Gisteren zag ik de film La isla minima in LantarenVenster in Rotterdam. Op de site van LV staat:
“La isla minima is een sfeervolle en intelligente thriller die maar liefst tien Goya’s in de wacht sleepte (de Spaanse Oscars).”
Ook de recensies waren lovend:
★★★★ NRC
“Spaanse politiethriller won terecht alle belangrijke filmprijzen”
★★★★ de Volkskrant
“IJzingwekkende spanning, een sterke plot en een scherpe blik op Spanjes recente verleden: vrijwel alles klopt aan La Isla Mínima”
★★★★ Het Parool
“Bevat schitterende landschapsbeelden, is uitstekend geregisseerd, uitstekend geacteerd, vlekkeloos geregisseerd, en ook nog eens spannend”
★★★★ CineMagazine
“Soms waan je je tijdens het kijken even in “True Detective”. Dat is niet alleen een compliment voor Alberto Rodríguez, maar ook voor de makers van True Detective”
★★★★ CineNews
“Beste zomerthriller! Misschien zelf beste van het jaar”
Nu ben ik fan van True Detective en David Fincher. Zijn Fight Club vind ik nog steeds een van de beste films die ik ooit gezien heb. Maar waarom La isla minima 10 Goya’s in de wacht sleepte begrijp ik niet. En komt dat omdat ik aan het eind van de film niet begreep wat er nu zo bijzonder aan het plot was. Ik was natuurlijk gewaarschuwd door LV. Het ging hier namelijk om een “intelligente thriller”. En zo intelligent ben ik blijkbaar niet. Ik merk dat als ik teveel moet nadenken ik het verhaal kwijt raak. Of was ik beïnvloed door de recensies waar o.a. stond dat het plot zo sterk was. Het was inderdaad zo sterk dat ik bij de aftiteling met grote “HuH” frons mijn vrouw en dochter aankeek die me beiden een soortgelijke grimas teruggaven. Vanochtend had ik het er met mijn vrouw over. Ze vroeg me of ik nog had nagedacht over de film. En dat had ik zeker. Ik had vanochtend geprobeerd de losse eindjes aan elkaar te knopen en deelde die met haar. Zij had weer andere eindjes dan ik en zo langzaam, hoop ik, dat het verhaal duidelijk wordt. Deze film duurt geen 105 minuten maar al een uur of 14. Een ding vraag ik me wel af en dat is hoe de jurering van de Goya’s plaats vindt. Want wat doe je als jurylid na het zien van de film waarbij het plot je niet meteen duidelijk is. Ik kan me zo voorstellen dat je dan denkt “ik snap er geen reet van dus het zal wel goed zijn.”
Ik zit op het eiland van Dordrecht nog steeds na te denken over La isla minima. Ik heb er zelfs een post aan gewijd. Wat een goede film. Ga hem zien……en leg me het dan ajb nog een keer uit.
To be continued……of is het The End?
One Response to “La Isla Minima. Dit is Design Thinking by Doing Verhaal nummer 859/1.111”