Het maakt niet uit hoe laat/vroeg ik uit bed moet, ik wil altijd blijven liggen. Zeker als ik gewekt word door de wekker. Helemaal moeilijk wordt het als je geen goede reden hebt om uit bed te komen, zoals werk. Waarbij ik werk definieer als een activiteit waar je geld mee verdient maar niet gelukkig van wordt. Maar afgezien daarvan is het natuurlijk ook fysiek heel logisch. Je lichaam heeft net een paar uur horizontaal gelegen en moet nu opeens een hoek van 90 graden maken.
Helemaal lastig wordt het als je in de snooze val trapt. Het is als in de kroeg waar je jezelf hoort zeggen ‘Nog eentje dan.” Een garantie om horizontaal in plaats van verticaal het etablissement te verlaten.
Niet direct schrijven in de ochtend bevalt me eigenlijk altijd slecht. Kabouter zit dan constant tegen me aan te zeiken dat ik die dag toch niet ga schrijven. Zoals afgelopen zondag toen het boek Dagelijkse Rituelen van Mason Currey me van mijn direct schrijven afhield. Met de grootst mogelijke moeite kreeg ik er om 10 uur avonds nog een verhaaltje uitgeperst. Het mooie echter is dat dit boek me vanochtend wel degelijk heeft geholpen om, zoals ik gisteren met mezelf afsprak om 06.00 uit bed te komen. Gisteren in de trein las ik er over het dagelijkse ritueel van William James. James (1842-1910) was psycholoog en filosoof, en wordt vaak als ‘de grondlegger van de Amerikaanse psychologie’ genoemd. Ik citeer even uit:
Pagina 102
In april 1870 schreef de 28 jarige James de volgende waarschuwende opmerking voor zichzelf in zijn dagboek: ‘Bedenk dat we ons pas op een werkelijk interessant handelingsveld begeven als we ordelijke gewoonten hebben ontwikkeld – en zodoende beetje bij beetje bewuste keuzes bij elkaar sprokkelen, als een echte gierigaard – en daarbij nooit vergeten dat er een oneindig aantal schakels verloren gaat als er eentje breekt.’ Het belang van een dergelijke ‘gewoontevorming’ werd later een van James’ belangrijkste studieobjecten als psycholoog.
“Hoe meer details van ons dagelijks leven we overdragen aan de ongecompliceerde voogdij van automatismes, des te meer onze hogere geesteskrachten vrijgemaakt kunnen worden voor hun eigen echte werk. Er is geen ongelukkiger mens dan iemand die als gewoonte slechts de besluiteloosheid kent, en verder niets, en voor wie het opsteken van elke sigaar, het drinken van elk kopje, het tijdstip van opstaan en naar bed gaan elke dag, en het starten van wat voor taak ook maar, onderwerp zijn van een nadrukkelijke overweging van de wil”
Ben benieuwd wat James zou zeggen van mijn gewoonte om elke dag na het vroege schrijven gewoon weer mijn bed in te duiken. Hij zou er geen probleem mee hebben, denk ik. Als ik het maar elke dag doe.
Helaas.
Toch bedankt James.
Helemaal blij met Benjamin Franklin in dit boek.
“Wat voor goeie dingen ga jij vandaag doen?”