Als het doel van Branding meer mensen voor een langere periode meer van je te laten kopen voor meer geld is het interessant wat de rol van ons onbewuste is in dit proces. Trouwe lezers weten dat ik een groot fan ben van Ap Dijksterhuis’ Het slimme onbewuste en dat Kahneman’s Ons Feilbare Denken in mijn top drie nog te lezen boeken in de Kerstvakantie staat. Over beïnvloeding zijn boekenkasten vol geschreven en ontzettend veel onderzoek gedaan. Priming is het verschijnsel waarbij een recente ervaring je geheugen activeert en zo je gedrag onbewust stuurt.
Ik schreef al eerder over priming:
Geinspireerd door Frank uit de film ‘God Bless America’ wil ik het daar vandaag weer over hebben.
Frank is er klaar mee. Ik zal niet teveel verklappen maar Frank en zijn tiener partner in crime schieten oa 3 mensen in de bioscoop dood die zitten te bellen, popcorn te gooien en te praten. Asociaal natuurlijk. Van die drie. Ondanks de duidelijke stilte verzoeken voorafgaand aan de film.
Het zal niet lang duren voordat er ook doden gaan vallen in de stiltecoupe’s van de NS. In tijden van crisis is er altijd wel een of andere idioot die doorslaat waarop we ons dan massaal afvragen hoe het toch zover heeft kunnen komen. Ik zal de NS een uitgebreid onderzoek besparen. Dat duurt dan weer maanden, kost een hoop geld en die kan de NS wel beter gebruiken.
In de stiltecoupes van de NS zitten drie soorten mensen.
1. De mensen die stil zijn
2. De mensen die praten en niet weten dat het een stiltecoupe is
3. De mensen die praten en weten dat het een stiltecoupe is
Het is opvallend hoe weinig mensen iets tegen 2 en 3 zeggen. Ik vond dat ook moeilijk…in het begin. Maar nu gaat het me steeds makkelijker af. Met wisselend resultaat overigens.
Als ik groep 2 er op aanspreek wijs ik vriendelijk op de grijs matte stickers op de ramen waarop staat ‘stilte, silence’. Het merendeel verontschuldigt zich en is dan stil. Een klein deel blijft gewoon doorpraten en er zijn er ook die gaan fluisteren. Das nog irritanter dan praten.
Groep 3 is hopeloos. Zij lopen het grootste risico Frank een keer tegen het lijf te lopen.
Om onnodige slachtoffers te voorkomen wil ik de NS wijzen op een techniek die ik heb geleerd van Wies Bronkhorst genaamd priming.
‘(Associatieve) priming wil zeggen dat je sneller of sterker reageert op prikkels als je kort daarvoor prikkels hebt waargenomen die in je hersenen er mee in verband worden gebracht…….. Een inmiddels redelijk bekend voorbeeld is dat het afbeelden van een bibliotheek in een stiltecoupé van de trein tot een daling van het geluidsniveau leidt.’
Alstublieft NS. Vraag niet hoe het kan maar profiteer er van.
Ik ga straks met de trein naar Utrecht. In de stiltecoupe.
Ik hoop dat Frank met de auto gaat.
En deze:
Ik haal heel wat onderzoek aan op mijn blog. Als ik ooit een ‘echt’ boek ga schrijven moet ik die bronnen natuurlijk allemaal checken. Ik wil niet eindigen als Jonah Lehrer. Voorlopig blijf ik heerlijk ongebrond doorgaan met het delen van wetenschappelijk onderzoek dat ik zelf een keer in een boek of de kroeg heb ontdekt.
Zo had ik het vanochtend aan de keukentafel over het fenomeen ‘priming’. Een geweldige truc om je hersenen en bijbehorend gedrag een kant op te krijgen die je wilt. Er zijn legio voorbeelden. Van piloten in opleiding die het beter doen als ze een piliotenpak aantrekken voordat ze de flightsimulator in gaan, tot jonge mensen die langzamer gaan lopen als ze gevraagd is zich voor te stellen dat ze 80 jaar oud zijn en na het onderzoek naar een andere afdeling moeten lopen voor het vervolg van het onderzoek.
Een van de prime technieken die ik zelf vaak gebruik bij workshops is mensen zich voor te laten stellen dat ze weer 7 jaar oud zijn. Een hele fijne hersenwarming up om ze vervolgens zoveel mogelijk gekke ideeen te laten bedenken.
Ik prime zelf ook wat af. Zo trek ik als ik ga fietsen altijd een echt wielrenpakje aan. Helm op. Handschoentjes aan. Heb speciaal voor Luik Bastenaken Luik nu zelfs mijn benen geschoren. Toch maak ik me voor het ochtendritje naar de Huisrivierpas lichtelijk zorgen. Ik ga de beklimminmg doen zonder echte wielrenschoenen. Maar met Ugg’s.
Zuggt.
Ik hoop dat het helpt dat ik tegen mezelf zeg:
“Ik ben Marco Pantani.”
“Ik ben Marco Pantani.”
“Ik ben Marco Pantani.”
Maar waarom deze inleiding? Omdat ik denk dat ik best wat vaker wat aardiger kan zijn. En ik heb daar iets voor gevonden. Ik las over een experiment dat mensen meer geld voor een goed doel geven als ze kort daarvoor een opstel over een jeugdherrinering hebben geschreven dan als dat opstel ging over een aankoop in een supermarkt. 61,5% tegen 41,2 gaf iets en bovendien gaven de mensen uit de groep van de jeugdherinneringen grotere bedragen.
Dat werpt toch een heel andere blik op kinderarbeid. Misschien moet je een fotootje van het kind aan je product hangen dat de kleding heeft gemaakt. Of als ober een foto van jezelf als kleuter op je borst dragen met je naam erop ter verhoging van de fooi. Horecabazen zou ik adviseren massaal kinderfoto’s van hun personeel ‘backstage’ te hangen als ze willen dat hun personeel vriendelijker is tegen de klanten.
Wil je ook aardiger worden, zet dan foto’s van je kinderen of van jezelf als kind op je buro. Wissel af en toe. En heb je je oude Teddy beer nog? Zet hem dr tussen.
Het werkt.
2 Responses to “Meer beer. Dit is Design Thinking by Doing verhaal 608/1001”