Vanochtend vroeg stond ik op de Baanhoekweg bij de uitgang van Jachthaven Westergoot te wachten om over te steken. Het was al druk met allerlei verkeer. Auto’s, fietsen en voetgangers. Er kwam geen eind aan. Als laatste kwam er een langharige, oudere motorrijder op een nog oudere klassieke Harley heel langzaam aanrijden. En stapvoets toucheerde hij een voetganger die zonder te kijken op de weg van richting veranderde. Het leek in slowmotion te gaan. Ik zag het gebeuren en zag ook dat het niet ernstig was. De twee vervolgden ook, zonder er aandacht aan te schenken, hun weg. De weg was nu vrij en ik duwde heel voorzichtig de gammele en zware boodschappenwagen de schuine stoep af. Midden op de weg werd ik gewekt door de wekker.
Toen ik net in Googlemaps precies de plek op wilde zoeken belandde ik hier op de Baanhoekweg:
Klikkend vervolgde ik tot de precieze plek uit mijn droom:
De motorrijder was gewaarschuwd door het ‘pas op voetgangers’ bord. Maar wat deed ik daar? Met een gammele, zwaar beladen boodschappenwagen?
Is het omdat ik vanaf 1 juli na drie en half jaar antikraak wonen dakloos ben en nu op zoek ben om al mijn spullen op te slaan omdat ik 7 juli bijna 2 maanden naar Zuid Afrika ga?
Is het omdat ik volgende week met alle eerstejaars Design Thinking gebruik om oplossingen voor vluchtingen in ons land te bedenken?
En waarom daar op de Baanhoekweg?
Peter, weet jij het?
Gisteren had ik mijn goede vriend Daniel aan de lijn. Hij had het over mijn blog.
“Het gaat weer alle kanten op. Je bent weer helemaal terug.”
This is not goodbye.
This is welcome back.
Jij bent de motorrijder. Langzaam omdat niet alles meezit zoals je wilt. De gammele boodschappenwagen staat voor je huis en spullen. Die ervaar je als belastend. De voetganger is de onzekere factor in het verhaal. Die loopt waar hij wil, is niet te controleren, heb jij geen controle over. De omgeving is er een van werkzaamheid en ook troosteloosheid. Daarintegen is de vrachtwagen met ‘This is not goodbye’ het bewuste vervolg van het hele verhaal. Je ziet dingen zwaar in (die zullen het ook zijn, dat weet ik) maar uiteindelijk is dit ook een verhaal met een positief vervolg. De Baanhoekweg leidt naar een natuurpark en de andere kant op naar de stad. Aan jou de keus. Je bent vrij om te kiezen. En geen slachtoffer van de situatie. Je hebt de keus… En je hebt keuzes gemaakt. Volg ze.
Veel succes met alles en geniet ze in zuid afrika 😁
Gelukkig maar!
Verstuurd vanaf mijn iPhone
>