Moge Piet.
Moge Cor.
Piet hoe was het eigenlijk voor je om na Parijs weer in Nederland terug te zijn?
Die gedwongen verandering was nogal een schok. Dat kun je je voorstellen, denk ik, van Parijs naar Laren. Zo maakte ik in de tweeënhalf jaar dat ik Parijs zat een kleine 40 schilderijen, een aantal grote tekeningen en talloze tekeningen in schetsboeken.
Daar zou Picasso bijna jaloers op zijn.
Zeker. Maar in de periode tussen de zomer van 1914 en eind 1916 maakte ik volgens mij twee schilderijen en een klein aantal tekeningen.
En hoe kwam dat?
Mijn werk was enorm aan het veranderen. Ik experimenteerde en reflecteerde veel en langdurig. En dat kost tijd . Veel tijd. En daarbij kwam ook nog eens dat ik, om aan geld te komen portretten, kopieën naar oude meesters en zelfs werken in trant van mijn vroegere landschappen en bloemstukken schilderde.
Je was dus eigenlijk veel minder gefocust op je eigen werk.
Inderdaad en ik stak veel tijd in het op papier zetten van mijn opvattingen over kunst. Maar ik denk toch dat de belangrijkste reden voor mijn mindere productie het ontbreken van de stimulansen van de stad Parijs was.
Maar gelukkig waren daar van Doesburg en van der Leck.
Inderdaad. En daarmee de oprichting van De Stijl.
Geef een reactie