De regenboog in Namibië.
In mijn poging om van het eiland van Dordrecht te eten gevolgd door de aanvulling dat het ook nog eens biologisch en zonder toevoegingen en e nummers moest zijn, kan ik u melden dat ik majestueus gefaald heb. En zoals ik dat van mezelf gewend ben, ben ik helemaal doorgeslagen naar de andere kant. Misschien waren de twee Red Bull tussen het Kruger Park en Jeffrey’s Bay het omslagpunt dat in Oewer aan de grens van Zuid Afrika en Namibië zijn hoogtepunt kende. Bij het tankstation net over de grens wilde we hout kopen voor de braai die avond. Hout hadden ze niet maar wel een regenboog. Het voelde alsof ik de pot met goud zag staan en voelde me weer een klein ventje die voor het eerst Smarties zag. Wat nou kleurstoffen e-nummers en toevoegingen, daar moest ik mijn tanden inzetten. Al was het maar een keer in mijn leven. Ik kon iets van mijn Bucketlist schrappen zonder dat ik wist dat het er op stond. Ik ben officieel gezakt voor het biologisch, zonder e-nummers examen en de reden is Rainbow Slab uit Namibië.
En toen ik later toch enigszins angstig op de verpakking keek om te kijken welke lijst van e-nummers en toevoegingen ik naar binnen had gewerkt stond er dit:
Ik heb zo’n vermoeden dat de dame van het tankstation me niet verder had kunnen helpen. Normaal gesproken zou ik het willen weten al is het maar om te zien wat er gebeurt als ik het haar zou vragen. Nu laat ik het. Ik heb niet het idee dat het me een pot goud gaat opleveren. Ik zet gewoon mijn tanden nog een keer in de Rainbow van Namibië. Mmmmmmmmmmmm
One Response to “Dit is Design Thinking by Doing Vakantie Verhaal nummer 836/1.111”