Gisteren had ik een afspraak bij Villa Augustus in Dordrecht. Met Pam. Pam gaat promoveren over het onderwerp onbevangenheid. Die afspraak stond al weken en wat ik toen nog niet wist was hoe mijn week UNSCHOOL zou aflopen. En al pratende over onbevangenheid ging het eigenlijk heel veel over vorige week UNSCHOOL. Ging de week over je afvragen waarom dingen zijn zoals ze zijn of we dingen doen zoals we het doen. Of ging de week over dingen juist gewoon doen zonder daar vragen bij te stellen. Voor mij was het met name het laatste. En toen Pam me vroeg of dat gelukt was en of er momenten waren waarbij ik het toch niet kon los laten en ingreep was daar 1 moment. Met een onderdeel waarbij ik zelf ook deelnam voelde ik mijn energie en die van de groep dalen. Ik twijfelde of ik de groep moest vragen hoe het met de energie zat omdat ik daarmee een interventie pleegde in het programma van een ander. Ik vroeg het de leerlingen toch wat resulteerde in een pauze. Toen Pam me vroeg waarom ik dat gedaan had antwoordde ik haar dat ik me verantwoordelijk voelde voor ‘mijn’ leerlingen. Maar misschien was het juist wel de bedoeling geweest dat ze ervaarden dat hun energie nivo daalde. Ging het mij onbewust niet om mijn ego dan om het energie nivo? Ik liet mijn eigen energie nivo leidend zijn voor mijn gedrag in plaats van het los te laten en wel zien wat er zou gebeuren. Dat vrijwel iedereen blij was met de pauze die er op volgde was misschien goed voor mijn ego maar voelde toch niet goed. Ik had het niet laten gaan. Toen ik het later die dag met de leerlingen besprak vertelden ze me dat ze blij waren geweest met mijn interventie. Toch voelt het niet zuiver en daar kwam ik gisteren samen met Pam achter. Ik ben benieuwd hoe de UNSCHOOL docent het ervaren heeft. Ik heb in dit stuk bewust zijn/haar naam niet vermeld. Ben benieuwd of hij/zij weet waar ik het over heb. Ik ga hem/haar straks bellen en vraag hoe hij/zij het heeft ervaren. To be continued.
