Vandeweek beleefde ik een ouderwets spannend fotomoment. Niet dat ik een spannende foto aan het maken was, nee ik ging een foto ophalen. Het voelde echt precies zoals vroeger toen ik ook na 3 dagen wachten mijn foto afdrukken op kon halen bij Kinorama. Nu was het de HEMA waar ik naar toe liep. Niet voor 36 foto afdrukken. Nee, nu ging ik 1 frame uit Wes Anderson’s ‘The Grand Budapest Hotel’ ophalen. Ik had hem op canvas laten printen. Waarom? Dat lees je hier.
Enfin. Eenmaal thuis gekomen met het grote pakket was ik heel benieuwd hoe de print op canvas eruit zou zien. Want toen ik de scene uit de film had geupload op de HEMA site waarschuwde het systeem me namelijk dat de kwaliteit te laag was. Het laten afdrukken van een lage kwaliteit foto was een bewuste keus. Ik was juist benieuwd hoe de pixels zichtbaar zouden worden. Echter toen ik het geraamde canvas uit de verpakking haalde, schrok ik toch wel even. Het was wel heel erg gepixeld. Maar ik zat er natuurlijk met mijn neus bovenop. Hoe verder weg hoe mooier.
En als je dichtbij komt is het alsof je de streken van Wes Anderson’s digitale kwast ziet.
Van dichtbij is het als een schilderij van mijn opa. Een impressionist. Duidelijk zichtbare penseelstrepen die verdwijnen als je verder weg staat.
Prachtig.
Echt HEMA.
Gaaf…..
Vandaar dat je zo laat was zeker….
eerst Hema echt Hema