Zadelmachochisme is het beleven van genot aan onderwerping of kleinering voor, tijdens of na het fietsen. Waarbij het de “zadelmachochist” erom gaat door de fietsmaat te worden verleid/gemanipuleerd en door hem gedomineerd, gekweld of vernederd te worden. Een middel hiertoe is het toebrengen van pijn. (Wanneer iemand geen behoefte heeft gedomineerd te worden, maar wel opgewonden raakt door pijn, noemt men dit algolagnie) Als er door deze parafilie grote problemen ontstaan tussen de zadelmachochist en de omgeving, kan er sprake zijn van een psychische aandoening.
Pijn of in bredere zin, lijden, is wat de zadelmachochist opzoekt, als grenservaring van de eigen lichamelijkheid. De stimulans die van pijn uitgaat is die van een (zinnelijke) waardering van het ontbreken van de pijn. Sterk uitgedrukt: wie voelt hoe het is om te sterven, waardeert het leven des te meer. Levensdrift en doodsdrift worden tegen elkaar uitgespeeld en hebben voor de zadelmachochist een (erotisch) stimulerende werking.
Het genot van pijn haalt een zadelmachochist uit de aanmaak van endorfine in het lichaam. Dit natuurlijke chemische proces in het lichaam wat mensen beschermt voor te heftige pijnen is tevens een proces dat door een zadelmachochist als prettig wordt ervaren en dat zelfs verslavend kan werken. Bij een grote hoeveelheid endorfines die in het bloed vrijkomen als gevolg van de pijn die wordt gegeven, kan men zelfs in een soort trance raken. In deze trance wordt pijn niet meer waargenomen en raakt men in een diepontspannen toestand, waarin het reactievermogen vertraagt en praten of nadenken nauwelijks of niet meer mogelijk is. In een diepe trance kunnen zelfs verschijnselen optreden alsof men aan het “trippen” is. Voor een goed verloop in de aanmaak van endorfines is een goede dosering van de pijn nodig. Je voet tussen de spaken zal dus niet het gewenste prettige effect geven. Afkickverschijnselen van de endorfines openbaren zich vrij snel na een pijnspel, door middel van koude rillingen en schokken door het lichaam.
Het genieten van pijn is voor de zadelmachochist vaak alleen mogelijk in combinatie met sportieve stimulatie. Men geniet niet van pijn door andere oorzaken, zoals Freud heeft gesuggereerd. Anders gezegd wil de zadelmachochist dat de pijn uit liefde wordt toegebracht, en is het genot van de ander hierin erg belangrijk (dan wel noodzakelijk).
Lieve Roy en Jacco. Ik houd van jullie.
Wanneer doen we het weer?
Hahaha…hou ook van jou!
Ik voel de pijn nog steeds…..