De afgelopen dagen kreeg ik vragen over de game die de 48 jarige master kunsteducatie student gemaakt had en waarvan de app al meer dan 2 miljoen keer gedownload was in de app store. Voor alle duidelijkheid. Die student ben ik. Ik interviewde mezelf en dat van die 2 miljoen is niet waar. Dat was bedoeld om de nieuwsgierigheid te wekken en mezelf in een soort frame te zetten voor het interview. Je kunt jezelf afvragen, als je het interview gelezen hebt wat er gebeurde toen je las dat de app al meer dan 2 miljoen was gedownload. Wat zou er met je gebeurd zijn als er had gestaan dat de app nog in ontwikkeling was?
De reden waarom ik het interview met mezelf deed was dat ik mezelf een aantal kritische vragen wilde stellen over mijn eigen spel. Ik deed dat gebruik makend van een spel genaamd Game Scope. De papieren versie.
Game Scope is heel eenvoudig. Je hebt 20 kaartjes met elk een vraag erop. Deze leg je op tafel en iedereen (of in je eentje zoals in mijn geval) pakt om de beurt een kaart van de stapel en leest de vraag hardop voor. Je bespreekt het antwoord met je medespelers en legt de kaart op het vakje waar je vindt dat ie thuis hoort:
– YES, deze vraag is beantwoord.
– NO, deze vraag is niet beantwoord
– DOUBT, hier twijfelen we nog over
– NOT RELEVANT, deze vraag is niet relevant voor ons spel
Als alle vragen op tafel liggen bekijk en bespreek je de NO en DOUBT nog een keer. Net zolang tot alle kaarten op YES….of misschien op NOT RELEVANT liggen.
Het bijzondere vond ik dat ik door de mechanics van het spel me direct uitgedaagd voelde. Ik was direct in speelstand. Stewart Brown, professor on Play van het Amerikaanse Institute of Play heeft hier een mooie uitspraak over die hij deed in zijn geweldige TED talk:
“Nothing lights up the brain like play.”
Ik ging inderdaad direct open staan.
In mijn variant legde ik mezelf nog een obstakel op door het antwoord op de vraag direct in een blogpost op mijn blog te schrijven. Dit maakte het extra spannend. Al antwoord gevend op de vragen ontstonden er nieuwe ideeën of moest ik ideeën aanpassen omdat sommige antwoorden op de vragen niet meer klopten. Zo had ik nog geen verhaallaag voor mijn spel. Deze ontstond tijdens het antwoorden en opschrijven.
De avond voorafgaand aan de eerste spelronde speelde ik het spel door de 20 antwoorden hardop te lezen en nog niet op te schrijven. Toen ik de ochtend erna wakker werd om het spel nogmaals te spelen en de antwoorden direct op mijn blog te schrijven was ik bang dat ik een aantal antwoorden van de avond ervoor vergeten was. De volgende keer dat ik het voor het eerst speel neem ik het op.
Door het spel te spelen leerde ik mijn eigen spelconcept te analyseren en kritisch te evalueren. Ik besprak met mezelf de elementen die een spel een goed spel maken. Game Scope is geïnspireerd door het “Applied Design Game Canvas” van HKU, een tool die is ontwikkeld om samen goede game concepten te ontwikkelen. Het bestaat uit een aantal velden die ingevuld moeten worden die elk gerelateerd zijn aan een essentieel onderdeel of kenmerk van een effectieve toegepaste game.
HKU Gamescope from HKU University of the Arts Utr. on Vimeo.
Wil je meer info over de makers van Game Scope:
Wil je verrassend en innovatief eindexamenwerk op het gebied van (toegepaste) games en interactie, crossmediaproducties, installaties, en muziek en geluid zien? Ga dan 1 t/m 3 juli van 15.00-21.00 naar HKU locatie Hilversum, Oude Amersfoortseweg 131.
GAMEe!
Geef een reactie