Gisterochtend zat ik in de trein te lezen in het boek dat ik leende van de geweldige bibliotheek van HKU. Daar staat bij binnenkomst een ronde tafel waarop onder andere de laatste aanwinsten liggen uitgestald. De bieb wordt met hart en ziel bestierd door Ria Douma en zij heeft een sterk ontwikkelde neus voor alles wat zich in het domein van Kunst en Economie bevindt. En dat komt goed van pas als student, die ik nu zelf ben. Het boek wat ik er leende, en direct verlengde, is “Design Research Through Practice. FROM THE LAB, FIELD, AND SHOWROOM.
Het is het eerste goed onderbouwde boek van wat ik eigenlijk allemaal aan het doen ben en hoe het vak Design Research ontstaan is. Het vak onderzoeksvaardigheden had eigenlijk ook Design Research kunnen heten en zittend in de trein vroeg ik me af hoe ik mijn spel “Mijn Mondriaan” zou prototypen en testen in het Boymans van Beuningen. In het kort werkt mijn spel als volgt. 9-10 jarigen hebben op school geleerd wie Mondriaan is, wanneer hij leefde, wat voor werk hij maakte, hoe zijn werk zich ontwikked heeft en waarom hij schildert wat hij schildert. Vervolgens wordt ze verteld dat er een Mondriaan is geschonken door een overleden man en heeft de directeur van Boymans een expert laten onderzoeken of het een echte Mondriaan is. De expert bevestigt de echtheid maar een tegenexpertise resulteert in het tegenovergestelde. En tot overmaat van ramp raakt het werk zoek. De directeur doet vervolgens een oproep aan de kinderen om een Mondriaan te maken waarvan het publiek denkt dat het een echte is. In mijn playtest kwamen daar onder andere de volgende Mondriaans uit:
Het vervolg van het spel speelt zich af in Boymans van Beuningen. Hier wordt namelijk bekend gemaakt welke Mondriaan door de kinderen zelf is verkozen tot beste Mondriaan en zien ze de echte Mondriaan voor het eerst. En dit deel van mijn spel wil ik nu gaan onderzoeken. Ik vraag me namelijk af hoe ik ze nog beter naar de echte Mondriaan kan laten kijken en een manier om dat te doen is hun werk naast het echte werk te laten zien. Dat wil ik gaan doen met een mini projector van Philips en toen ik gisteren in de trein rondliep in mijn eigen idee bedacht ik een nieuw idee. Stel je voor dat je in een zaal staat en een werk van Mondriaan ziet. Je loopt er naar toe en het werk verdwijnt en je ziet drie stapeltje met de ingrediënten van het werk met de uitnodiging om zelf een Mondriaan te maken. Je hebt dus net kort het echte werk gezien en nu moet je zelf aan de slag door de blokjes een plek in de lijst te geven. Ik bedacht dat dat technisch mogelijk moest zijn maar check dat dan altijd bij mijn partner in crime Gerrit Dijkstra. Al pratende bedachten we nog een aantal varianten en toen ik een uur later mijn onderzoeksvoorstel en laatste idee presenteerde aan mijn docent en medestudenten, vroeg medemaster student John Hennequin of ik al in de Wonderkamers van het Haags Museum was geweest. Dat ben ik niet en hij vertelde dat ze daar precies ‘mijn idee’ hebben gemaakt. Je ziet kort een Mondriaan en moet het dan zelf namaken.
Ik moet nu gaan. Een Mondriaan maken. Mijn Mondriaan.
Wordt vervolgd.
Geef een reactie