Corsakov. De diagnose was al eerder gedaan. Door mij zelf. Gisteren werd ik echter door een trouwe lezer gewezen op het feit dat ik het verhaaltje over Dichter bij Dordt al een keer eerder verteld had. En inderdaad. Na enig speurwerk kwam ik er achter dat ik 28 maart jl hetzelfde verhaaltje had geschreven. Maar wat zegt dat? Heb ik echt last van geheugenverlies? Is het grote verval nu dan toch werkelijk ingezet. Eigenlijk wijst niets op een dergelijke aftakeling maar toch hield het me gisteren bezig. Is mijn inspiratie op? Moet ik op vakantie? Er misschien maar mee stoppen? Kabouter vindt van wel.
Een van de redenen die ik kan bedenken is dat ik na een tijdje gewoon niet meer weet wat ik geschreven heb. En dat tijdje hoeft niet eens zo ver weg te zijn. Soms weet ik een uur later al niet meer waar ik over geschreven heb. Wat zou daar de wetenschappelijke reden voor zijn? Ik denk dat ik dat ik terug moet naar de jaren negentig. Ik had voor twaalfhonderd gulden de oude IBM van mijn vader overgenomen. Deze stond in een grote, tot bibliotheek omgebouwde ‘kast’ in ons onderhuis. Ik weet nog goed dat dat de eerste keer in mijn leven was dat ik ‘alles’ op orde had. Daarmee bedoel ik dat als ik iets zocht ik het binnen een minuut gevonden had omdat alles zijn eigen plek had. Dat voelde fantastisch opgeruimd. Fysiek en mentaal. Maar los van het overzicht dat ik had wil ik even terug naar die Grote Grijze IBM. Op deze computer met monochrome scherm zat een spelletje:
Tetris.
Voor de mensen met Korsakov:
Het spelen van dit spelletje leidt wellicht naar het antwoord op de vraag
‘Hoe komt het dat Cor nu al 2 keer dezelfde post heeft geschreven?’
‘Hoe komt het dat Cor nu al 2 keer dezelfde post heeft geschreven?’
Het spelen van Tetris is voor mij een mooie manier om de Flow ervaring van Mihaly Csikszentmihalyi er nog een keer bij te halen.
Ja ik schreef al eerder over Flow. Ik weet het.
‘Flow refereert aan een mentale toestand waarin een persoon volledig opgaat in zijn of haar bezigheden. Flow wordt gekenmerkt door op de betreffende acties gerichte energie en activiteit, volledige betrokkenheid daarbij, alsmede het feit dat men de activiteiten succesvol uitvoert. Deze toestand wordt gerealiseerd als er sprake is van een optimale balans tussen de moeilijkheid van een taak en de specifieke vaardigheden van de persoon in kwestie. Verder kunnen mensen in de staat van ‘flow’ boven hun eigen kunnen uitstijgen en sneller leren en nieuwe inzichten verkrijgen.’
Ik doe even de check:
Volgens Csiksentmihalyi kan het gevoel van flow gekenmerkt worden door ten minste een aantal van de volgende acht kenmerken:
- Men heeft een duidelijk doel;
- Concentratie en doelgerichtheid;
- Verlies van zelfbewustzijn: men gaat volledig op in de activiteit en vergeet zichzelf;
- Verlies van tijdsbesef: de tijd vliegt voorbij;
- Directe feedback: succes en falen ten aanzien van de activiteit zijn onmiddellijk duidelijk, zodat men daarop het eigen handelen direct kan aanpassen;
- Evenwicht tussen de eigen vaardigheid en de uit te voeren activiteit: de bezigheden zijn heel uitdagend echter nét niet te moeilijk om met succes uit te voeren;
- Een gevoel van persoonlijke controle over de situatie of activiteit;
- De activiteit is intrinsiek belonend, bijvoorbeeld erg leuk.
Het spelen van Tetris voldoet aan de voorwaarden die Mihaly Csikszentmihalyi beschrijft. Behalve nummer 1. Je kunt Tetris namelijk niet winnen. Verder klopt het helemaal. Soms speelde ik het spel uren achter elkaar. ‘Nog een spelletje, dan kom ik naar boven’, riep ik dan.
Verbaasd en geschrokken keek ik uren later op de klok. Uren zonder te eten of drinken. Ja het spelen van Tetris is levensgevaarlijk.
Als ik de 8 kenmerken bekijk in combinatie met het schrijven op dit blog voldoet het aan ALLE 8. En nummer 3 is het meest van toepassing. Verlies van zelfbewustzijn. Door het geconcentreerd schrijven in de ochtend met een duidelijk doel ga ik volledig in de activiteit op en vergeet ik mezelf en de tijd. Het feit dat ik dus vergeet waar ik over schrijf is een geweldig compliment. Kabouter zit verbaasd naar me te kijken.
‘Daar heb je je mooi uitgeluld, PIK.’
Kracht van de herhaling.
In maart was ik nog niet bewust van je energie delen in de ochtend. Dus ben nu blij met elke Corsakov blog.
Ook blij met elke blog in de ochtend trouwens. Is nu onderdeel van mijn ochtendritueel. Heel prettig Cor.
Heel graag gedaan Anna-Maria. En bedankt voor al je support!
groet
cor
Ook als jij iets al een keer gezegd hebt, verveelt het mij niet. Ik heb toch wel een behoorlijk percentage van je posts gelezen denk ik. En, de waarheid is, soms weet ik niet meer of jij iets gezegd hebt, of Henk Jan, of Jacob Jan, of ikzelf, of, of, of. Alles loopt een beetje door elkaar, bij mij, wat ik gelezen heb, wat ik geschreven heb.
Plus, volgens mij is het gewoon een van de ‘risico’s’ van iedere dag bloggen. Maar veel gezonder dan Corsakov.
🙂