Vier dagen geleden kreeg ik feedback op het werk wat ik ingediend had voor het vak onderzoeksvaardigheden van de master kunsteducatie die ik volg op HKU waar ik ook twee en halve dag werk. Die andere twee en halve dag doe ik onderzoek. Al vanaf 1995 met mijn eigen bedrijfje Moreality. Dit jaar vier ik mijn 20 jarig jubileum de wereld een beetje leuker te maken. Feitelijk is het een zoektocht, of moet ik zeggen kruisvaart, begonnen op de kleuterschool toen ik mijn baan als waterbakker verloor. Hoe dat zit lees je in hier. In de post van gisteren belandde ik via de A27 en de ANWB bij Enrico Bartens.
Enrico Bartens ontmoette ik in een kroeg in Amsterdam waar hij de jurering deed van een reclame competitie waar ik samen met een maatje aan meegedaan had. We raakten aan de praat en als voetbalvaders hadden we het natuurlijk ook over voetbal en onze zoons. Ik was op dat moment bezig de KNVB te strikken voor mijn Gouden Veter project.
Ik vertelde Enrico enthousiast over het plan, mijn ideeën en de gekke projecten die ik voor merken deed met mijn eigen bedrijfje. Twee weken later begon ik als creatief bij TBWA\ en ontmoette er onder andere Moniek Tersmette, Jeroen 1.111 de Bakker, Dirk Johan Klanker en Sjoerd Goderie. Een fantastische tijd waarin ik mijn eerste echte reclameprijs won en Look O Look in de schappen hield van Albert Heijn. Maar tegenover die paar reclameprijzen stonden vele fouten, mislukkingen, prototypes en met name bange klanten. Klanten die zekerheden zochten in onderzoeksburo’s en gegarandeerde bereikcijfers. Zo had ik het gisteren nog met Richard de Jong over de “M&M jezelf het museum in” installatie die we met een subsidie van €10.000 konden laten maken voor €10.000. M&M’s wilde zekerheid en het buro uren schrijven.
Een dodelijke combinatie als je nieuwe dingen wilt maken. Waar ik met mijn eigen bedrijfje gewoon mijn gevoel volgde en uitprobeerde werd me keihard duidelijk dat e.e.a. bij een beursgenoteerd reclamenetwerk anders werkt. De illusie dat dat bij BBDO anders ging omdat de O die van Alex Osborn is, de uitvinder van de brainstorm, bleek inderdaad een illusie. Ik trok de stekker uit mijn carriere als reclame creatief bij een beursgenoteerd bedrijf en was weer werkloze waterbakker en besloot met mijn laatste geld naar mijn vader in Zuid Afrika te gaan om daar op zijn 30 jaar oude Giant Mountain bike en een heel klein rugzakje alleen door de Kleine Karoo te gaan fietsen. Op het tafelkleed van restaurantje tekende ik met mijn vierkleurenpen mijn idee en terug in Nederland begon ik op 26 januari 2013 met het schrijven op dit blog.
Ik gaf nog steeds les op HKU en Gabrielle Kuiper, die inmiddels directeur was geworden vroeg me of ik niet meer les wilde gaan geven op Kunst en Economie. Ik sprak met haar af dat ik dat 5 jaar zou proberen. We zitten op de helft, ook van de Master Kunsteducatie die ik er vorig jaar september op aanraden van Gabrielle ben begonnen. Ik besloot met een minimal budget mezelf maximaal te ontwikkelen en trok zelfs de stekker uit mijn fiets carriere.
Wordt vervolgd.
One Response to “Jan en Alleman deel 3. Dit is Design Thinking by Doing Verhaal nummer 817/1.111”