Deze week stond mijn master kunst educatie in het kader van het theorie tentamen voor het vak nieuwe geletterdheid. Jongeren van deze tijd zijn een groot deel van de dag actief in het produceren en delen van content en kennis via games, web en social media. Met deze actieve vorm van cultuurparticipatie laten zij nieuwe vormen van spelen, communiceren en leren zien. De uitdaging voor kunstenaars, docenten, en managers in kunsteducatie is om de ontstane generatiekloof in mediagebruik te overbruggen en kunsteducatieve activiteiten en toepassingen te ontwikkelen en te faciliteren die aansluiten bij de leefwereld van jongeren. Concreet betekent dit dat voortgebouwd wordt op nieuwe ‘Media Literacy Skills’, door Jenkins in het artikel Building the field of Digital Media and Learning (2005) benoemd als: ‘play, performance, simulation, appropriation, multitasking, distributed cognition, collective intelligence, judgement, transmedia navigation, networking, negotiation’.
In het theoretische gedeelte van het vak gingen we in op de vraag op welke wijze jongeren in de 21ste eeuw spelen, communiceren, en leren, en wat de impact van hun gebruik van games en social media is op hun leerprocessen. Vervolgens keken we naar wat nieuwe geletterdheid betekent voor kunstenaars, onderwijsontwerpers, en docenten. Welke theoretische concepten met betrekking tot nieuwe geletterdheid van toepassing zijn bij het denken over kunst en kunsteducatie? Welke rollen voor kunstenaars en docenten bijdragen aan de inzet en verdere ontwikkeling van nieuwe vaardigheden van jongeren en welke didactische strategieën zij kunnen inzetten?
En hoe werd dat theoretische gedeelte getoetst? Met een spel dat vooraf werd gedistribueerd en besproken. Het spel werd gespeeld in groepjes van 5 spelers en iedere deelnemer moest minimaal 100 punten halen om het vak te halen. Naar aanleiding van deze speelsessie schrijft iedere student tevens een analyse van de eigen speelstrategie en die van twee medespelers. De beoordeling vindt plaats op basis van de behaalde punten, peerreview en zelf-analyse.
E.e.a. vond gisteren plaats. Buiten op de binnenplaats van de faculteit theater van HKU, in de zon. Voorafgaand aan het tentamen had ons groepje afgelopen maandag met elkaar geoefend. Een heel leerzaam maar met name leuk proces. Stewart Brown zegt dat niets de hersenen zo oplicht als spel dus als je spel inzet om de grote hoeveelheid theorie te toetsen lijkt dat een goed idee. En dat heb ik zelf nu aan den lijve kunnen ervaren. Afgelopen maandag was een van de beste gezamenlijke leerervaringen die ik ooit heb meegemaakt. Toen ik gisterochtend van de trein naar de locatie liep, bedacht ik me dat ik het spel niet ging spelen om te winnen maar om te leren. Die gedachte kwam tot mij omdat ik de maandag ervoor zoveel geleerd had door het spel met elkaar te spelen. Het competatieve element, de speler met de meeste punten wint, vond ik niet relevant meer. En dat is nogal wat voor een competatief ingesteld persoon als ik. Spelen is leuk maar ik wil wel winnen. Enfin, na bijna 2 en half uur spelen had ik 96 punten en had meerdere kansen gehad om daar flink overheen te gaan. Echter ik veranderde mijn strategie zodat ik zolang mogelijk onder de 100 punten bleef. Toen ik uiteindelijk mijn laatste speelkaart op tafel moest leggen en daarmee de relatie met mijn eigen ontwikkelde spel moest aangeven, koos ik de moeilijkste weg. Het leverde me 100 punten en alsnog won ik het spel met 196 punten. Sorry jongens. Het was leuk…..en leerzaam.
Geef een reactie