Vanochtend werd ik gewekt door een bericht van mijn Belgische curator. Hij vond mijn verhaal ‘kut’. Hij speelt hierbij de rol van curator Francesco Bonami; ‘de persoon die iedereen tijdens zijn leven wil ontmoeten’, volgens kunstenaar Maurizio Cattelan.
Blijkbaar vindt mijn Belgische curator dat ik iemand nodig heb die tegen me zegt:
‘Je bent helemaal geen genie; dit is troep.’
Ik zou kunnen antwoorden met een werk van Cattelan. Het staat in Milaan op het Piazza Affari, het ‘Zakenplein’, tegenover de effectenbeurs.
Maar dat doe ik niet. Want ik heb een idee waar de reactie vandaan komt. Mijn Belgische curator leest mijn posts altijd ‘sochtends op het toilet. En aangezien ik lang niet altijd meer voor 7.00 in de ochtend post, begrijp ik de goedbedoelde shit die nu uit zijn mond komt.
Hugo, er bestaan geen kutverhalen. Wel verhalen over kutten maar dat bedoelt je niet.
Er bestaat ook niet zoiets als kut weer.
Dus Hugo. Ik begrijp je. Ik houd ook van jou. Niet met opgestoken middelvinger maar met open armen.
En als we het toch over het weer hebben;
‘Wanneer doen we het weer?’
Geef een reactie