Gisteren was aflevering 4 van HKU Experiment Branding. Oftewel gisteren hadden zo’n 30 tweedejaars event management studenten voor de vierde keer het nieuwe vak Branding. Met als verplichte literatuur ZAG van Marty Neumeier. (die zag ik nog niet op je lijstje staan Frank).
IK heb de afgelopen colleges veel tijd besteed aan het besef dat we omringd zijn door merken en dat het gebruik van merken ook iets zegt over JOU. Nu geldt dat natuurlijk niet voor alle producten. Met sommige ‘dingen’ heb je gewoon niet zo’n ‘band’. Die vind je gewoon niet zo belangrijk. Maar andere weer wel. Heel belangrijk zelfs. Die zou je echt niet willen missen. Daarmee zou je een stukje van jezelf kwijtraken. Als Apple, Alfa Romeo en Innocent er niet meer zouden zijn, zou ik dat echt jammer vinden. Die zou ik echt missen.
Terug naar het experiment. Om inzicht te krijgen in het belang van ‘anderen’ bij je merkkeuze bedacht ik de volgende oefening. Ik had ze al eerder gevraagd om ‘only’ document te maken van hun favoriete merk. Als voorbeeld gaf ik er drie van mezelf:
Vervolgens vroeg ik ze of ze het merk wilde kiezen dat ze hardst zouden missen als het er niet meer was. Kiezen met gevoel. Niet teveel nadenken. Want een merk is:
Op een stuk papier tekende ze vervolgens een groot hart met hun merk in het midden.
Hun Love Brand.
De volgende stap was dat ze terug moesten gaan naar het eerste contact met hun Love Brand. Wat was de eerste keer? En dat moment zo gedetailleerd mogelijk te beschrijven. Ik vroeg 3 dames en 1 heer naar hun voorbeelden:
H&M (dame)
Supertrash (dame)
Sissy Boy (heer)
Spijkerbroeken merk waarvan ik de naam alweer kwijt ben (dame)
Het zal de leeftijd zijn dat het toevallig allemaal fashion brands zijn. Het ligt natuurlijk ook aan de vraagstelling. Niemand wil naakt over straat.
Opvallend echter was dat ze alle vier getipt waren door een ander. Een mens. Geen media.
In het geval van H&M was het door haar moeder. Op zoek naar kleding op elf/twaalf jarige leeftijd. Het moment dat kinderkleding niet goed meer past en je de overgang naar de grote mensen wereld maakt.
In het geval van Supertrash was de aanleiding een bruiloft waarbij ze werd geadviseerd door een verkoopster die zei dat Supertrash goed past bij ‘smalle’ dames.
In het geval van Sissy Boy een hele familie waarmee hij op pad was en bij Sissy Boy belandde en zich direct ’thuis’ voelde door de muziek (Norah Jones) en de mooie mensen (lees vrouwen).
In het geval van het, door mij alweer vergeten, spijkerbroeken merk een vriendin die zei dat ze een keer naar die specifieke winkel moest gaan omdat ze dacht dat dat wel iets voor haar zou zijn.
Misschien toevallig maar in ieder geval opvallend dat NIEMAND met een verhaal kwam dat ze een geweldige commercial, billboard of advertentie hadden gezien. Het waren MENSEN die ze op het spoor van hun Love Brand zette. Geen media.
Nu hoor ik jullie denken ‘Ja maar het pad was onbewust geeffend door de media. Ze kenden deze merken al maar wisten het nog niet bewust.’
Kan best zijn. Ik heb in ieder geval weer geleerd dat door terug te gaan naar je emotie je op interessante inzichten/ideeen komt.
Probeer het maar eens.
Van wie houd jij eigenlijk?
Echt.
ook dol op dj klanker