Je bent een loper of je bent een fietser. Ik ben een fietser. We hebben allemaal wel een tic. Maar hoe kom je er aan?
Ik zit er mijmerend over na te denken en moet terug naar mijn 13de. Ik had een tweede hands Motobecane sportfiets gekregen. Prachtig ding. Alleen in de verkeerde kleur. Ik heb hem toen in mijn eentje uit elkaar gehaald en laten spuiten in antraciet metallic door mijn oom Gerard die bij Derks Lakken werkte. De stalen spatbordjes verving ik door matzwarte plastic varianten. Een fiets mag alle kleuren hebben. Als het maar zwart is (okay antraciet is ook goed). Jammer dat ik er geen foto meer van heb.
Maar dat is toch niet het moment waar ik de tic heb opgelopen. Dan moet ik nog verder terug. Het was zaterdag avond. De dag dat we met mijn oma naar de kerk gingen. Ja ik ben katholiek, gedoopt, commune gedaan en gevormd door de Bisschop en zelfs misdienaar geweest. All the way. Alleen nooit misbruikt. Geen idee waarom niet. Heb ik jaren last van gehad. Waarom zij wel en ik niet?
Enfin de bewuste zaterdag ging ik een half uurtje eerder naar de kerk omdat ik nog een extra rondje wilde maken op mijn nieuwe fiets. Ik was 9 en had van mijn moeder een nieuwe fiets gekregen. Een die ik zelf uitgekozen had. Mijn eerste eigen fiets. Nu ik dit schrijf, ruik ik de fietsenwinkel weer waar we hem kochten. Wat een sterke herinnering. Ik kwam een kwartier te vroeg bij de kerk aan en reed nog wat rondjes op de parkeerplek naast de kerk. Dit was een terrein van de Opel garage met aan het eind een muur. Niet te verwarren met die andere drie muren: de Chinese, de Berlijnse en die van Geraardsbergen.
De Opel muur is verantwoordelijk voor mijn fietsen tic. Steeds harder rondjes makend op het terrein van de Opelgarage ben ik op een gegeven moment vol tegen de muur geknald. Ik weet nog steeds niet hoe het kwam. Ik lag bewusteloos op de grond en kwam naar mijn gevoel uren later weer bij. Fiets in gruzelementen en de kerk was al begonnen. Dizzy en verdwaasd liep ik heel langzaam de kerk binnen met mijn kapotte fiets. Tja. Als je daar geen fietsen tic aan over houdt.
Vijf jaar geleden overleed mijn moeder. Van de erfenis kocht ik een baanfiets. Das er een zonder remmen. Dankjewel Ma.
Nu ik dit verhaaltje heb geschreven, denk ik. Logisch. Daarom kocht ik dus die baanfiets.
En nu snap ik ook beter waarom ik daarna een oud Peugeot vouwfietsje kocht. Voor € 150,- bij Blackbird in Utrecht.
Afgelopen week heb ik die samen met Ruud van Horizon Bicycles in Utrecht opgeknapt.
Alle overbodige onderdelen eraf, twee nieuwe zwart/witte bandjes, nieuwe remkabel en blokjes, nieuwe ketting en tandwiel en er een tweeversnelling terugtrapnaaf in gezet. En dat was een geweldige ervaring. Want er zijn maar weinig leukere dingen dan aan je fiets sleutelen. Kijk je kunt natuurlijk voor een hoop geld een Brompton kopen. En geloof me dat doen er een heleboel. Maar in plaats van € 1.400 heb ik nu voor € 400,- een perfecte Franse Vouwert. Ik droeg hem laatst de bovenwoning in van goede vrienden John en Jennie die met angst en beven vreesden voor hun gladde stucwerk in het gang.
Even later kwam John spontaan met een oud Brooks zadel aan kwam zetten.
Eenmaal thuis verving ik het zadel direct om er vanuit mijn bed met een spotlicht erop van te genieten. (op de achtergrond met het witte stuurlint de baanfiets, daarnaast mijn oude Raleigh, daarnaast mijn nieuwe Brik en achteraan mijn 7,6 kilo lichte carbon Merida)
Afgelopen vrijdag repareerden Ruud en ik het Brooks zadel. Ongelooflijk alle onderdelen zijn, nog, gewoon te koop en met het juiste gereedschap heel goed te repareren. 
Ruud en ik vinden dat het een stuk mooier kan op straat. Ruud en ik gaan snel aan de slag met ons volgende project. De vouwfiets die ik van Cees kreeg.
Fijne kerst. Ik heb mijn cadeau al. Dankjewel Ruud.
Geniet ervan…
Fijne kerst Cor
Be Merry Cor!