Het is vandaag eenentwintig werkdagen geleden dat ik iets van AVIS heb gehoord. Het laatste teken van leven was een tweet van Charlotte van het social media team die haar collega’s in Zuid Afrika achter de vodden zit.
‘d.i. iemand op de hielen zitten; ook hem narijden, achter de broek zitten, achter of op de hakken of vessemen zitten (Schuerm. 755 b); achter het leer zitten (Ndl. Wdb. VIII, 1208); eig. iemand achter de kleeren zitten (vgl. Huygens, Hofw. 2791: Op, luyaerd uyt de Pluy’
Ze zit er achteraan.
Charlotte ziet het probleem uiteraard liever zsm opgelost! En ze ‘Keeps me posted!
Charlotte gebruikt veel uitroeptekens om haar woorden extra kracht bij te zetten. Het heeft allemaal weinig effect.
21 werkdagen later heb ik nog steeds niets van Charlotte of een collega gehoord. Misschien is Charlotte een stagiair en is de stage afgelopen. Of heeft ze haar diploma gehaald (ben dan benieuwd welke) en geniet ze van een welverdiende vakantie. Het resultaat is hetzelfde. Niets van AVIS.
Het deed me denken aan een actie van mijn moeder jaren geleden. Mijn dochter was nog klein en vertelde thuis dat ze verstoppertje had gespeeld met Oma Truus. Mijn ma en verstoppertje spelen? Toen ik mijn ma vertelde dat Noelle het verstoppertje spelen zo leuk had gevonden vertelde ze de aanleiding. Er had visite voor de deur gestaan waar ze geen zin in had. Samen met Noelle hebben ze zich toen verstopt. En niet gevonden.
Als grapje maakte ik toen deze voor mijn ma:
Ik vond het na haar dood tussen haar spulletjes.
Ik geef het op Charlotte. Jij wint.
One Response to “wie niet weg is is gezien ik tel tot…”