De mooiste dingen ontstaan in een Flow. Wanneer je uitgedaagd bent en die uitdaging in balans is met je kennis. Waarbij kennis niet alleen is wat je Weet maar een resultante is van wat je Weet, wat je Wil, wat je Kan en wat je Gedaan hebt.
Kennis = Weten x Kunnen x Willen x Ervaring
En vorige week was een inspirerend Kennis weekje. Cinekid en Dutch Design Week. E.e.a. combineren met een uitdaging krijg je Flow.
Ok. Tot zover de theorie maar geef dan eens een voorbeeld waarbij je Kennis in balans was met een Uitdaging?
Heb je wel eens een college/presentatie gegeven aan een grote groep? Groot zeg ik? Die groep hoeft niet eens groot te zijn. Ik geef presentaties aan grote en kleine groepen en in beide gevallen geldt het. Voor mij dan he. Misschien heb jij er helemaal geen last van. Maar ik erger me echt KAPOT. Nu weet ik wel dat doe ik allemaal zelf en ik wil niet in herhaling vallen want ik schreef er al een keer eerder over. En zelfs nog een keer. Ik zit er dus echt mee. Een echte uitdaging dus.
Vorig jaar besloot mijn verhaal over de Cavia extra visuelekracht bij te zetten. De laatste tijd vertel ik namelijk het verhaal van de Cavia. Het gaat dan om zogenaamde Zend Colleges waar ik 90 minuten sta te lullen en er weinig interactie is. Heel ouderwets. Gewoon IK praten en ZIJ luisteren en opletten.
Ik weet dat dat beter gaat als je niet afgeleid wordt. Multitasken is zwaar overschat. Nu kun je dat wel zeggen maar waar is het bewijs. Gelukkig heb ik dat nu gevonden. Dankjewel Elja! Op het blog van Elja stond een verwijzing naar een artikel van Clay Shirkey. Een professor digitale strategie die zijn studenten verbiedt hun online devices aan te hebben. En voor de digibeten (zijn die er nog) een online device in dit geval is een laptop, ipad of mobieltje. In het artikel van Shirkey verwijst hij naar twee onderzoeken en het liefst had ik het hele artikel en de onderzoeken vooraf met de studenten door genomen. Maar alleen daarmee zou ik niet genoeg hebben aan de 90 minuten. Ik moest dus een andere manier vinden om de studenten vriendelijk doch streng te vragen om hun online apparaat uit te zetten.
Ik begon met de vraag of er iemand, net als ik, naar het Prince concert was geweest. Gelukkig was er een student die kon melden dat Prince voor het concert vriendelijk doch streng had verboden foto’s te nemen. Nu ben ik geen Prince maar ik heb wel Keynote en achter mij een heeeeeel groot scherm. Waar ik deze slide op liet zien.
Een student stak zijn hand op maar ik deed net of ik dat niet zag om door te gaan met de volgende slide:
Waarmee ik uitleg dat het heel normaal is wat ze doen. En vertelde dat ik het ook niet kan. We are in this together. Het gaat echt niet om ‘de jeugd van tegenwoordig’. Nee ik heb er ook last van. Ik ben, net als de studenten, ook human. Om te vervolgen met deze slide:
Dat ik echt wel begrijp dat soortgelijk bericht op je mobiel veel interessanter en belangrijker is. En directe aandacht nodig heeft. Maar ze dan net deze slide missen. Die ik dan weer heel belangrijk vind. Maar nogmaals. Ik begrijp het. We zijn maar mensen.
En om dat begrip nog eens kracht bij te zetten en ze nogmaals te wijzen op het feit dat ze er NIETS aan kunnen doen, gooi ik er nog een slide tegenaan.
Het bewijs. Het is biologisch onmogelijk om zo’n bericht te negeren.
En hier komt ie dan. De Cavia. “Mocht je Cavia op dit moment gecastreerd worden en je de operatie via de webcam wilt volgen omdat je geen vertrouwen heb in de vaste hand van de chirurg, dan mag je je online device aan houden.
In snel tempo liet ik de volgende beelden zien. En het scherm was groot. Heeeeeel groot. Pas op bevat schokkende beelden.
“Heb je geen Cavia of andere goede reden om je online device aan te houden mag ie:”
“Zodat we:”
Nog vragen?
Afgelopen maandag was het precies een jaar geleden en had ik een nieuwe groep eerstejaars. Deze keer in een veel betere ruimte en het waren er maar een stuk of 100. En misschien nog wel het grootste verschil, ik zat zelf lekker in mijn vel, beter dan mijn Cavia die ik toch had meegenomen. Maar ik hield hem toch in zijn kooitje bij de aanblik van zoveel laptops. Dat was al een hele uitdaging op zich. Niet iets waar ik van in een Flow raakte want ik Deed er niets aan. En toen gebeurde het. Toen de zoveelste student te laat de collegezaal in liep richtte ik zonder dat de te laatkomer het zag mijn laser (die zit in mijn Logitech Keynote klikker) op zijn zwarte jas. Ik deed dat op zo’n manier zodat de studenten in de zaal het goed zagen aan mijn houding, die iets weg had van een kleiduif schietende boer met kiespijn. Gegniffel en gelach in de zaal en een nietsvermoedende laatkomer met een rode stip op zijn jas. Ik “tagde” zo een student of vier en legde er toen ook bij uit dat ik dit deed zodat er automatisch een bericht werd verzonden naar de directeur van onze school waarin naam, studentennummer, minuten te laat werden doorgegeven waarop zij mij een “gelezen en genoteerd” bericht verstuurde naar mijn Apple watch. Waarbij ik wees op mijn zwarte Swatch System 51 die op afstand zo maar door kan voor een Apple Watch. Gelach en ongeloof vulde de collegezaal. Waarop een studente vroeg of dat echt zo was waarop ik natuurlijk JA antwoordde. Dus bij deze, Gabrielle Kuiper, directeur Kunst en Economie HKU locatie Ouderoord, mocht je vragen krijgen over nieuwe “STLLTSVCN” systeem dan weet je waar dat voor staat;
Student Te Laat Laser Tag Syteem Van Cor Noltee. Nu in de aanbieding bij de mediamarkt.
Het betreft een briljant nieuw systeem, waar we met dank gebruik van maken!