Wist je dat LISTEN een anagram is van SILENT. Ik werd er even stil van. Deze week heb ik veel geluisterd en werd stil van de gastvrijheid waarmee wij als masterstudenten ontvangen werden bij de verschillende organisaties en personen hier in Bilbao. Maar ondanks die gastvrijheid kregen we bij geen enkele iets te drinken aangeboden. Bij de eerste bijeenkomst stelde ik na twee uur vragen stellen en presentatie de vraag “How is the quality of the coffee in Bilbao?”. Engelsman Stephen reageerde er gelukkig heel goed op en bracht ons naar een machine die geen vragen stelde maar slechts uitnodigde op knoppen te drukken. De eerste keer dat we wel iets te drinken aangeboden kregen was bij een afspraak die plaatsvond in de eerste Seats to Meet in Spanje. Zou het komen omdat zij daar ook niet ’thuis’ waren of omdat ze zoveel in Nederland zijn geweest? Ik weet het niet. De masterweek zit er op en gisteren stelde ik mezelf de vraag wat ik geleerd heb deze week. De HKU, waar wij onze master kunsteducatie volgen, staat voor nieuwe verbindingen, nieuwe toepassingen. Als buitenlandse mastergroep met een goede vraag kom je in Bilbao overal binnen en delen ze alles met je. Ik vraag me af of je dat ook lukt als Spaanse, niet master student. Maar het meest opvallende vond ik dat de verschillende, voor elkaar zeer waardevolle, contacten die we spraken elkaar wel kenden maar niet met elkaar verbonden waren, laat staan nieuwe toepassingen bedachten. Zo zag ik, boven de materie hangend, een verbinding tussen drie organisaties die we bezochten voor een uitdaging die het hoofd educatie van het Guggenheim tijdens ons gesprek naar voren bracht. Als buitenlandse buitenstaander met een focus op nieuwe verbindingen en nieuwe toepassingen werd ik daar toch een beetje stil van. Wat me weer uitstekend van pas kwam omdat ik me had voorgenomen om de hele dag met Alain de Botton door te brengen. Nu is Alain stil maar hij zegt des te meer. Ik dacht dat het een leuk idee zou zijn om mijn onderstrepingen in zijn boek “De architectuur van het geluk.” achter elkaar te zetten maar dat ik dan bijna zijn hele boek aan het overschrijven zou zijn en aangeklaagd zou worden. Dus laat ik maar afsluiten met 1 zin uit zijn boek. Een die Alain de Botton ook weer van iemand anders heeft, namelijk van Stendhal, een negentiende eeuwse Franse schrijver:
“Schoonheid is de belofte van geluk.”
Heb een mooi weekend.
Dat is een mooie afsluiting ….
Voor jou ook een goed weekend!
goed of mooi 🙂