Wat zie je hier?
Ik zou deze post nu kunnen stoppen en je achterlaten met een onbevredigend gevoel. Ik heb je een vraag gesteld maar je krijgt geen antwoord.
Dus ik ga nog even verder.
Laten we een beetje inzoomen.
Wordt het al wat duidelijker? Kijk nog eens goed. Wat zie je? Waar ben?
En wat doet dit ding daar?
En wat valt je op aan bovenstaand plaatje? Kijk nog eens goed. Wat is er vreemd aan?
Ik weet zeker dat er nu al een paar mensen weggeklikt zijn. Die hebben geen zin in deze onzin. Die zijn ongeduldig en willen gewoon weten wat hier aan de hand is of hebben wel wat beters te doen. Anderen zijn nieuwsgierig en vragen zich af waarom er een camera met lensdop op een bizar statief staat met een kunstwerk tegen de muur in een gymzaal.
Ik zou nu kunnen eindigen met dat er even later drie kleuters op de grond lagen. Jullie achterlatend in ……… ja waarin eigenlijk. Frustratie? Ongeduld? Boosheid? Verbazing? Vertwijfeling? Ongeloof?
En wat zou ik daar mee willen bereiken of zeggen?
Als je deze post tot hier hebt gelezen verdien je meer. Komt ie. Nog een plaatje.
Gisteren was ik met een medemaster student op een lagere school waar we kleuters naar kunst lieten kijken en hun reacties opnamen. Het was voor het vak creatieve maakprocessen maar ik vond het een hele interessante les groepsdynamica. We lieten gisteren 5 groepjes van 3 kleuters naar verschillende werken kijken en het was prachtig om te zien welke rollen de verschillende kleuters innamen en wat ze allemaal zeiden. Dat viel in het begin eigenlijk best tegen maar ze kwamen pas echt los toen we ze vroegen op hun rug naar de kunst te kijken en in zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk dingen te roepen die ze zagen. We boden ze een overbodig obstakel waardoor ze in speelstand kwamen en toen gingen ze los.
Het lijkt me een prima idee voor de leegstaande gymzalen en de lege galeries met abstract werk aan de muur.
Matten op de grond. Liggen en roepen maar.
Kunst kijken wordt nooit meer hetzelfde.
En wat we met die geluidsopnames van de kleuters gaan doen?
Daarover later meer.
Toch nog een cliffhangertje. Niet echt een hele goede btw.
prachtig verhaal cor. Ik zou zeggen..laten we eens op onze rug naar de schilderijen van opa cor kijken :0)).. gaat een wereld voor ons open!! greets! ton
Onder die van jou kunnen we makkelijk met zijn tweeën liggen 🙂