Ik moest denken aan de jaren 90 commercials van Reaal verzekeringen met Rijk de Gooyer. Kan ik effe vangen. Het antwoord op mijn vraag wat die 40 pakketjes van een kilo, het verkeerde motornummer en het foute jaartal waren, was heel eenvoudig. Copy paste foutje. Bedankt. En in de bijlage het juiste formulier.
Later die week ontving ik een mail waarin ik werd gevraagd de waarde van de bus te bevestigen; R 15.000. Dat was de aanschafprijs geweest. Ooit in 2004. Op een van de formulieren had ik R 160.000 genoteerd. Was dit een manier om alsnog voor een klein prijsje in het bezit van een originele twee liter luchtgekoelde Volkswagen bus uit 1978 te komen. Ja 1978. Dat was het jaar dat ie was geproduceerd. Het kenteken stond op 1.1.1979. Ik besloot niet te reageren.
Een week later kreeg ik het verzoek of ik de invoerrechten wilde betalen. De bus zou inmiddels in Nederland zijn. Na betaling zou ik de bus op kunnen halen bij hun opslagplaats in de haven van Rotterdam. Ik was inmiddels achterdochtiger dan J. Edgar Hoover en vroeg om een bewijs dat de bus in Nederland was. Dat was op een donderdag. Ik werd beloofd dat ik een foto zou ontvangen. Donderdag niets, vrijdag ging voorbij zonder foto. In het weekend dacht ik meerdere keren dat ondanks dat de bus gedatadot was de verschillende onderdelen al lang in kratten via het illegale circuit waren verspreid. Maandag, geen gehoor.
Dinsdag ontving ik deze:
Ik maakte het laatste deel van de import over, zo’n € 800,-, maakte een kopie van de banktransfer en ontving direct de locatie van de bus. De bus was in Nederland. Maar hoe kreeg ik hem in Zwijndrecht? Waar hij klaar gemaakt zou worden voor de keuring? Ik besprak de opties met mijn goede vriend Arie. Arie heeft het talent om complexe zaken vanuit een compleet nieuw perspectief te bekijken en te komen met een eenvoudige oplossing. Ik had inmiddels een aanhangwagen geregeld die Arie zou trekken met zijn krachtige Jeep. Waarop Arie had gevraagd “Cor, rijdt de bus?”
Waarop ik ja antwoordde.
Waarop Arie had gevraagd “Cor is de bus verzekerd?”
Waarop ik ja antwoordde.
Waarop Arie had gevraagd “Cor staat de bus op jouw naam?”
Waarop ik ja antwoordde.
Waarop Arie had gevraagd “Cor waarom rijd je hem dan niet gewoon naar Zwijndrecht, rijd ik achter je aan?”
Waarop ik Arie het antwoord schuldig moest blijven.
De dinsdag erop reden Arie en ik naar de opslag in Botlek.
Daar stond de bus. We hadden sleepkabel, startkabel en olie mee genomen.
De bus startte direct. Maar er was een ander ding dat roet in het eten gooide. De linker achterband was lek. Arie had thuis een compressortje liggen waar we in Botlek niets aan hadden. Ook het opslag bedrijf had geen lucht voor de bus maar wel het adres van de vrachtwagen benzinepomp waar we waarschijnlijk wel lucht konden krijgen. Met een bijna platte achterband reed ik met Arie in de Jeep in de achterspiegel naar de pomp. Geen lucht. Wel een stuk of tien politie agenten die met motoren en politie auto’s een actie leken voor te bereiden. Ik reed er met het stuur aan de verkeerde kant, met een lekke achterkant en een kenteken uit Zuid Afrika voorbij.
Ik kreeg geen lucht in Botlek. En de wielsleutel die al 14 jaar ongebruikt in de bus lag bleek de verkeerde maat te zijn. Daar kon ik het wiel niet mee vervangen.
Ik stond lek in Botlek.
Maar de bus was in Nederland.
Geef een reactie