Gisteren reed ik rondjes op mijn Kennis rotonde op zoek naar een antwoord op de vraag “Wat is de relatie tussen Kennis en Nieuwsgierigheid?”
Ik kwam er niet uit en toen ik Daniel net sprak vertelde hij me dat hij gisteren voor het eerst een post van mij niet begreep. Ik probeerde dat inderdaad zo goed mogelijk te verbloemen door het gebruik van allerlei metaforen. If you can’t convince me confuse me. had ie ook kunnen zeggen. Dat ik in de war was, was wel duidelijk maar ik weet inmiddels ook beter wat ik in zulke situaties moet doen. En daar was die rotonde zonder exit dan wel weer heel effectief in. Op de rotonde kon ik het loslaten. Het bewust zoeken naar een antwoord verschoof van mijn hoofd naar de achterbank. Het eindeloos rondjes rijden zette mijn onbewuste aan en gisteravond plopte het antwoord opeens binnen. De rotonde veranderde in een rechte weg. Ik was er uit. Nieuwsgierigheid ontstaat als je je realiseert dat je onvoldoende Kennis hebt om een vraag te beantwoorden. En met Kennis bedoel ik de resultante van Wat je Weet X Wat je kan X Wat je ooit gedaan hebt X Wat je wilt.
Anders gezegd; je voelt je uitgedaagd om Iets te weten te komen, Iets te kunnen, Iets te doen.
Je zou ook kunnen zeggen dat je het gevoel hebt dat er iets ‘niet klopt’ en dat dat een ongelukkig gevoel is. En als dat ongelukkige gevoel plaats maakt voor hoop op succes, je de uitdaging aangaat en in balans brengt met je Kennis, dan ben je in Flow. Flow is eigenlijk een onbewuste, totaal gefocuste staat van nieuwsgierigheid. Je blijft in een Flow zolang je je onbewust vragen blijft stellen en die in balans brengt met je groeiende kennis.
Je rijdt geen rondjes meer maar je maakt moeiteloos meters op een eindeloos, licht oplopende weg. De overbodige obstakels houden je scherp en gemotiveerd, wakker. Het is niet te moeilijk en niet te makkelijk. Het is perfect. Het klopt.
Misschien wordt het tijd ‘Zen en de Kunst van het Motoronderhoud’ van Pirsig weer eens te lezen. Dat is inmiddels 24 jaar geleden. Ik weet nog goed dat ik dat boek in mijn binnenzak droeg en zelfs tevoorschijn haalde als ik even stilstond bij een stoplicht. Om een paar woorden verder te komen.
Ik sluit deze zaterdag af met de mooie woorden van Leo Vroman:
De dingen waar ik iets van zeg
wiggelen en waggelen weg
De dingen waar ik bijna iets mee doe
kruipen nieuwsgierig naar me toe
Stop voordat ik mijn pen wegleg
Ik vond het in het boek van Roland van der Vorst; ‘Nieuwsgierigheid’
Nieuwsgierig naar hoe ik daar aan kom?
Dat lees je hier.
Geef een reactie