertaalde ze in het Nederlands. Soms letterlijk. Soms liet ik stukken weg of vulde aan met eigen materiaal.
Enfin.
Les 1 tot en met 7 hier
Les 8, 9 en 10 hier.
Les 11 tot en met 16 hier.
Les 17, 18 en 19 hier.
Les 20 en 21 hier.
Les 22. Je hebt maar een paar mensen nodig om een carrière te beginnen.
Maar hoeveel dan, precies. Tel maar mee.
Dealers? Je hebt maar een dealer nodig (is ‘manager‘ een goede Nederlandse vertaling?). Iemand die in je gelooft, je emotioneel ondersteunt, je snel betaalt, iemand die niet teveel spelletjes met je speelt; iemand die eerlijk is over je slechte en goede kunst, iemand die er alles aan doet je werk te ‘verspreiden’ en er geld mee probeert te verdienen. Zij of hij hoeft niet perse in New York te zitten.
Verzamelaars? Je hebt maar 5 of 6 trouwe verzamelaars nodig die af en toe gedurende een langere periode werk van je kopen, die echt begrijpen waar je mee bezig bent, je door dik en dun steunen en die niet zeggen “Je moet het zo maken.” Als elk van deze 6 verzamelaars met 6 verzamelaars praten over je werk moet dat genoeg zijn om genoeg te verdienen zodat je genoeg tijd hebt om je werk te maken. Tijd is succes. (les 21). En een belangrijke tip van Greyson Perry; zorg ervoor dat je werk in een de lift van een New York appartementen complex past.
Critici? Het zou fijn zijn als twee of drie critici echt begrijpen waar je mee bezig bent. En als ze van dezelfde generatie zijn, nog beter. Geen oude mannen zoals Saltz (adviseert hij zelf)
Curators? Het zou fijn zijn als er 1 of 2 curators van jouw generatie (of een beetje ouder) zijn die je af en toe meenemen in hun expo’s.
Dat is alles! 12 mensen. Natuurlijk kan jouw crappy kunst 12 mensen in verwarring brengen. If you can’t convince them, confuse them. Het is sommige gelukt met 3 of 4 supporters en zelfs met 1.
In 1957 ontdekte, gallery eigenaar Leo Castelli, Jasper Johns tijdens een bezoek aan Robert Rausenberg’s atelier. Castelli bood John direct zijn eerste solo show aan waar Alfred Barr, de oprichter van het MOMA, 3 werken kocht. Andere werken werden gekocht door Philip Johnson, Burton en Emily Hall Tremaine. En voor de expo plaatste Thomas Hess een Johns op de cover van ARTnews.
In 1993 brak Elizabeth Peyton door in New York door een actie van haar dealer Gavin Brown. Bezoekers van het Chelsea Hotel die de sleutel van kamer 828 vroegen konden in kamer 828 de 21 kleine en middelgrote zwart wit houtskool en inkt tekeningen van dandy’s, Napoleon, Queen Elizabeth 2, Ludwig 2 en anderen. De werken hadden heel makkelijk gestolen kunnen worden. Geen enkele werd gestolen. Sindsdien heeft Peyton museum expo’s over de hele wereld en worden haar werken verkocht voor bijna een miljoen. Volgens de hotelmanager hebben slechts 38 mensen kamer 828 bezocht. Je hebt maar een paar mensen nodig.
Maar wel een heel goed verhaal.
En het laatste deel van deze les kan ik niet mooier maken dan het is. Helaas geen suikerlaagje; sommige mensen zijn beter connected dan anderen. Ze komen eerder aan die 12. De kunstwereld is vol van deze bevoorrechte mensen. Je kunt ze haten. Saltz haat ze. Hij vindt het oneerlijk en onrechtvaardig. Met name voor de gekleurden en/of 40plussers. Dit moet veranderen. Door ons allemaal.
Dankjewel Jerry Saltz. Je tips doen me denken aan Grayson Perry’s Reith Lectures. Een hilarisch scherpe kijk op de kunstwereld door de eerste travestiet pottenbakker die de Turner Prize won. Heel kleurrijk en 40 plus.
Beluister ze hier.