Ben vandaag, weer, wat later. Moest vanochtend nogal haasten om het vliegtuig in Bilbao op tijd te halen om vervolgens veilig om 9.00 op Schiphol te landen. Zit nu alweer heerlijk in het zonnetje bij mijn volgende afspraak in Utrecht. Aan een kopje koffie. Had ik al gezegd in de zon? In de zon.
In het vliegtuig kreeg ik ook een bakje koffie. Niet zo lekker als deze en in een papieren bekertje. En toen de steward me vroeg of ik nog een bakkie wilde zei ik geen nee. De wekker was om 4.30 gegaan in San Sebastian en ik had geen tijd genomen om nog koffie te zetten. Enfin. Hij pakte mijn papieren bekertje, gooide het weg en pakte een nieuw bekertje en schonk de koffie in. Nu heb ik niet extra betaald om CO2 neutraal te vliegen maar die koffie hadden ze zo in mijn ‘oude’ bekertje kunnen schenken hoor. Stel je voor dat de stewards na de vraag of je nog koffie wilt en daar ja op geantwoord wordt je vragen of ze dat in je ‘oude’ koffie bekertje mogen schenken? Zou ik geen probleem vinden. Jij? Ik ben benieuwd hoeveel koffie bekertjes dit zou schelen per jaar. En hoeveel CO2 ze daarmee ‘besparen’ nog afgezien van de te kappen bomen.
Soms hangt duurzaam denken als laaghangend fruit aan de bomen. Je moet het alleen wel zien en plukken.
Ik doe nog een bakkie…..want ik zit hier al 15 minuten te wachten. Ik kom uit San Sebastian maar ben op tijd.
2 Responses to “Duurzaam Bakkie. Dit is Design Thinking by Doing Verhaal nummer 758/1.111”