Toen ik twee weken geleden naar de afscheidsspeeches van mijn toekomstige ex HKU collega’s zat te luisteren, vroeg ik me soms af waarom die collega’s weg gingen of moesten. En waarom niet zulke fijne speeches voor de mensen die bleven. Ik schreef toen dat ik een afscheidsbrief zou schrijven voor mijn directeur en die aan het eind van mijn beoordelingsgesprek zou voorlezen. Nu schrijf ik wel vaker dingen waarbij ik meld iets te gaan doen maar steeds vaker doe ik het dan echt….beter is niets te zeggen of te schrijven maar het gewoon te doen en achteraf te melden dat je het hebt gedaan. Zo geschreven zo gedaan.
Dus wil je die fijne collega een keer bedanken en niet wachten tot hij of zij weg gaat, schrijven dan!
Ik las gisteren deze brief hardop voor aan mijn directeur. Werd daarna op staande voet omhelst.
Dag Gabrielle,
Het moest er een keer van komen. Je gaat weg. Maar wat me verbaast is dat je eerder gaat dan ik. We hadden afgesproken dat we samen 5 jaar zouden bouwen aan nieuwe verbindingen en nieuwe toepassingen. Nu heb ik niet het gevoel dat we dat samen (met kleine letters) hebben gedaan maar SAMEN (MET HOOFDLETTERS). Je hoeft niet fysiek met elkaar samen te werken om toch SAMEN te werken.
De afgelopen jaren hebben we SAMEN gewerkt. Je zat constant op mijn ene schouder. Op de andere schouder zat mijn Kabouter. Jou en inmiddels iedereen bij HKU welbekend. Afgelopen zaterdag kreeg ik deze tekst en foto gewapt door een unschooler die samen met 4 unschoolers vrijdag in Antwerpen waren beland.
“Zonder jouw seminar zouden wij noooooit met dit groepje naar Antwerpen zijn geweest. Op Rotterdam Centraal wilden we elkaar gedag zeggen…….”
Zonder jou was ik nooit bij HKU beland en zonder jou was ik nooit zo lang gebleven.
Jarenlang vormde jij een onbewust duo met mijn Kabouter. Waar mijn Kabouter Nee zei zei jij Ja. Het heeft me verder gebracht dan ik ooit had kunnen dromen en daar ben ik je heel dankbaar voor.
Ik hoop, maar eigenlijk weet ik, dat je vertrek goed is voor je en toch doet het een beetje pijn. Maar ik verwacht eigenlijk dat we elkaar meer zullen zien dan toen we HKU collega’s waren en elkaar blijven inspireren onder het genot van hapjes en drankjes bij Villa Augustus of bij jou in de tuin of in de trein, langs je tuin. Op weg naar Kortrijk of een dag van de creativiteit. Of misschien wel een keer samen vliegen naar een congres waar jij spreekt over de succesvolle transformatie die je hebt veroorzaakt bij HKU. Ik draag graag je tas overal naar toe.
Dag Gabriele Kuiper, klein van stuk maar niet stuk te krijgen.
You Rock.
Big Hug
Cor
Mooi.. Cor maar krachtig!
🙂
in twee opzichten prachtig: het idee (dat zouden we meer moeten doen, afscheidsspeeches als we nog niet wegzijn) en deze uitvoering (ben haar direct gaan volgen op twitter..het is een prachtig lofdicht op je manager cor!)
greets!
ton
Een ode aan je manager ipv een afscheidsbrief. Laten we meer positiviteit in de wereld brengen en elkaar vaker zeggen. Je bent top. Dus deze is voor jou Cor: jouw blogs zijn voor mij voeding voor anders blijven denken. D@nk.