Eergisteren maakte ik kennis met Massimo Bottura en gisteren met Dan Barber. Twee top koks met een totaal verschillende visie en aanpak. Bottura is een charmante Italiaanse familieman die zijn gasten met humor wil verrassen met moderne Italiaanse klassiekers. Barber is een wereldverbeteraar die gelooft dat goede smaak komt uit goede producten en dat letterlijk en figuurlijk tot op de bodem uitzoekt. Wat ze allebei gemeen hebben is dat ze hard samenwerkende, gedisciplineerde topcreatieven zijn die hun nieuwsgierigheid verbeelden met hun gerechten. Ze dagen zichzelf constant uit om hun kennis te laten groeien. Als je creativiteit zou definiëren als “het bedenken van originele waardevolle ideeën” en je wilt zien hoe je dat er in het echte leven uitziet, kijk dan Chef’s Table. Het kijken doet wat me. Het zet me aan het denken en aan het doen. Maar het brengt me ook in verwarring. Nu ben ik dat al een tijdje, of misschien altijd al, maar ik zou “verwarring” ook kunnen veranderen in “twijfel” of “nieuwsgierigheid”. Zo denk ik al een tijd om duurzamer te gaan leven. De afdruk die ik achterlaat op de aarde te verkleinen. Wat dat betreft sluit de documentaire van Dan Barber mooi aan bij de documentaire van Im Heung-soon “Factory Complex” die ik op de Biënnale van Venetië zag. De docu gaat over de mensonterende toestanden in grote fabrieken in Zuid Korea. Na het zien wilde ik alleen nog maar duurzame kleding. En na het zien van Dan Barber wil ik alleen nog maar duurzaam voedsel. Gisteravond heb ik serieus overwogen om AL mijn kleding in een vuilniszak te stoppen en weg te geven. Behalve mijn in Rome op maat gemaakte overhemden. Maar staand voor mijn kledingrek slaat de twijfel weer toe. Een betere wereld begint bij jezelf. Ik wil best duurzamer. Wil het liefst rigoureus, in een keer duurzamer. Maar ik durf niet. Ik zit muurvast. Nobody likes change except for a wet baby. De maat is vol. En mijn luier ook.
waarom niet die nieuwe goede gewoonte implementeren door nieuwe kleding van duurzame kwaliteit te kopen? Zoals Paul McCartney predikt om 1 dag vegetarisch te eten ipv compleet vega, omdat dit dichter past bij levensstijl van vleeseters? Ik denk er nog eens over na. De ene keer past het beter om rigoureus te veranderen, andere keer geleidelijk. Vraag me af welke voorwaarden hier belangrijk zijn.