Ik wil graag iets vertellen over de fietstocht die Jacco en ik gisteren hebben gedaan. Hij wordt omschreven als ‘de zwaarste een daagse cyclo ter wereld’. Wij kunnen nu uit ervaring zeggen dat dat bedacht is door een slimme reclame M/V. Er is echter niets van gelogen. Het is 174 kilometer. Best veel. 5000 hoogtemeters. Erg veel. Je rijdt over 4 Alpen reuzen: de Glandon 28 kilometer klimmen, de Telegraph 12 kilometer klimmen, de Galibier 16 kilometer klimmen en als laatste de met Kanker besmette berg Alpe d’Huez 14 kilometer klimmen. We hebben gisteren 10 uur op de fiets gezeten, 12 keer geplast (Ton wat zit er in die pillen?) en 8 liter gedronken. Het was 30 graden en in onze rugzak zat voor 6000 calorieën aan voedsel. En daar zit hem de prestatie. Iedere gedisciplineerde, getrainde autist kan de Marmot fietsen. Maar als je niet voldoende eet, ga je dr aan. De reden waarom ik gisteren met een dubbel (voor de insiders 39 x 28) de Marmot haalde is het piepje op mijn Garmin die ik zo had ingesteld dat ie een piepje gaf als ik 50 calorieën had verbrand. Ik had uitgerekend dat als ik dan 4 slokjes van mijn sportdrank dronk en elke 500 calorieën een sportreep of gelletje naar binnen werk het wel goed komt.
Reken even mee:
6000 calorieen gedeeld door 50 maal 4 = 480 slokjes
6000 calorieen gedeeld door 500 = 12 repen en of gelletjes.
Das pas een prestatie.
Piep.
Slim en goed!
Nouuuuuu. Ik doe het NOOOOOIT meer met een dubbel.