In juni 2016 hoop ik af te studeren voor mijn master kunsteducatie en vanaf donderdag 3 maart heb ik dagelijks een gesprek met Piet Mondriaan. Hij is in 1917, het jaar waarin hij Compositie met kleurvlakjes creeërde, 45 jaar oud. Op dat punt in zijn leven spreek ik met hem, via het schilderij Compositie met kleurvlakjes dat in Museum Boymans van Beuningen hangt.
Wil je het interview vanaf het begin lezen:
Of lees hier verder waar ik gisteren ophield:
Goedemorgen Piet.
Goedemorgen Cor. Zeg Cor, je komt hier nu elke dag al een week lang lang. Vind ik geweldig hoor, maar wat vind jij er eigenlijk van.
Ik vind het geweldig. Heb echt het idee dat ik je al een stuk beter ken. Door met jou te praten komt je leven echt tot leven. En het feit dat ik in Winterswijk ben geweest heeft daar ook echt aan bijgedragen. Het idee dat ik op de plek heb gestaan waar jij gestaan moet hebben met het uitzicht op de kerktoren, kijkend op de moestuin, was echt bijzonder.
Oh ja. De moestuin. Ik moest van mijn vader in de tuin werken maar had daar echt een hekel aan. Ik liep liever met gipsen ledematen te slepen om die na te tekenen.
Gipsen ledenmaten?
Ook al zat ik er niet op school, ik ging regelmatig op bezoek bij tekenleraar Schut van de Rijks Hoogere Burgerschool aan de overkant. Ik geloof dat het grootste wat ik ooit leende de arm van Mozes was.
Wist je trouwens dat er ook een beeld van jou in Winterwijk staat?
Nee Cor, dat wist ik niet.
Het heet ‘Always Boogie Boogie’ naar je laatste werken die Boogie Woogie als titel droegen en is in 2006 gemaakt door de Deventerse kunstenaars Albert Dedden en Paul Keizer. Aan ene kant van de wand zie je een reliëf op een vroege schets van jou:
En aan de andere kant een verwijzing naar de composities uit je latere periode. Daar zit je op een stoel, kijkend, naar de wereld, naar je werk, zoekend naar een perfecte ordening, de ultieme compositie, het universele kunstwerk. Een duidelijk accent op het observeren. Je bril is zelfs onderdeel van je hoofd geworden.
Die slinger hing er speciaal voor je verjaardag en ’s avonds lichten primare kleuren op uit de lichtlijsten verwerkt in het monument.
Het is jammer dat ik dat niet gezien heb want het was nog licht toen ik terug naar Dordrecht reed.
Nou Cor. Ik hoor interessante dingen. Boogie Woogie, primaire kleuren….Hoe kwam je eigenlijk bij ‘mijn’ monument terecht?
Het was onderdeel van de ‘Mondriaan wandeling’ van Villa Mondriaan dat sinds 2013 open is en wordt gerund door de jongste museumdirecteur van Nederland, bijgestaan door een team van ongeveer 80 vrijwilligers en twee ‘juniordirecteuren’. Deze stagiaires wonen in het zolderappartement van Villa Mondriaan en krijgen de mogelijkheid zichzelf verder te ontplooien in de richting van hun studie.
Wat een geweldig leuk idee. Maar wat vond je verder van de wandeling?
Dat vertel ik je graag morgen en dan vertel ik je ook meer over de speurtocht die ze hebben in Villa Mondriaan.Tot morgen Piet.
Fijne dag Cor.
Geef een reactie