Moge Piet.
Moge Cor. Jij bent vroeg.
Ja Piet. Ik moet vandaag met het vliegtuig naar Istanbul.
Maar waarom heb je dan een helm bij je?
Dat zal ik je uitleggen. Als kattebelletje omdat ik je dit plaatje wilde laten zien:
Het komt uit het geweldige boek van Kevin Kelly ‘De Wil van Technologie’ en het gaat over onze relatie met technologie. Bovenstaand plaatje is van de Amerikaanse zoöloog en middeleeuwse-wapendeskundige Bashford Dean. Het is de ‘stamboom’ van de evolutie van middeleeuwse Europese helmen, vanaf het jaar 600. Ik wilde je het gisteren al laten zien in combinatie met dit filmpje over de evolutie van jouw werk:
Dat is prachtig Cor en geweldig om te zien hoe mijn werk verder evolueerde na dit werk uit 1917. Maar dan begrijp ik nog steeds niet waarom je die helm bij je hebt.
Dat vertel ik je net, als kattebelletje. Trouwens het doet me denken aan die ene keer dat ik met mijn helm op Schiphol aankwam. Een paar jaar geleden, ik werkte bij TBWA, een reclamebureau, vroeg mijn creatief directeur of ik mee wilde werken aan een pitch voor een van onze internationale sigaretten merken. Nu zou ik daar natuurlijk prinicipeel tegen kunnen zijn maar dan moest ik ook direct maar ontslag nemen en uit de reclame stappen. Als ‘SATANS LITTLE HELPERS’ had ik kids weer aan de LOOK o LOOK gekregen en jongeren aan de Euroknallers van McDonald’s dus een sigaret meer of minder maakte me ook niets uit. En het feit dat de presentatie in Geneve was maakte dat de nog aanwezige principiële tegenargumenten als rook om mijn hoofd verdwenen.
De enige reden waarom ik niet mee zou willen gaan was het tijdstip. We moesten om 9.00 presenteren. In Geneve. Het vliegtuig vertrok om 6.55. Dat betekende dat ik om 4.53 de trein naar Schiphol moest hebben. Dus. 4.00 op en om 4.30 trok ik de deur achter me dicht. Toen ik ruimschoots op tijd op het station van Dordrecht aankwam zag ik dat ‘mijn’ trein van 4.53 niet reed.
One train down.
De eerst volgende trein zou betekenen dat ik te laat op Schiphol aan zou komen dus liep ik op mijn gemak terug naar huis. Het was inmiddels bijna 5 uur. Ik liep naar binnen om de sleutel van onze trouwe, altijd rijdende, ons nooit in de steek latende Volvo 850 station te pakken. Ik stapte in en starte de auto. Starte de auto. De auto. De a…………….klik.
One car down.
Een lege accu doordat de achterklep niet goed was afgesloten. Geen paniek. Mijn vrouw was met de kinderen naar Griekenland dus kon ik haar auto pakken. Een Alfa Romeo 147 twee liter QV (voor de kenners). Een stuk minder betrouwbaar maar niet deze ochtend. Tik en starten. Nog steeds ruim op tijd en zonder stress reed ik richting Papendrecht. Op de Papendrechtse brug wilde ik van 4 naar 5 schakelen…wilde ik van 4 naar 5 schakelen….wilde ik van 4 naar 5 schakelen….wilde ik van 4 naar 5 schakelen. Dat ging dus niet. De koppeling lag er uit en gelukkig kon ik de auto van de brug laten rollen om haar vervolgens in een woonwijk te parkeren.
Two cars down.
Het was inmiddels half zes. En voor zessen rijden er nog geen taxi’s. Die moet je vantevoren reserveren. Toch lukte me het een taxi te regelen. Hij wilde me echter niet naar Rotterdam brengen. En hij wilde ook mijn Volvo niet starten met startkabels. Dus liet ik mij weer op het station afzetten om te kijken of er misschien daar taxi of andere trein mogelijkheden waren. Niets.
One Cab down.
Het was inmiddels 5.45 en ik had nog een eigen vervoer mogelijkheid. Mijn 30 jaar oude Yamaha XS 650 motorfiets. Ik liep naar binnen trok mijn motorpak over mijn kleding aan en vertrok richting Schiphol op mijn oude, trouwe, altijd startende Japanse dame. Precies op tijd ontmoette ik mijn directeur op de afgesproken plek in de aankomsthal. Het eerste wat hij zei was:
‘Mooi op tijd.’ Om me vervolgens van top tot teen te bekijken en me te vragen of ik met het vliegtuig was.
‘Nee’ zei ik. Ik ben NIET met het vliegtuig. Ook niet met de trein. Niet met de Volvo en ook niet met de Alfa. Nee. Zeker niet met de taxi. Ik ben met de motor.
Mijn hele verhaal met een steeds groter wordende glimlach aanhorend, vroeg hij me of het niet in me op was gekomen om NIET te komen.
Nee. Dat was NIET in me opgekomen.
DO or DO not. There is NO TRY.
The show must go on.
So………
Show up.
Wat een verhaal! Zou die helm maar opzetten. Hoe lang ben je weg?
Zondag terug Piet. Zie ik je maandag weer.
Wat moet je eigenlijk doen in Istanbul?
Ik co-host een TEDx event en geef zelf ook een TED talk.
TED? Ken ik die?
Nee Piet. Dat leg ik morgen wel uit. Ik stuur je wel een telegram. Moet nu echt vliegen.
Succes Cor en doe voorzichtig.
Dankje Piet.
keep calm and good luck with the talk