Het beste idee dat ik in 2019 tegenkwam is het idee dat advocaten wereldwijd uren kunnen doneren om de rechten van de natuur in Ecuador te verdedigen. Er is ook al een ‘zaak’ gewonnen. Zo won een rivier het van een wegenbouwer op basis van het recht van de rivier om te stromen. Voor het eerst in mijn leven had ik spijt dat ik geen rechten was gaan studeren. Zeker als ervaren, en ontslagen, waterbakker had ik kunnen shinen in de rechtszaal en het recht om te stromen kunnen demonstreren met mijn waterbak. Maar dat is een ander verhaal maar misschien wel een belangrijk kantelpunt geweest in mijn ‘carrière’. Het is daarna bergafwaarts gegaan met mijn creatief vermogen. En met de aarde is het al niet veel beter gegaan. 26 januari 2013 besloot ik wat te doen aan mijn creatief vermogen en schreef een jaar lang elke ochtend een stuk over design thinking. Mijn dagelijkse, vasthoudende en gedisciplineerde verwoording van mijn nieuwsgierigheid naar empathie, creativiteit en prototypes. Oftewel Human Centered Design. Het schrijfexperiment heeft me ontzettend veel gebracht. Maar in de zoektocht naar wat Design nu eigenlijk is en hoe je mensen kunt inspireren en helpen om complexe uitdagingen samen stapsgewijs aan te pakken, stuitte ik ook op het begrip Duurzaamheid. Voor mijn master schreef ik er een stuk over; ‘Kwispelend naar een duurzamere wereld.’
Naarmate ik meer leerde over en deed met duurzaamheid ging mijn eigen staartje steeds minder hard kwispelen. In zijn TED talk vertelt Sir Ken Robinson dat als alle insecten zouden verdwijnen het binnen no time heel slecht zou gaan met de aarde. Echter als alle mensen zouden verdwijnen de aarde binnen korte tijd zou floreren. ‘Leven in deze ecologische waarheid is een aanslag op je gemoedstoestand’, las ik in Artonauten van Ruben Jacobs. Een aanrader. Hij neemt je mee op een reis in het Antropoceen; ‘het nieuwe geologische tijdvak waarin de mens zoveel impact heeft op de aardse biosfeer dat die invloed nu ‘rivaliseert’ met de grootste krachten van de natuur.’
Vandaag precies 378 jaar geleden overleed Galileo Galilei, de vader van de moderne astronomie. Galilei was tot de conclusie gekomen dat de zon in het midden van ons zonnestelsel staat. Eerder dacht men dat de aarde in het middelpunt van het gehele universum stond, en dat de zon, de planeten en alle sterren om de aarde heen draaiden.
Het is 2020. De aarde draait om de zon en op deze aarde draait het niet alleen om mensen.
‘We zijn allemaal astronauten op ruimteschip aarde’ schreef Buckminster Fuller.
En astronauten zorgen goed voor hun ruimteschip.
Mooi Cor!
Dankjewel Elja! Op naar een grondwetswijziging.
🙂
https://www.groene.nl/artikel/welkom-in-het-antropoceen
Een aardig artikel! Wabi Sabi filosofie omarmen?