Het maken van een persoonlijke verjaardagskaart is een mooie empathie oefening. Maar wil je nog twee andere Design Thinking vaardigheden oefenen probeer dan Het …………is een Kado Experiment.
Het is een van de leukste en beste manieren om te leren wat Design Thinking is en gebaseerd op de crashcourse die D-school heeft ontwikkeld. D-school is opgezet door Stanford University en IDEO en is een 90 minuten, handson training waarbij je in tweetallen alle stappen van Design Thinking doorloopt. Ik gaf hem op de Universiteit van Horsens met Immo Dijkma, aan kids op TED-kids, aan mijn medestudenten op de master kunsteducatie en afgelopen week voor 22 docenten van HKU die na de pauze even wakker geschud moesten worden. Ik had ze van te voren laten denken over het volgende;
“Stel je voor dat je onderwijs ziet als een kado, wat is dan het mooiste cadeau wat je ooit aan je studenten hebt gegeven?”
Ik gaf als voorbeeld dat ik voor het vak experience design de studenten aan het begin van het vak een 10 geef en een dummie en zodat ze zelf hun eigen Compleet Nieuw Brein Boek kunnen maken.
Vervolgens vroeg ik ze een collega te zoeken die ze niet zo heel goed kenden omdat dan het leereffect het grootst is. Hoe minder goed je iemand kent hoe meer verbaast iedereen altijd is dat je in zo korte tijd iemand zo goed leert kennen.
Vervolgens liet ik onderstaande slide op het scherm zien en vroeg iedereen elkaar om en om te interviewen.
De workshop duurt 45 minuten maar al je iets meer tijd wilt nemen voor de verschillende fase, be my guest, maak ze echter niet te lang (max 2 keer zo lang) want een van de succesfactoren is juist de korte tijd. Het leert mensen dat je zelfs als je maar kort de tijd hebt wel degelijk iets waardevols voor iemand kan ontwerpen. Mijn ervaring is dat degene doe het hardst Nee roepen in het begin, zo van “dat kan ik niet” met de mooiste prototypes komen aan het eind.
Na de eerste vraag/interview ronde vraag je ze nog een beetje dieper te graven. Weer om en om:
Houd als facilitator de tijd goed in de gaten en gebruik een fluitje of bel om , zoals in deze fase, even te bellen en na 2 minuten te roepen “Wissel”. Sommige zijn soms zo aan het vragen en graven dat ze de tijd vergeten. Nadat ook de tweede 2 minuten heeft gegraven naar de motivatie en de boodschap van het schooldag van de ander vraag je ze de uitdaging te formuleren.
Hier kan het nog wel eens fout gaat. Elke deelnemer schrijft een uitdaging op gebaseerd op wat hij heeft gehoord van de ander. Met de uitdaging gaat hij zelf aan slag om iets te bedenken voor de ander.
Vervolgens gaan ze met hun opgeschreven uitdaging ideeën bedenken. Voor de ander dus.
Ik vraag altijd meerdere ideeën te bedenken. Nu waren het er drie in drie minuten. Als je 5 minuten neemt voor dit onderdeel vraag je er vijf. Als ze uiteindelijk maar 2 ideeën hebben. Want 1 idee is geen idee.
Na drie minuten vraag je ze hun ideeën een voor een aan de ander te presenteren. Deze luistert goed, stelt vragen en geeft feedback.
Na drie minuten roep te weer “Wissel” en dan presenteert de ander zijn ideeën en geeft zijn partner feedback.
Vervolgens vraag je iedereen even in stilte te reflecteren en wellicht een nieuw idee, of gecombineerd idee te maken. Ze moeten er in ieder geval 1 kiezen (of combineren) om door te gaan naar de volgende fase.
En na drie minuten vertel je ze dat ze in je winkeltje mogen komen. Allerlei materialen om een prototype in elkaar te knutselen. Wat goed werkt zijn ballonnen, karton, papier, rietjes, sateprikkers, alufolie, plakbans, stiften. Aan de slag dus. Van hoofd naar handen.
En na 5 (of 10) vraag je ze om hun kado aan de ander te geven met een korte uitleg. Daarna geeft de ander zij kado aan de een, met een korte uitleg.
Vervolgens geef je elkaar feedback:
Wil je het zelf een keer proberen?
Hier is een pdf.
Happy Giving.
Wellicht handig om aan te geven dat dit format van Stanford d-school komt?
Thanks! Wist je dat ik er al eerder over geschreven heb?
https://zenoemenhetdesignthinking.wordpress.com/2015/11/23/studentbeperking/
groet
cor