Dit verhaal is een vervolg op dit verhaal. De zoektocht naar een leuk kado……voor mezelf.
Met drie geweldige CD’s liep ik die bewuste zaterdag in Antwerpen de CD winkel uit om vervolgens direct schuin over te steken naar een boekenwinkel. Met als doel ook daar een kadootje voor mezelf te kopen. In een boekenwinkel vind ik meestal de interessante boeken in de psychologie hoek. Ik ben nog steeds geen boekenwinkel tegengekomen met een ‘Creativiteit’ hoek. Daar was ik dan vast het boek tegengekomen dat ik daar die middag kocht.
Ik was op zoek naar een nieuw boek. Niet een boek dat op mijn Book Bucket List stond. En hoe vind je dat? In mijn achterhoofd hield ik rekening met het feit dat ik het boek ook wilde gebruiken voor mijn inspiratiesessie op de zaak. Een vast onderdeel van de inspiratiesessies die ik onregelmatig organiseerde bij FHV BBDO, het reclameburo waar ik werkte, was het doorgeefboek. Het doorgeefboek gaf ik aan een collega die ik niet heel goed kende maar waarvan ik dacht dat hij/zij dat boek interessant zou vinden. Op de volgende inspiratiesessie zou die collega dan een korte boekbespreking geven en een nieuw boek aan een nieuwe collega geven die dan de volgende keer daar weer een boekbespreking over geeft. Waarschijnlijk was ik geïnspireerd door BookCrossing.
Enfin. Terug in de boekenwinkel.
Ik weet niet hoe het bij jullie is maar in een boekenwinkel kan ik heel goed omgaan met overvloed. Hoe meer hoe beter. Boeken zijn persoonlijk. Je bent super betrokken en bereid er tijd in te steken omdat het waardevol is. Een boekenwinkel is eigenlijk vergelijkbaar met een reisburo. Je koopt er een ontsnapping. Een plezier, school of business trip voor je geest. Ja! Ik denk dat ik het daarom zo leuk vind in een boekenwinkel. Ik denk trouwens dat het alleen zo werkt als je niet specifiek op zoek bent naar een bepaalde titel. Dan moet je zoeken. Nu wilde ik vinden. Ik ging op ontdekking. Op reis. Zonder bestemming. Genietend van de reis.
Ik word ook altijd heel rustig in een boekenwinkel. Loop langzamer. Ga langzamer ademen. Het is eigenlijk een grote mindfulness trip.
Die ‘staat’ slaat om als ik boeken zie die ik graag wil hebben. Dan word ik hebberig. En dan gaat het fout. Dan krijg ik stress. Want dan moet ik kiezen.
Voorlopig was ik nog lang niet in die fase en bewoog mij al zwevend naar de afdeling Psychologie. Daar lagen een aantal boeken die ik had en kende maar die waren geen optie. Ik was op zoek naar iets nieuws en liet mijn nieuwsgierigheid me leiden. Voor me lagen boeken waarvan ik de voorkant kon lezen. Deze langzaam scannend gebeurde er weinig dus kantelde ik mijn hoofd 90 graden en scande de ruggen van de boeken die voor me stonden. Na 34 seconden stopte de scan en voelde ik dat ik onbewust mijn linker wenkbrauw had opgetrokken. Daar recht voor me op op zo’n 2 meter 30 hoog stond een boek zonder titel op de rug.
Mijn linker wenkbrauw gaf mijn rechter wenkbrauw een seintje om samen een diepe frons boven mijn ogen te toveren. Zo diep dat ik door de haren naar de kale rug van het boek stond te staren. Bevroren. Stopping power noemen ze dat. De frons veranderde in twee hoog optrekkende, juigende wenkbrauwen die mijn mondhoeken meetrokken in een glimlach en een automatische grijpreflex van mijn rechterhand veroorzaakte. Als een baby die naar de fles grijpt.
Ik pakte het boek. Bekeek de cover. Niets. Frons.
Ik draaide het boek om, om de achterkant te bekijken. Niets. Linker wenkbrauw omhoog.
Keek nog een keer op de cover. Daar stond net niets dus nu ook niet. Glimlach.
Ik keek onzeker om me heen en dacht ‘Waar is de verborgen camera?’
Dan maar open slaan. En toen ik met mijn rechterduim de zijkant van het boek aanraakte voelde ik het. Ik keek op de zijkant naar de bladzijden van het boek en wat stond daar?
NIEUWSGIERIGHEID
Prachtig uitgefreesd.
Mijn mond stond inmiddels open. En ik dacht dat elk moment Banana Split op zou duiken.
Mijn nieuwsgierigheid had mij naar dit boek geleid.
Hoe komt het dat je de wereld vergeet in de bioscoop? Dat er reclames zijn die je blijven boeien en andere waarbij je meteen begint te zappen? Waarom je over sommige organisaties meer informatie wilt en waarom andere je onverschillig laten?
In een wereld waarin we overstelpt worden door signalen, negeren we de meeste. Maar soms springen er beelden uit waar je meer van wilt weten, beelden die de nieuwsgierigheid prikkelen. Zoals een foto in de krant van mensen die op handen en voeten lopen, of de scènes uit moderne televisieseries als 24. Wat is het geheim van deze beelden? Hoe slagen de makers erin de nieuwsgierigheid te prikkelen? Hoe doen schrijvers, reclamemakers, politici, beeldend kunstenaars, gamebouwers, designers, filmmakers en fotografen dat?
In dit rijk geïllustreerde boek onthult Roland van der Vorst de principes achter het opwekken van nieuwsgierigheid. Het laat op een toegankelijke manier zien hoe ons denken over nieuwsgierigheid in de loop der tijd is veranderd en neemt de lezer mee van Aristoteles tot de allernieuwste snufjes uit de virtuele wereld.
Nieuwsgierigheid is een boek voor iedereen die wil weten hoe hij dagelijks nieuwsgierig wordt gemaakt, en hoe hij anderen nieuwsgierig kan maken…”
Ik had mijn boek en liep naar de kassa. Hier wist de verkoper te melden dat dit een eerste druk was. Bijzonder. Want de tweede druk had gewoon wel een titel op de cover en niet die mooie frees aan de zijkant. Wow. Mijn mond stond nog steeds open.
Maandagavond tijdens de inspiratiesessie vertelde ik dit verhaal bij FHV BBDO. Het verhaal van mijn doorgeefboek. Er ontstond geroezemoes en ik begreep niet waarom. Wat bleek. Roland van der Vorst was een van de directeuren die kort voordat ik bij FHV BBDO was komen werken, was vertrokken en voor zichzelf was begonnen. Een collega had zelfs heel veel onderzoek verricht voor het boek.
Nieuwsgierig naar het vervolg van dit verhaal?
Kom dan 14 november om 19.00 naar Utrecht.
Dan geef ik samen met Joska Spruyt een inspiratiecollege ‘Nieuwsgierigheid’. Heel exclusief. Er is slechts plek voor 10 betalende m/v. Ja betalend. Een kaartje kost 11,25 euro. Dat is inclusief leuke herinnering.
Maar er is wel een gastenlijst. Als je daar op staat is het gratis. Maar hoe kom je op die gastenlijst? Daar zou ik dan wel nieuwsgierig naar zijn. Of niet. Maar dan heb ik liever niet dat je komt.
Te gEk Cor! Laat me graag prikkelen. Mag ik evt iemand meenemen? grt Elbert
Wat ik me ooit bedacht; vind je niet dat het woord “nieuwsgierig” eigenlijk niet klopt.
Gierigheid naar nieuws zou betekenen dat je nieuws voor jezelf wilt houden. Eigenlijk past het woord nieuwsgretigheid of nieuwsgulzigheid beter bij de betekenis er van.
Jammer genoeg kan ik de 14e november niet aan komen waaien. Veel plezier!
Hartelijke groeten,
Ronald van Schaik
[image: Bezoek de site] [image: Contactinformatie Rhinofly]
HA Cor,
Ik zou het inspirerend vinden om een realtime Corevent mee te maken, in levende lijve.
Gisteren ben ik definitief een nieuwe weg ingeslagen op werkgebied. Het is nog onzeker waar naartoe dat zal gaan leiden, maar nieuwsgierig ben ik er zeker naar. Het geeft me ook energie. Daaruit volgend loop ik vandaag al de hele dag met het idee om je te vragen of ik als gast eens een college van je bij mag wonen… Nu openlijk mijn mail, lees je blog en hoe verder ik lees hoe meer ik het met je eens ben. En wat schertst mijn verbazing? Daar staat mijn mogelijkheid, mijn nieuwsgierigheid is gewekt!
Ik zou als betalend deelnemer naar je inspiratiecollege willen komen. Ik hoor graag van je.
Groet,
Roeline Slieker
Verstuurd vanaf mijn iPad
Cor Vanuit de garuda lounge in Jakarta mijn aanmelding. Betalen voor een exclusieve plaats doe ik graag. Laat maar weten hoe. En of er nog plaats is natuurlijk. Moniek
Sent by phone
>