Grafklus. Dit is Design Thinking by Doing Verhaal nummer 850/1.111

19 aug

grafklus_850.001

Gisteren hoorde ik het verhaal van de begrafenis van de moeder van een hele goede vriend van me. Het leek een scene uit Death at a funeral maar kom er alleen nu niet om lachen. Ik denk dat begrafenisondernemer een van de jobs is waarbij je heel precies moet zijn, geen onnodige fouten moet maken. Iedereen staat stijf van de zenuwen en/of verdriet. Fouten worden onder een emotioneel vergrootglas gelegd. Daarbij komt dat je met enig andere klus je fouten nog kunt corrigeren. een begrafenisondernemer moet echter alles in een keer goed doen. Best stressvol lijkt me. Niks voor mij. Enfin de bewuste begrafenisondernemer was in beeld gekomen toen een vriendin van de familie hem had getipt “als een niet dure en hele goede”. Nu gaf de desbetreffende tipgeefster waarschijnlijk antwoord op een andere vraag, want een goede begrafenisondernemer was hij niet. Ik zou de man mijn vuilniszak nog niet weg laten gooien.

Zo noemde hij bij de begrafenis de verkeerde geboorteplaats en geboortedatum en op verzoek voor een een stukje haar van de overleden moeder wilde hij in aanwezigheid van de mensen in de aula de kist open maken om ter plekke een stukje haar af te knippen. Toen daar met verbijstering voor werd bedankt, antwoordde hij dat ie anders thuis nog genoeg haar van haar had liggen. Vervolgens liet de man bij de ter aardestelling de kist tot op de bodem zakken ondanks de nadrukkelijke wens dat niet te doen. Het leek hem beter omdat iedereen dan zag dat Oma echt weg was.

Online vond ik op telefoongids.nl deze recensie:

“Staatsie heeft voor mij een crematie geregeld werkelijk perfect !! Hier blijkt dat goed niet duur hoeft tezijn. Ik kijk met een goed gevoel terug Ga zo door !!”

Die heeft hij waarschijnlijk zelf geschreven.

Gisteren zei ik tegen mijn vriend dat ie, als ie er klaar voor was, eigenlijk een brief zou moeten schrijven aan de man. Dat gaat hij waarschijnlijk niet doen. Zoals zoveel mensen een slechte ervaring met een product of dienst het er maar gewoon bij laten zitten. Zoals een “Ja lekker hoor” bij een beroerde maaltijd in een restaurant. Maar zo blijven er slechte producten en diensten bestaan omdat de makers denken dat ze het goed doen.

Ik weet in ieder geval zeker. Ik wil niet door Begrafenisonderneming De Staatsie, Eigenhaard 36 te Dordrecht begraven worden.

Wil jij wel een Staatsie begrafenis. Bel dan: 078 6399127.

Wil je wel een leuke begrafenis zien:

death_at_a_funeral

3 Responses to “Grafklus. Dit is Design Thinking by Doing Verhaal nummer 850/1.111”

  1. Elja Daae (@Elja1op1) 26 augustus 2015 at 8:07 PM #

    Ik was in april op een begrafenis van iemand die me dierbaar was. Hij had voor zijn sterven afscheidsbrieven geschreven aan zijn kinderen, broer, moeder en vrouw. De meneer van de uitvaartonderneming las ze voor. Bij de brief aan de kinderen moest hij af en toe even stoppen. Het was te heftig. Maar hij hernam zichzelf en het lukte hem ze uit te lezen. We hielden onze adem in de paar keer hij stopte, want juist dat hij een pro was, was zo fijn. Het was al heftig genoeg om zijn stem zo te horen.

    Maar aan de andere kant bevestigde het dat ook een buitenstaander voelde hoe erg het was. Het was logisch, vond ik, dat hij stokte. Menselijk.

    Menselijkheid is OK, bedoel ik maar. Onprofessionaliteit is onvergefelijk.

  2. Winny 2 december 2015 at 8:42 AM #

    Death at a funeral is een geweldige film. De werkelijkheid waarin jouw vriend de begrafenis heeft ervaren een van ongeloof. Als uitvaartondernemer gaat het het niet om wat jij belangrijk of gepast vindt. Luister en stem je af op de wensen en behoeften van de nabestaanden en maak dat tot hun werkelijkheid.

Trackbacks/Pingbacks

  1. Ik ben DOM. Dit is Design Thinking by Doing Verhaal nummer 853/1.111 | Design Thinking by Doing - 22 augustus 2015

    […] eerste klus als DOM was voor Staatsie. Een uitvaartonderneming in Dordrecht. Ik heb nog niets vernomen. Het verhaal lees je […]

Geef een reactie

%d bloggers liken dit: