Lezers die het verhaal willen lezen van hoe ik met mijn VW T2 op een parkeerplaats van de mall in Worchester in Zuid Afrika terecht kwam, klikken hier.
Het blijft nog wennen aan de andere kant instappen. Met de andere kant bedoel ik niet de verkeerde kant want de andere kant in Zuid Afrika is de goede kant. Ervan uitgaande dat je zelf een auto wilt gaan besturen. Rechts is goed in Zuid Afrika, qua instappen. Rijden doen ze hier voornamelijk links. Enfin met een glimlach en toch even rondkijkend of iemand mijn verkeerde beweging richting het linkerportier had gezien, liep ik richting rechterportier. Zo’n verkeerde beweging voelt een beetje alsof je in de verte een goede vriend van je ziet, je hebt oogcontact, je steekt je hand omhoog om hem te begroeten en dan pas herkennen je hersenen hem als zijnde niet je vriend. Je kunt dan van alles proberen om die opgestoken hand niet in een begroeting te laten eindigen. Een van de meest gebruikte is de ‘ik ga met mijn handen door mijn haar’ maar je zou de op komst zwaaiende hand ook met de andere hand kunnen laten volgen en er een spontaan ‘ik rek me even uit’ moment van kunnen maken of je gaat gewoon vol in de begroeting en wacht af hoe de ander reageert. Ik heb inmiddels gemerkt dat de laatste strategie de leukste gesprekken oplevert. En ik twijfel of ik deze wil inwisselen voor een bril op sterkte.
Nu had niemand mijn verkeerde move richting stuur gezien. Met mijn nieuwe Logitech pointer was mijn goede voorbereiding op mijn college op de Universiteit van Stellenbosch compleet. Ik hoefde er alleen nog heen te rijden. En daarvoor moet je een auto eerst starten. Zelfs een VW T2. En dat ging veel slechter dan toen ik hem 2 uur daarvoor koud startte bij mijn vertrek in Montagu.
Dit is het moment in het verhaal waarin het belangrijk is nogmaals te benadrukken dat ik weinig autokennis heb. En met autokennis bedoel ik technische autokennis. Kennis over hoe een auto werkt. Weggeman zou autokennis definiëren als alles wat je weet over autotechniek keer alles wat je kan met autotechniek keer alles wat je ooit gedaan hebt met autotechniek en alles wat je wilt met autotechtechniek.
Laten we het erop houden dat mijn autotechniek kennis beperkt is. Maar dat ie met warme motor slechter start dan met koude ‘klopt’ niet. Maar wat het is? Geen idee.
Na een tweede poging start de VW T2 en ik ben weer on the road.
Het is maandagmiddag en ik kom een dag voor mijn college aan in Stellenbosch. Onderweg heeft de VW een keer aardig gehoest in de vorm van flinke knallen uit de uitlaat en slecht stationair lopen bij het stoplicht. Ik vind uiteindelijk een parkeerplek in het met studenten druk bevolkte Stellenbosch. Het schijnt dat vandaag het nieuwe semester weer is begonnen. Op mijn gemak zoek ik waar ik morgen mijn college moet geven en spreek een dame aan die een deur uit komt lopen. Allervriendelijkst toont ze mij de collegezaal. Ik ben in Stellenbosch. Ik weet waar ik moet zijn. Tijd voor een witte wijn.
Na een gezellige avond bij vriendin Didi, die ik ken uit onze tijd in Callitzdorp, tref ik de laatste voorbereidingen voor mijn college. Ik gebruik Didi’s dochter Mignon als proefkonijn om te testen of een aantal dingen uit mijn college hier zouden werken. Ik besluit mijn Kabouter te houden en Arjen Lubach’s Nederland introductie voor de heer Trump achterwege te laten.
Het college, waar ook Frans en Liesbeth bij aanwezig waren, werd ingeleid door het hoofd van de afdeling Visuele Kunsten. Zij had een paar dagen ervoor deze foto met de uitnodiging voor mijn college aan collega’s gestuurd;
Ik heb dan ook weinig van haar collega’s gezien 🙂
Later legde ze me uit dat ze getriggerd was door de kop van de post;
Het leek me het beste om maar geen uitleg te geven waarom er een klein vuilniszakje aan de muur naast het scherm in een lokaal op HKU hing. Wil je het toch weten, klik dan hier.
Na het college kreeg ik een compliment van mijn vader in de volgende uitspraak “goed gedaan jochie” en een gedetailleerdere uitleg van Liesbeth waarom ze het zo goed vond.
Met een goed gevoel vertrok ik weer alleen met de bus om een paar dagen in mijn eentje kilometers te maken met de bus. Ik had inmiddels besloten dat ik op de terugweg langs Arno zou rijden (de man die een gereviseerde motor in mijn VWT2 had geplaatst) om het slecht starten en het knallen, horten en stoten te laten controleren.
Maar daarvoor moest ik eerst langs de kust.
Op weg naar Betty’s Bay.
gaaf busje 😀
En? Hoe was mijn baai?
Geweldig! Afrikaanse Pinguins daar 🙂
Beste Cor,
Ik lees nu zoân twee jaar je blog en weet dus een stuk meer van jou dan jij van mij, voornamelijk omdat ik (nog) geen blogs schrijf en jij mij waarschijnlijk nog nooit gegoogled hebt 😉
Zit je nog in Zuid-Afrika? Ik ben benieuwd of je je trip met de T2 naar Addoâs nog hebt ondernomen of dat je het wellicht nog van plan bent. Ik zit namelijk nu zelf een half jaar in Wilderness in verband met de opleiding tot Body Stress Release practitioner en ik dacht, als je toch langsrijdtâ¦, vinden jullie het misschien leuk om langs te de Academy te rijden. Ik weet dat je vrouw ook practitioner is, dus wij zouden haar graag ontmoeten. Tenminste⦠als ze er überhaupt bij is natuurlijk. Er komen af en toe practitioners aanwaaien in Rondevlei omdat ze Boetie en Gail even gedag willen zeggen. Wij als studenten vinden het dan vooral leuk om casussen te horen.
Mocht je geen tijd of zin hebben, dan denk ik dat wel elkaar wel een keer in Nederland treffen, ik ga namelijk vanaf november mijn praktijk opstarten in Rotterdamâ¦
Hartelijke groet, Marike
P.S. In mijn vorige werkzame leven verkocht ik wijn en als ik het goed onthouden heb, kunnen jullie een mooi glas wijn ook wel waarderen. 😉
>