Trouwe lezers weten dat dit blog mijn, bijna, dagelijkse verbeelding van mijn nieuwsgierigheid is. Een aaneenschakeling van Huhs? en Wows!
Sinds mijn post van gisteren is er bijzonder weinig Huhs of Wows gebeurd en toch zit ik hier te schrijven. Ik weet namelijk dat er al schrijvend op een gegeven moment iets in mijn hoofd schiet dat de moeite waard is om te delen. Mijn saboterende kabouter zit me al een tijdje aan te kijken dat het deze keer echt niet gaat lukken en nu hoor ik John Baldessari ook al steeds harder op de achtergrond “I will not make any boring art” wat ik vertaal als “Ik zal geen saaie posts meer schrijven.”
Toch was er in de afgelopen 24 uur zin die ene zin die me minutenlang naar buiten deed staren. Het is een zin uit het nieuwe boek van Hans Janssen over Piet Mondriaan. Het staat op bladzijde 55:
‘Het onvermijdelijke van het artistieke proces, waarin het richting geven en het leiden verbonden was met het intuïtieve, het door onbekende krachten gedreven worden, was in Mondriaans ervaring sterk bepalend voor het kunstenaarschap. Het was alsof iemand handelde in de derde persoon enkelvoud, en alleen daardoor het beeld tot zichzelf kon komen, een gestalte kon aannemen, in de eerste persoon enkelvoud.’
Waarom dit zo’n indruk maakte? Omdat ik de afgelopen drie dagen nagedacht en geschreven heb over mijn eigen creatieve proces. Creatieve proces? Maar Janssen heeft het over het artistieke proces.
Wat is het verschil eigenlijk?
Als ik het Google vraag krijg ik het volgende antwoord:
Een betere kunstenaar is creatief.
Laat ik daar de komende 24 uur maar eens (onbewust) over nadenken.
Fijne Maandag.
Tot Dinsdag.
Geef een reactie