Afgelopen zaterdag gaf ik weer een inspiratie ontbijt in de Fenix loods in Rotterdam. We waren dit keer met zijn 6en ipv met zijn 4en en er was geen vrouw bij. Dus niet 25% vrouw maar 100% man en 100% meer man want er waren er 6 ipv 3. De sessie begon met dat ik een rondje moest maken om ons ontbijt bij elkaar te verzamelen. Koffie, thee, croissants, noten rozijnen brood, kaas en rosbief kocht ik bij de verschillende winkeltjes in de loods. Ik moest de groep mannen, die elkaar niet kenden, dus even alleen laten en gaf ze een opdracht. Eigenlijk was het een beperking. Ze mochten niet vertellen wat ze voor werk deden of waar ze werkten. Op een afstandje kon ik niet horen wat ze allemaal zeiden maar er werd een hoop gelachen en dat was precies de bedoeling van deze intro. Want ik weet niet hoe het bij jullie is maar ik lach maar weinig bij die bloedserieuze intro’s waarbij de een een nog belangrijkere functie heeft dan de ander en het aantal werknemers waar ze leiding aan geven altijd ruim naar boven wordt afgerond. Ik doe daar daar dan gewoon bloedserieus aan mee. Maar leuk is het niet en een goed begin al helemaal niet.
Een goed idee om te beginnen kreeg ik gisteren weer even opgehaald uit het verleden tijdens mijn college in de Master die ik volg: teken je buurman/vrouw en zet er zijn/haar naam onder. Voordeel van deze aanpak, los van de vele lachsalvo’s en “ik kan niet tekenen” uitspraken is dat je direct weet hoe je buurman/vrouw heet. Het opleggen van een beperking kan juist zorgen voor de connectie. Want zoals Albert Einstein zei:
“Play is de highest form of research.”
En als je elkaar wilt leren kennen, is spel dus een uitstekende middel. Een universele taal. Want niets licht het brein zo op als spel.
En mensen aan het spelen krijgen is veel eenvoudiger dan je denkt. Bouw een overbodig obstakel in. En heb je echt een groep waar je verwacht hard aan te moeten trekken vraag dan of ze een potlood of pen tussen hun tanden zetten en zich dan voorstellen. Succes gegarandeerd. Het enige dat je nodig hebt is een beetje lef.
Heerlijk leesvoer vandaag Cor, dank je wel – brengt mij al aan het uitgebreid glimlachen *en dat zonder voorstellen. En wat was die Einstein toch een über kanjer 😉