zeg roodkapje waar ga je hene

Vorige week vertelde Roy Grunewald  het verhaal van Roodkapje. In zijn geweldige Masterclass Storytelling gebruikte hij dit sprookje om ons uit te leggen dat alle Hollywood films volgens dit principe zijn opgebouwd. Hij liet deze grafiek zien:

Op de verticale as ‘Spanning’ en de horizontale as ‘Tijd’.

Vul de blokjes maar in.

Bij de introductie worden de karakters in geintroduceerd. Niet iedereen. Zo komt de jager nog niet voor in het verhaal.

De trigger is het moment dat Roodkapje de opdracht krijgt voor het eerst alleen door het bos naar oma te gaan. En is het rode kapje een verborgen symbool voor haar eerste menstruatie.

Een aantal subclimaxen  en teasers volgen elkaar op. Zo verschijnt de Grote Boze Wolf die eigenlijk erg vriendelijk is.  Probeert de wolf Roodkapje letterlijk van het rechte pad af te krijgen door haar oa te verleiden achter de steen te komen kijken waar hele mooie bloemetjes staan. Roodkapje weet alle verleidingen te weerstaan maar vertelt in haar onschuld wel waar haar oma woont. Alleen in het bos. De climax is het opeten van Oma en Roodkapje en de ‘purification’ is de redding door de jager en de epiloog de hereniging met de moeder.

Ik denk dat Roy wel een uur verteld heeft over het verhaal en we hingen aan zijn lippen. Ik schreef al eerder over SUCCESsvolle ideeen maar Roy heeft de S van Story met een geweldig verhaal memorabel uitgelegd. Het heeft mij weer geinspireerd om met de ideeën die ik presenteer goed naar de verhaalstructuur te kijken. Nu ik dit zo schrijf denk ik aan de post Oliebollen in April. Daar zat een goede opbouw in.

Met mijn nieuwe Story bril op kwam ik afgelopen weekend op Twitter deze uitleg over Design Thinking tegen. Storytelling als middel om Design Thinking uit te leggen. Toeval bestaat niet.