Soms vraag ik me af waar al die Hoge School voor de Kunsten studenten toch terecht komen. Gelukkig zag ik gisteren weer een mooie toepassing die zo uit de koker van een van onze studenten had kunnen komen. Een voorbeeld van hoe je kunst, media en technologie inzet in een niet creatieve sector met als doel ‘gemak en efficiëntie’.
Op weg naar de boekpresentatie van Wouter Boon’s boek ‘Defining Creativity, The art and Science of Great Ideas.’ kwamen mijn zoon en ik op hetzelfde idee. We zetten de auto op Schiphol, doen daar een late lunch en pakken de trein naar Amsterdam Centraal. Vanaf daar was het nog maar een kleine wandeling langs het IJ naar pakhuis Willem de Zwijger. Maar daar waren we nog niet. We waren aanbeland op Schiphol met onze laagvliegende Spider. Ik reed de auto P1 binnen en vond snel een plekje. Mede doordat er op bordjes aangegeven staat Waar er Hoeveel parkeerplekken er zijn. En omdat er boven de parkeerplekken rode en groene lichtjes branden. Enfin de auto was snel geparkeerd en ik keek rond om te checken op welke verdieping we stonden. De meeste parkeergarages die ik ken, hebben hun parkeerdecks nummers gegeven. Schiphol niet, die geeft ze symbolen. Nederlandse symbolen. Zo stonden wij geparkeerd op ‘Wooden Shoe, Klomp’.
Ik weet niet of je wel eens hebt moeten zoeken naar je auto in een parkeergarage. Ja? Dan was dat waarschijnlijk niet op Schiphol. En ja dat plaatje van die klomp zou natuurlijk gewoon maar gemaakt kunnen zijn door een van onze studenten. Maar er komt nog meer Kunst aan. Kunst die ik nog niet eerder had gehoord op Schiphol. Misschien was het me nog nooit BEWUST opgevallen. Het gebouw binnen lopend op weg naar de lift, werd ik namelijk geconfronteerd met een HELE grote, mooie, visual van een klomp. Maar dat was niet alles. Ik ZAG niet alleen voor de tweede keer een klomp. Ik HOORDE ze ook. Kijk en luister mee.
Als alle parkeergarages dit fantastische Schiphol voorbeeld volgen is er voorlopig nog genoeg te doen voor onze afgestudeerde HKU studenten. En hoeven wij nooit meer als een kip zonder kop naar onze auto te zoeken en in onszelf te mompelen:
Nu breekt mijn klomp.
Oh ja. En toen we op de terugweg met de trein uit een bomvolle trein op Schiphol uitstapten en de lift pakten zag ik dit. Toen brak ook mijn tweede klomp. Goed bezig Schiphol!
Geef een reactie