De leukste manier om alle aspecten van Design Thinking (DT) te leren….en te doen is een verjaardags kado/kaart te MAKEN voor een vriend. Voorwaarde is wel dat je deze vriend goed kent, weten wat ie leuk vindt.
Waarom is dit nu zo’n fantastische DT oefening?
Omdat het een hele laagdrempelige, leuke en snelle manier is om de drie fases van Design Thinking te doorlopen:
1. Je inleven (empathie)
2. Ideeen bedenken (creativiteit)
3. Fast Prototypen (van hoofd naar handen)
Bij mij werkt het best als ik 5 minuten van te voren nog geen kado heb en Tamara al in de auto zit.
Too much time kills everything.
Maar als je er een week voor wil uittrekken prima. Be my guest. Het is jouw feestje…..oh nee….die van je vriend.
Het voordeel wel van weinig tijd hebben is dat je Kabouter weinig tijd heeft om te zeiken en commentaar te geven. Waardoor je vanuit je hart werkt en niet vanuit je hoofd.
Elk jaar gebruik ik deze oefening bij “mijn” tweede jaars studenten op de HKU. Als opdracht in de les “Empathie” moeten ze dan een persoonlijke verjaardagskaart maken voor mijn verjaardag. Een hoogtepunt van het jaar. Dit jaar is de postbode 2 keer terug gekomen. De pakketten werden steeds groter. Hilarisch. Een van de voorbeelden wil ik je toch even laten zien. Hij is gemaakt door Davey Schreurs (een grote DT fan btw) en dat blijkt wel uit zijn verjaardagskaart. Hij had een foto van mij gepakt en deze opgebouwd uit allemaal kleine fotootjes. Niet zomaar fotootjes maar allemaal onderwerpen waarvan hij wist dat ik ze leuk en interessant vond. Kijk:
Wat Davey niet wist, was dat ik in 1995 de cover van de WIRED bewaard had omdat ik die zo gaaf vond. Ik heb hem even opgezocht en gescand:
In 1995. Dat was de eerste keer dat ik zoiets zag. Te gek.
Voor wie ga jij een kaart maken?
Happy Giving.
Too much time kills everything, maar te weinig tijd is ook niet aanbevelenswaardig. Er zijn boeken vol geschreven over incubatietijd en creativiteit. De strekking: te weinig tijd veroorzaakt te veel focus. We hebben tijd en afstand nodig om ons onderbewuste zijn werk te laten doen. Searching less to find more… Blijft een mooi blog, Cor! Keep up the good work! En de verjaardagskaartenopdracht ga ik ook eens doen met mijn studenten denk ik!
Hoi Joris! Trust me. Voor een verjaardagskaart voor een goede vriend werkt te veel tijd NIET. Komt er niks van terecht. Je moet hem maken vanuit je gevoel. Je hebt geen kennis nodig….want het is een geode vriend. Dit is ook geen complexe vraag. Daarbij is het zeker WEL goed om te incuberen al is het maar om je onbewuste aan het werk te zetten. Als tip: je moet het met sudenten wel doen als je ECHT jarig bent. Of zeggen dat je jarig bent. En dat je ze op die dag in de bus wilt hebben. Want een kaart een dag te laat is toch jammer.
“….ga ik ook eens doen met mijn studenten denk ik!”
“denk ik???”
do or do not
there is no try
🙂
Vanuit het gevoel is natuurlijk niet compleetbreinig :).
Ik merk vaak dat ik bij kleine problemen/uitdagingen/vragen ongeveer drie tot vier dagen nodig heb voor het idee komt dat ik uiteindelijk gebruik. (Misschien ben ik gewoon wat traag?) Het heerlijke is dat ik inmiddels weet dat het idee er altijd binnen die tijd is, dat geeft rust :).
En natuurlijk moeten we vooral doen. Dat is de kern van prototyping: je doet wat je in je hoofd had. Maar prototyping is toch ook een vorm van proberen. Ik ben niet zo overtuigd van there is no try. Voor mij is trying en doing meestal hetzelfde. Maar dat komt dan misschien weer doordat in mijn levensvisie (ja, die heb ik), alles wat je doet een betaversie is. En iets wat per ongeluk toch de betafase voorbij gaat vind ik al snel niet leuk meer.